Met een romantischeziel

Hoewel Dimitri Weber acteur noch operaliefhebber is, heeft zijn woning alles van een theaterdecor. Hij heeft wel een neus voor parfum. Zijn ultieme inspiratiebron zijn rijke Franse interieurs.

Ik heb het gevoel dat de algemene interieurstijl aan het veranderen is,” steekt Dimitri van wal, “tot nu toe had iedereen het over design, dat overigens overal verkrijgbaar is. Maar ik krijg hier meer en meer vrienden op bezoek die ons interieur boeiend vinden. Ze zijn blijkbaar op zoek naar meer intimiteit en klassieke gezelligheid. Dat is ook zo’n beetje het geval met de leuke winkels, nu de kleine boetieks schaars worden, beginnen jonge mensen ze te herontdekken.” De zeldzaamheid prikkelt de nieuwsgierigheid, maar er is meer. “Weet je waarom dit een soort grootmoederwoning is ? Hier krijgen we het gevoel te logeren bij iemand die wat ouder is. Die fictieve persoon zorgt dus dat er van alles in huis is, dat er bijvoorbeeld zelfgemaakte confituur klaarstaat. Ik zeg maar wat. Dit is dus meer onze thuis dan ons huis. Daardoor voel je je hier, ook al ben je alleen, nooit eenzaam.”

Een merkwaardig idee dat mooi past bij het verhaal van Dimitri Weber en zijn vriend Franky Van Hecke. Hun belangstelling voor oude panden groeit immers met de jaren. “Onlangs gingen we op reis naar New York. Weet je wat we het eerstvolgende weekend na onze aankomst deden ? We gingen snel naar Parijs, want we hadden dat echt nodig. De Parijse elegantie spreekt ons immers meer aan en we zijn gek op oude gebouwen, die hadden we gemist. We vinden het ook heerlijk om historische interieurs te bezoeken.”

Dimitri is van Franse afkomst en trok in zijn jeugd met zijn ouders veel naar de Franse hoofdstad. Daar heeft hij natuurlijk die fascinatie voor achttiende-eeuwse decors vandaan. Precies die sfeer en stijl hebben Dimitri en Franky proberen op te roepen in dit pand. Ze woonden eerder al een tijdje in een deel van een oud Antwerps herenhuis. Uiteindelijk besloten ze zelf een burgerhuis te kopen, gelukkig vóór de prijzen de pan begonnen uit te rijzen. Ze zochten geen kant-en-klare woning. “Maar een aantrekkelijke bouwval, een gebouw dat we zelf konden opknappen, maar de basis moest wel wat hebben. Toen we dit huis kochten, verklaarde iedereen ons wel gek, want het was uitgewoond. Maar hier en daar waren er nog oude elementen bewaard, zoals stucwerk, plankenvloeren, schouwen en deuren. Je zag dat het iets kon worden, mits een fikse inspanning,” vertelt Dimitri.

Een labeur van jaren, want zelfs de aangebouwde keuken werd gesloopt. Nogal wat interieurelementen waren verminkt en dienden vervangen te worden. In de kelder vonden ze oude deuren. In de keuken kwam er een negentiende-eeuwse vloer, gerecupereerd uit het kasteeltje van een tante van Franky. Ze staken ook zelf de handen uit de mouwen en zagen het interieur stilaan vorm krijgen. Sommige elementen hadden ze al jaren eerder opgekocht, om ze ooit te gebruiken, zoals de ijzeren badkuip uit de empiretijd.

Ze besloten het huis min of meer in zijn oude glorie te herstellen, weliswaar met modern comfort, maar niet met een hedendaagse stijl. “Ik hou niet van oude huizen die er op straat klassiek uitzien, maar achteraan helemaal opengegooid zijn met moderne glaspartijen. Zo’n ingreep verbreekt de harmonie van het decor. Moderne accessoires voor de opsmuk, de verlichting of het meubilair vind ik wel leuk”, legt Dimitri uit.

Hun gevoel voor frivole accenten rijpte uit hun bewondering voor de excentrieke Britse interieurdecorateur David Hicks, die ook graag oude stijlelementen herkneedde. Hun pas ingerichte eetkamer met behang en paarse bordjes doet meteen denken aan Hicks uit de jaren vijftig.

Niet enkel de stoffering is van belang, ook de lichtinval. Ze houden dus niet van grote glaspartijen, maar van gewone vensters, het liefst met een gordijn. Gedempt licht is immers mysterieuzer en geeft het interieur de schijn van een soort theaterdecor. “Het klinkt misschien pretentieus, maar ik heb dit nodig. Zoals veel mensen werk ik al overdag in een banaal kantoor. ’s Avonds is het belangrijk dat je thuiskomt in een andere wereld. Dat schenkt je leven een extra dimensie”, aldus Dimitri.

Nieuw initiatief : parfumateliers

Als student plastische kunsten vond Dimitri Weber (31) een studentenjob in de parfumafdeling van een oud warenhuis. Hij had eerder al kleine parfumflacons verzameld. Voor hij het goed en wel besefte, baande hij zich een weg in de wereld van het parfum. Hij ontmoette Beatrice Vanbesien, destijds pr-dame van Yves Saint-Laurent en ging voor dat gerenommeerde huis werken als parfumconsulent en trainer. Na vijf jaar opleidingen te hebben verzorgd bij YSL Beauté (de parfums van YSL, Van Cleef & Arpels, Boucheron e.a.) maakte hij deel uit van het marketingteam van Beauté Prestige International. Bij BPI leidde hij tussen 2002 en 2006 trainingen en animaties voor onder meer Issey Miyake, Jean Paul Gaultier en Narciso Rodriguez. “Via de vele mensen die ik leerde kennen, weet ik dat de belangstelling voor parfums toeneemt, maar door het enorme aanbod zien sommigen de bomen door het bos niet meer. Precies daarom pak ik nu uit met een volledig nieuw initiatief : ik ga parfumateliers organiseren”, legt Dimitri uit. Hij gaat de belangstellenden niet alleen begeleiden bij het zoeken van een geschikt parfum, maar gaat ook dieper in op de alchemie van dit luxeproduct. In zijn ateliers wil hij ook uitleggen hoe parfums worden gemaakt en met welke ingrediënten er wordt gewerkt. Naast de grondstoffenleer komt de geschiedenis van het parfum aan bod. De ateliers doen het hele land aan, op exquise plaatsen. Bij de selectie ervan heeft Dimitri zich laten leiden door zijn voorliefde voor elegante historische decors. Daarom gaan de ateliers door in landhuizen en kastelen. Voor wie belangstelling heeft voor deze parfumateliers is er de site : www.dimitriweber.com

Door Piet Swimberghe / Foto’s Jan Verlinde