Niki Constantinidou

Dans- en yogaleraresYoga pakt elke millimeter van je lichaam aan, waardoor je rustiger wordt. Je lichaam krijgt een soort inwendige massage en je komt plekken tegen die pijn doen. Het komt eropaan daar niet emotioneel op te reageren, wel geduldig en vastberaden. En ook : dat meenemen in je dagelijkse leven, als je bijvoorbeeld moet rennen om een bus te halen.

Bij Iyengar yoga gebruiken we hulpmiddelen : blokken, riemen en bolsters. Die brengen zelfs het stijfste lichaam in bepaalde posities. Zonder hulpstukken zou dat voor blessures kunnen zorgen.

Het is toch stevig werken. Maar er zijn ook andere varianten, waarbij je je misschien zou gaan vervelen, omdat het veeleer om meditatie dan om lichamelijke inspanning gaat. Je moet zelf uitproberen wat het best bij je past.

Goeroe betekent gewoon leraar. Dus zou ik er zelf ook een kunnen zijn. Ik wil iets meer meegeven dan een zuiver technische les. Aan de reacties zie ik dat ik daarin slaag.

Sommige van mijn leerlingen associeer je helemaal niet met yoga. Echte ‘vénten’ ! Eén van hen is een zestigjarige bouwvakker, zijn collega’s durven er zelfs eens mee te spotten. Maar het gaat er niet zo zachtjes aan toe als zij denken.

Tennissen of voetballen doet toch ook iedereen ? Maar het voordeel bij yoga is dat je niet zomaar wat beweegt, een walkman draagt en kauwgom kauwt. Je richt je naar binnen en probeert een eenheid te creëren, in plaats van losse stukjes lichaam te bewegen.

Om te mediteren ga ik één uur lang in een bepaalde positie zitten. Dan loop ik mijn hele lichaam af. Dat kan in mijn lessen niet, want dan worden mijn leerlingen helemaal gek. Tien minuten of een kwartier is voor hen al meer dan genoeg.

Naar het nieuws kijk ik nooit. Ik weet wat er in de wereld gebeurt, maar daarom hoef ik de beelden van bloed en verkrachting niet elke dag naar binnen te zuigen. Zoveel slechts kan niemand aan, je moet wat filteren.

Het professionele danswereldje beviel me niet zo. Op een gegeven moment had ik echt geen zin meer om tussen kunstenaars te vertoeven. Er heerst naar mijn gevoel te veel oppervlakkigheid en concurrentie. Toen ook de blessures zich opstapelden, heb ik er de brui aan gegeven.

Door mijn Griekse wortels ben ik bij de oriëntaalse dans terechtgekomen. De technieken vielen wel wat tegen : het draait vooral om show. Maar nu heb ik mijn eigen stijl gevonden : een combinatie van oriëntaals en hedendaags. Back to the roots van wat dans eigenlijk is.

Je borsten en kont tonen heeft niets met vrouwelijkheid te maken. Toch is het die nepvrouwelijkheid die je in de oriëntaalse dans zo vaak ziet. Voor mij gaat het veeleer om kracht, sensualiteit en vrolijkheid. En om het uitdrukken van allerlei soorten gevoelens.

Ik werd geboren in Duitsland, mijn ouders zijn Grieks, maar onze wortels gaan terug tot in Turkije. Dat maakt mijn persoon heel complex. Als tiener voelde ik me Duits. Maar op Griekse feesten ontdekte ik de prachtige folklore en besloot : ik ben Grieks. Die wortels blijven trekken, het stroomt door je bloed. Nu keer ik daarnaar terug via de dans.

Als je gewoon Belg bent, of Griek, dan heb je een groot cultureel draagvlak. Anders moet je dat zelf zien te vinden. Dat doe ik via dans en yoga, de wegen naar mijn essentie.

Een multicultureel huwelijk is niet eenvoudig. Mijn Marokkaanse man en ik zijn intussen gescheiden. Als je te veel blijft hangen aan je tradities, maak je te weinig ruimte voor elkaar. Je sluit je af voor wat anders is dan jezelf.

Niki Constantinidou (41) geeft dans- en yogalessen in danscentrum De Ingang in Gent

(www.de-ingang.be), in Heist-op-den-Berg en bij haar thuis in Brussel.

Info : elpiniki.c@gmail.com en 0472 81 26 23.

Door Stefanie Van den Broeck / Foto Diane Hendrikx