Olivier Echaudemaison

Olivier Echaudemaison heeft een indrukwekkend parcours afgelegd langs de grootste make-upmerken, naam en faam verworven door een make-upklassieker te bedenken en de grootste sterren op te maken. Maar hij ziet zichzelf meer als de orkestleider van een team.

Sofie Albrecht

Eerlijk gezegd was ik er niet gerust in: hoe krijg je een interessant interview met een van de beroemdste make-up- artists die voor de grootste merken heeft gewerkt, de mooiste vrouwen heeft opgemaakt en het ergste van al: al duizendmaal geïnterviewd is? Een collega vond hem zeer ‘Parijs’, wat me het ergste deed vermoeden. Maar wanneer je voorbereid bent op het ergste, valt het meestal bijzonder goed mee.

Olivier Echaudemaison stormt als een goed gemutste wervelwind de chique kamer binnen boven de prestigieuze Guerlain-boetiek op de Champs Elysées: een en al charme en dynamiek. Hij neemt me mee naar zijn bureau, een opvallend strakke ruimte in crème en donker hout. De kamer contrasteert sterk met de barokke weelde van een paar meter verder, en Echaudemaison steekt meteen van wal: “Ik zit al forever in de beauty, al meer dan dertig jaar. Als make-up niet bestaan zou hebben, zat ik waarschijnlijk in de bloemen en planten, zoals mijn ouders en grootouders. Ik kom namelijk uit een familie van bloemisten en tuinarchitecten.” Architect was ook een mogelijkheid: “Ik ben er dol op, en er ook zeer gevoelig voor. Maar het is iets gevaarlijks, want het blijft. Als je ernaast zit, blijft men het voor altijd zien. Daarom verkies ik het vluchtige, zoals make-up die je kan wegvegen of bloemen die na een paar dagen verwelken.” Is hij dan een perfectionist die angst heeft voor fouten? “Ik heb schrik om te mislukken, ja. Ik doe nooit iets zomaar, het moet goed zijn.”

Voor Givenchy bedacht hij in 1989 de prismapoeders – vier gekleurde compactpoeders in één doosje om te mengen – die klassiekers in de make-up werden. Heeft hij ook zoiets voor Guerlain in petto? “Nog niet, maar ik denk er wel over. Ik heb het Divinora-gamma eerst opgebouwd met het klassieke basisaanbod van oogschaduw, lipstick, foundation en poeders. Nu zit ik in de tweede fase, waarin ik op nieuwe texturen werk. Een goed voorbeeld zijn de matte oogschaduwcrèmes, mijn favoriet uit deze wintercollectie. Ze geven een mooi resultaat en zijn makkelijk te gebruiken. Ik hou van de chique eenvoud van deze producten. Een gesofisticeerde make-up heeft niet zozeer te maken met een ingewikkeld palet van kleuren, maar in de eerste plaats met kwaliteit en subtiliteit. Het zit hem vooral in de keuze van een kleur: grijsbruin in plaats van een te sterk bruin, een pruimkleur in plaats van knalpaars. Grote elegantie is doorgaans zeer sober. Er is niets erger dan te veel.”

Inspiratie haalt hij vaak uit de natuur: kostbare stenen, een natuurtentoonstelling, een reis of een landschap. “Ik hou van zachte, discrete kleuren, die daarom niet banaal zijn. Ik maak gezochte, bewerkte nuances: beige met wat goud, aubergine dat wat bestoft lijkt…”

Mode is minder belangrijk voor hem. “Voor de meeste merken is mode een zeer belangrijke inspiratiebron. Dat is een voordeel, maar ook een nadeel. Guerlain heeft zijn eigen geschiedenis, we zijn niet afhankelijk van een couturehuis en dus volledig vrij. Ons merk is gebaseerd op de sensualiteit en verleiding van parfums. Ik zal nooit een ordinaire make-up brengen: Guerlain is meer kasjmier dan bont. Je kan wel basisproducten gebruiken, maar het resultaat moet verfijnd zijn, het moet de vrouw mooier maken. Mascara doet haar ogen spreken, kohl maakt ze groter en blush geeft een gezonde indruk. Make-up is een manier om je persoonlijkheid in de verf te zetten, het is geen masker. Een vrouw kan genoeg hebben aan een enkele kleur of product, dat haar instant zelfvertrouwen geeft: wanneer ze zich mooi voelt, is ze mooi.”

Hij heeft vrouwen altijd al bewonderd, bekent hij. “Ze vertegenwoordigen schoonheid, elegantie en allure. Elke eeuw had uitzonderlijke vrouwen – Cleopatra, de Pompadour, Pauline Borghese – die met hun eigen stijl anderen hebben beïnvloed. In de twintigste eeuw waren dat vooral filmsterren, vandaag zijn het popsterren en actrices. Vrouwen evolueren, net zoals de mode. Ik vind ze inspirerender dan mannen. Die hebben enkel hun baard. Ze kunnen die drie dagen laten staan, voor hen is dat een soort make-up.”

Zijn mannen dan al klaar voor make-up? “Nog niet”, geeft Echaudemaison toe. “Misschien over vijf jaar.” Hun eerste product zal iets voor de huid zijn, denkt hij. “Iets dat hen er wat gebruind doet uitzien. Mannen zullen niet makkelijk mascara of lippenstift gebruiken: ze hebben geen behoefte aan lange wimpers en zullen alleen een stick gebruiken om hun lippen te beschermen – als ze gaan skiën bijvoorbeeld. Mannen hebben andere dingen nodig, zoals kohl, dat niet op de ogen maar langs de binnenkant van de onderste oogrand wordt aangebracht, zoals de Arabieren en Indiërs dat doen: heel eenvoudig en traditioneel. Je moet de tribale make-up herinterpreteren.”

Echaudemaison denkt wel aan een mannenlijn, maar niet onmiddellijk voor morgen. “Ik zou het tien jaar geleden niet gezegd hebben, dat was toen onmogelijk. Vandaag wel, door de jeugd die erg beïnvloed is door de popsterren en acteurs, veel meer dan de vorige generaties. Die zijn ook steeds jonger, en allemaal opgemaakt: er is er niet één bij die zonder make-up voor een camera zal gaan staan.”

Ook aan een eigen lijn heeft hij ooit wel eens gedacht, geeft hij toe. “Dat was nog voor de rage van de make-up- artist. Toen ik jong was, dacht ik dat het me misschien een bepaalde vrijheid zou geven om mijn eigen verhalen te vertellen. Maar gelukkig besefte ik op tijd dat ik absoluut geen goede manager zou zijn. Ik hou ervan om me vrij te voelen, ik wil niet met het dagelijks beheer bezig te zijn, want dat vind ik oersaai. Bovendien heb ik altijd de vrijheid gekregen om te doen wat ik wil: eerst bij Estée Lauder, daarna de make-uplijn van Givenchy uit het niets opbouwen en nu bij Guerlain. Ik ben liever het uithangbord van een mooi merk als Guerlain dan te zeggen: ‘Olivier Echaudemaison is fantastisch.’ Dat is geen kwestie van nederigheid – zo ben ik niet – maar dat is vooral gemakkelijk. Het is zeer geruststellend: je kan het beste van jezelf geven, zonder die faalangst die je voor een eigen lijn zou hebben. Guerlain is een team, waarvan ik niet meer dan de orkestleider ben. Ik maak die producten niet zelf, maar ik dirigeer wel. Dat is veel interessanter.”