Koopdrang

Als u dit stukje leest, is zij van mij. Hoop ik, wens ik vurig. Om te betasten, te aaien, naar het licht te houden, over mijn schouder te hangen, er behoedzaam één voor één mijn bezittingen in te laten glijden. Groot genoeg, maar niet lomp, functioneel, maar toch vooral elegant. Zonder frullen of opvallend logo, exquis qua design en van het soepelste leer. De perfecte handtas, quoi. Waar ik de afgelopen weken een paar keer net niet kwijlend langsliep om te controleren of ze nog voorradig was en die ik zelfs één keer in de winkel ben gaan besnuffelen. Maar kopen ? Ben je gek, toch niet tegen de volle prijs.

Wat mij bij het verschijnsel Uitverkoop brengt, de Solden, een gebeuren waarvan de opening wat mij betreft als officiële feestdag op de kalender vermeld mag worden. Pas op, ik zou mijzelf niet overdreven wuft noemen. Ik lees wel eens een boek, ik stort wel eens iets voor Artsen zonder Grenzen of Kom op tegen Kanker. Maar mij weghouden van de koopjes ? Dan kun je net zo goed de grote trek van de gnoes door de Serengeti proberen te stoppen. Niet dat ik het soort vrouw ben dat graag winkelt : van de ene naar de andere etalage slenteren, passen zonder echt te willen kopen, het is niet mijn favoriete tijdverdrijf. Pragmatisch als ik ben, heeft een shoppingtrip in mijn geval meer iets van een goed georganiseerde raid. Voorafgegaan door een verkennende ronde van vier, vijf uitverkoren winkels en een waterdichte campagne op S-day zelf. Take no prisoners, we go for the kill. Op schoeisel dat zowel met een rok als een broek gecombineerd kan worden en in lingerie waarmee je niet in affronten valt als het pashok niet volledig blikdicht is. Met vers gewassen haar, anders lijk je zelfs in de meest riante outfit op Ma Flodder, maar nu ook weer niet te glamoureus : overdreven zelfvertrouwen leidt tot impulsaankopen. Absoluut te mijden : een battledress rijk aan haakjes en oogjes of problematische ritsen, dat scheelt allicht een paar hyperventilatie-aanvallen tijdens het omkleden. Sommige vrouwen hebben bij het shoppen nood aan een tweede opinie. Ik niet, de solden is een te ernstige aangelegenheid voor amateurs. Toeslaan bij -30 % of wachten tot -50 % ? Een aartsmoeilijke beslissing, maar in het leven geldt nu eenmaal altijd dat je meer spijt hebt van wat je niét dan van wat je wél deed. En ach, de superbe sensatie van een pak dat je op het lijf gegoten zit en dat in normale omstandigheden een iets te grote bres in je budget zou slaan… Zo’n pak waarin je boven jezelf uitgroeit, er ineens een mooier, beter en voornamer mens uitziet. Eén knikje, even die kaart door het gleufje en het is van jou.

Wees dus niet verbaasd, lieve lezer als ik na 30 juni iets geagiteerder dan normaal door de Nationalestraat jakker : ik ben op weg naar De Tas. En wie weet kan er nog zo’n wikkeljurk van Diane von Dinges af. Als er nog grote maten zijn tenminste.

Linda Asselbergs