Betreft het artikel Loverboys (WK 9, 2 maart). “In België is men totaal niet vertrouwd met loverboys. Child Focus heeft er geen gegevens over. De politie weet nergens van”, staat er. Als dat zo is, dan is dat omdat ze het niet willen weten. Mijn eigen dochter werd zeven jaar geleden slachtoffer van zo’n jongen. Ze was toen net achttien en ze wordt nog steeds vastgehouden in dat milieu. Ze heeft al die jaren geen contact meer mogen hebben met familie en vrienden. Ik weet niet eens waar ze woont. Persoonlijk ken ik heel wat ouders wier dochter, minderjarig of meerderjarig, hetzelfde is overkomen. En het zijn inderdaad geen dochters uit gebroken gezinnen of een lage sociale klasse, het zijn kinderen uit normale, gegoede of middenklassegezinnen.

Ik ben het roerend eens met Helen Vreeswijk wanneer ze zegt dat ze geen grein compassie heeft met loverboys, die zeer bewust heel wat levens kapot maken om zichzelf te verrijken. En het zijn niet enkel de levens van de meisjes, maar ook die van hun ganse familie. Sommige meisjes worden zelfs vlug zwanger (gemaakt), zodat ze het kind als gijzelaar kunnen gebruiken. Mijn dochter heeft een dochtertje van zes, maar ik heb haar nog nooit gezien, zelfs niet op foto. Via via wist ik dat ze bevallen was. Ik ging haar opzoeken in de kraamkliniek, maar ik kwam niet verder dan de deur, want niet welkom vanwege haar ‘echtgenoot’. Ook haar vrienden en familie mochten er niet in. Het personeel had zoiets nog nooit meegemaakt.

Ik heb met de procureur des Konings gesproken, maar omdat mijn dochter meerderjarig was, was er volgens de wet geen misdaad en werd het dossier zonder gevolg geklasseerd. Ik heb zowat het hele Vlaamse parlement aangeschreven. Maar men gelooft hier niet dat ook Belgische vrouwen slachtoffer kunnen worden van mensenhandel. Ze geloven niet dat onze dochters naar het buitenland worden gesmokkeld, tot in China !

De meisjes worden inderdaad in privé-huizen of -clubs vastgehouden en tot prostitutie gedwongen. De politie mag niet zomaar in die huizen binnenvallen want dat is ‘inbreuk op de privacy’. De meisjes worden voortdurend bewaakt, mogen geen contact hebben met ‘de buitenwereld’ en krijgen geen cent in handen. Ik heb zelfs al brieven van deurwaarders gekregen, weliswaar op mijn dochters naam maar op mijn adres. Het is een jarenlange nachtmerrie : hoog tijd om politie en politici wakker te schudden.

Naam en adres bekend.