Mooi zuinig

Een modaal Antwerps flatje uit de jaren zeventig werd omgevormd tot een stijlvolle woonst. Of wat je met een bescheiden budget en veel vindingrijkheid allemaal kunt verwezenlijken.

Piet Swimberghe / Foto’s Jan Verlinde

In amper één maand tijd werd deze flat van 75 vierkante meter omgebouwd tot een charmante pied-à-terre. Het appartement stamt uit de jaren zeventig en was bedoeld om een bescheiden gezin te huisvesten. Daarom was het zo sober afgewerkt. “Het grondplan was voorspelbaar,” legt Vanessa De Meulder uit, “een gangetje met enkele kamers eromheen. Om die gang toch wat licht te gunnen, zaten er vlakken mat glas in de deuren, wat hoogst ongezellig was. Het lag voor de hand dat we dat niet konden behouden. Maar er was wel meer wat bij ons niet in de smaak viel, zoals gifgroene tegels in de badkamer en de banale vloeren.”

“Mocht ik hier zelf wonen, dan zou ik gewoon alle muren eruit gooien en een grote ruime creëren. Maar verstandig is dat niet, omdat je aan de toekomst moet denken. Nu woont de opdrachtgeefster hier nog alleen, maar straks verhuist ze misschien en moet deze flat worden verhuurd. En dan moet je zien dat zo’n woonst aantrekkelijk blijft voor een ruim publiek, anders moet ze nog eens worden gerenoveerd. Daarom beslisten we om bijvoorbeeld de twee slaapkamers niet te verenigen door middel van een schuifdeur. Straks kan er hier immers evengoed een koppeltje intrekken met een kindje.”

Vanessa vindt het belangrijk om investeringen goed af te wegen, om de bouwheer niet nodeloos op kosten te jagen voor iets waarmee hij achteraf weinig kan aanvangen. Met een beperkt budget moest deze flat dus wat architectuur, comfort, stijl en sfeer krijgen. Door een stukje van de gang uit te breken en in de woonkamer te integreren ontstond een mooi perspectief naar de zithoek. Bovendien liet Vanessa de gang donker verven om de sfeer wat te versterken. Ook elders in de flat valt op hoe goed de kleuren gekozen zijn: met een palet van aardtinten krijg je de indruk dat er overal kostbare materialen werden gebruikt. Nochtans werd er heel veel afgewerkt met geschilderde MDF-platen.

“Omdat de bewoonster geen kasten wou, tekende ik een lage wandtafel, eveneens van MDF, met manden eronder om van alles in te stoppen. Dit vlak oogt mooi, zorgt voor proporties, is handig en je kunt er ook op zitten”, aldus Vanessa. “Op die manier werden enkele leuke, moderne volumes gecreëerd. Ze werden geschilderd en niet met eik gefineerd. Dat hadden we wel kunnen doen, maar het zou de bouwheer op kosten hebben gejaagd. Bovendien wilden we hier een jong interieur dat niet al te burgerlijk is, dus zonder eikfineer.”

Vanuit de zithoek is ook het zicht naar de donkere gang aantrekkelijk. De deuren die daar nog over zijn – de meeste werden verwijderd -, werden opnieuw bekleed om ze zo strak mogelijk te houden, zonder glasplaat. In de badkamer werden de groene tegels niet verwijderd, maar donker geschilderd. De oude keuken ruimde plaats voor modern comfort: er werd voor een Ikea-keuken gekozen en een vloer van matzwarte tegels die een beetje geïnspireerd zijn op de vooroorlogse art deco.

Ook het meubilair is vrij eenvoudig. Het enige wat in het oog springt, is de mooie poef van de zithoek, net als de lamp op de wandbank een creatie van Eric De Quecker. De meeste lichtarmaturen zijn van Stéphane Davidts en de foto naast de eettafel is van Marc Lagrange. Voor de rest staat er veel gerecupereerd meubilair dat opnieuw werd gestoffeerd.

“Deze flat is strak en sober, maar niet minimaal van stijl. Als de algemene lijnen, dus de architectuur, goed zitten en ook de kleuren, dan ben je goed vertrokken. Ik vind ook niet dat elk modern interieur een designinterieur moet zijn. Er moeten niet altijd handtekeningen op staan om jong en verfrissend te ogen”, resumeert Vanessa.

Vanessa De Meulder: 0475 84 83 80.