Leggings away !

Daar sta ik dan in dat pashokje met een te korte wikkeljurk aan. Het levende bewijs dat de natuur wreed is voor knieën. Toch als ze de veertig gepasseerd zijn en niét deel uitmaken van Demi Moore. “Wilt u het eens met leggings proberen, mevrouw ?” Leggings ? Over mijn dood lijk. Op zich is ouder worden niet eens zo erg, alleen heb je het allemaal al eens eerder ondergaan. De minirok, de maxirok, brede schouders, smalle schouders, olifantenpijpen, stoofbuispijpen, puntige schoenen, vierkante schoenen. Mijn eerste deelname aan het fenomeen leggings dateert van de vroege jaren tachtig. Ik herinner me nog levendig een outfit bestaande uit een vuurrode cirkelrok en zwarte bloes op zwarte leggings. Het beoogde effect was een kruising tussen Paloma Picasso en Margot Fonteyne, het resultaat – naar verkleurde polaroids uit die tijd te oordelen – benaderde eerder De Zwarte Zwaan uit het gelijknamige album van Suske en Wiske. Vandaar, wat mij betreft : leggings gohome. Ook al omdat na de opgang onvermijdelijk de neergang volgde. Er staat mij een tijdperk voor de geest waarin leggings de laatste toevlucht waren van corpulente dames, vanuit de filosofie “we doen daar een slobbertrui over en we zijn gekleed.” Laat ons eerlijk zijn, wie in leggings gesignaleerd werd, riskeerde tot voor kort een arrestatie door de modepolitie onder de leiding van de Trinny’s en Tranny’s van deze wereld. Maar kijk, het kan verkeren, leggings zijn uit hun as verrezen, er is zelfs sprake van een heuse legginghausse. Ik heb er godbetert al vleeskleurige waargenomen. Noem mij een pretbederver, maar qua schadelijkheid voor het blote oog doen vleeskleurige leggings enkel onder voor een gedeeltelijke zonsverduistering en funpants, u weet wel, die flodderige vrijetijdsbroeken uit overgordijnstof waarin de meer olijke manspersonen zich een dikke vijf jaar geleden door het bestaan bewogen.

Wat ik mij altijd afvraag : hoe komt zo’n revival tot stand ? Gaat er een congres van internationale trendmakers aan vooraf die in het grootste geheim bedisselen wat ze nu weer eens van onder het stof gaan halen ? “Schouderprotheses à la Dynasty ? Poncho’s ? De safarilook ? Plateauzolen ? Moonboots ? Nee, laten we de leggings weer eens bovenhalen, dat is weer een poos geleden.” En warempel, vóór je Dolce & Gabbana kunt zeggen, ziet de Meir er zwart van. En Oxfordstreet, Le Forum des Halles en de Via Condotti. En de Calle Obispo in Havana waar ze nooit uit zijn geweest. Toegegeven, het jonge grut met maatje 36 ziet er geweldig uit in caleçons, net zoals ze er geweldig uitzien in cowboylaarzen onder lingeriejurkjes en aanverwante vestimentaire onzin. Zelf kan ik alleen maar vurig hopen op de terugkeer van de New Look.

Linda Asselbergs