Marjolein De Bruycker

Apotheker Zonder Grenzen / alpiniste

Hij heeft iets mythisch, de Mount Everest. Maar volgens mij heeft iedereen zijn eigen Everest, een droom die hij wil waarmaken. In mijn geval een dubbele droom : klimmen én geld verzamelen voor Artsen Zonder Grenzen.

Waarom een mens per se op zo’n berg wil kruipen ? Qua intensiteit van ervaring gaat er weinig boven. Je wordt teruggekatapulteerd naar het bestaan in zijn meest primaire vorm : warm blijven, genoeg drinken, beschutting zoeken om te rusten. Al je emoties worden uitvergroot : als het goed gaat, ben je euforisch, als het slecht gaat, zit je diep in de put. En ja, het is ook plezierig.

Op de berg vallen alle maskers af. Twee maanden op een desolate plek, in extreme omstandigheden, dan tast je je eigen grenzen af. Een verrijking die je achteraf ook meeneemt naar het dagelijkse leven. Een sinaasappel eten, de krant lezen, heel gewone dingen krijgen dan een extra dimensie.

Maar de top is slechts een klein stukje van de berg. Het totaalpakket, daar is het mij om te doen. De voorbereidingen, de aankomst in Kathmandu, het contact met de mensen daar. Want tijdens het klimmen kan er zoveel mislopen : het weer kan tegenzitten, je kunt ziek worden. Als je je enkel op de overwinning, op de erkenning concentreert, kun je heel erg teleurgesteld worden.

De aanpak van Artsen en Apothekers Zonder Grenzen, dat is wat mij aanspreekt : professioneel en pragmatisch . Ervoor zorgen dat de lokale mensen het op termijn kunnen overnemen, zodat de boel niet in elkaar stuikt als de fondsen op zijn en de ngo de hielen licht.

Ik ben geen Moeder Teresa. Om goed voor andere mensen te kunnen zorgen, moet je goed voor jezelf zorgen. In Soedan deed ik voor verscheidene internationale ngo’s de follow-up van de bevoorrading met medicijnen, in vaak moeilijke omstandigheden. Als er geschoten werd, hing ik niet de held uit, maar zorgde ik ervoor dat ik onder tafel lag. En als je zelf geen malaria wilt krijgen, kun je maar beter je muskietennet niet afstaan.

Een druppel olie in de machine. Dat vind ik een betere omschrijving van wat ik doe dan die spreekwoordelijke druppel op de hete plaat. Dat jaar in Soedan heb ik veel van mezelf gegeven, maar ook heel veel teruggekregen.

Hoe sterk de mens is, daarover blijf ik me verbazen. Twee maanden na de tsunami was ik aan de oostkust van Sri Lanka. Veel inwoners waren alles kwijt : hun familie, hun huis, het postkantoor met hun spaargeld, hun boot en visvergunning. En toch krabbelden ze weer overeind en maakten ze opnieuw plannen.

Ik heb veel kansen gekregen én ze goed benut. Als jongere was ik al heel actief : in de leerlingenraad, het cultuurcomité, de scoutsleiding. Mee dankzij mijn ouders die mij en mijn drie zussen met een heel open geest hebben opgevoed. Ook nu staan ze volledig achter mij, al zullen ze vast slecht slapen als ik op die berg zit.

Tussen twee buitenlandse opdrachten werk ik in een apotheek, kwestie van geen voeling te verliezen met het gewone leven. En nee, dat werk is niet triviaal. Iedereen heeft zijn eigen problemen, ik zeur ook wel eens over futiliteiten, alleen kan ik dat misschien iets beter in perspectief plaatsen.

Straks moet mijn hele hebben en houden weer in dozen, want mijn huurcontract loopt af. Nu bevalt het halve nomadenleven mij uitstekend, maar ik weet dat ik dit niet volhoud tot mijn vijftigste. En ik wil kinderen, zeker weten. Maar ook later zou ik voor kortere missies in het buitenland willen blijven werken.

Durf dromen, durf proberen. Durf verliezen, durf overwinnen. Het motto van de Everestexpeditie zou ook mijn levensmotto kunnen zijn.

Marjolein De Bruycker (26) neemt in april en mei als zelfstandig klimmer in een internationaal team deel aan de beklimming van de Mount Everest. Ze wordt gesponsord door AS Adventure en

The North Face, maar ook u kunt de expeditie steunen door een gift te storten op rekening 000-0001018-48 van Artsen Zonder Grenzen, Dupréstraat 94, 1090 Brussel, met vermelding

Everest zonder grenzen. Het bedrag gaat integraal naar AZG. Info : www.everestzondergrenzen.be

Door Linda Asselbergs / Foto Saskia Vanderstichele