De Fiat Panda 4×4 Climbing is een merkwaardige, kleine auto. Hij staat niet alleen vijf centimeter hoger dan zijn doordeweekse broertje, zijn 1.2-litermotor is via een vijfbak gekoppeld aan een permanente vierwielaandrijving. Daarmee is hij nog geen duivel-doet-al, en zeker geen publiekstrekker, maar de keuze is interessant. Zou hij bedoeld zijn voor de vrouw van de herenboer of van de farmer himself om ’s zondags in het dorp de broodjes op te halen ? Zeker is dat zijn aandrijfsysteem met viscokoppeling voor heel wat extra veiligheid zorgt. Zo’n koppeling, die geïntegreerd zit in het achterdifferentieel, is op zich al een uniek concept dat uit een reeks schijven bestaat die in een oliebad gedompeld zitten en verbonden zijn met beide assen. Slippen de voorste wielen door, dan loopt de temperatuur in dat bad bliksemsnel op, waardoor de olie dikker wordt en de schijven samengeduwd worden, wat de verbinding met de achteras tot stand brengt.
In normale omstandigheden gaat 98 procent van de krachten naar de voorwielen, maar zodra die grip verliezen, springen de achterwielen bij. Bij sneeuw of modder is dat geen overbodige luxe, zodat deze flinke kleine vooral in trek is in landen met strenge winters. Daar komt nog bij dat hij weliswaar eenvoudig van snit is, maar toch ABS en EBD (elektronische remkrachtverdeling) meekreeg én de MSR antislipfunctie.
Anderzijds is hij met zijn korte draaicirkel en geringe lengte ook in de stad op zijn plaats. Zeker omdat hij ook nog met de Dualdrive elektrische stuurbekrachtiging werd uitgerust. Het volstaat een knop op het dash- board aan te toetsen om van deze elektrische bekrachtiging te genieten.
Op de gewone weg kan de Panda min of meer zijn mannetje staan, maar bij het inhalen en op de snelweg komen de beperkingen van de motor aan de oppervlakte. De Panda heeft daar te weinig trekkracht en zelfs met ijverig schakelen mist hij de punch om snel en accuraat te kunnen voldoen aan de wensen van de chauffeur. Wie tijd heeft, zal zich daar echter weinig zorgen om maken.
De ruimte achterin is gezien de buitenafmetingen beperkt, en van de achterbank kunnen enkel de twee rugleuningen dichtklappen. Het verbruik schommelde ondanks het rustige tempo dat we vrijwel altijd aanhielden rond de 7,5 liter per 100 km.
De Panda 4×4, die elektrisch bediende ruiten, centrale vergrendeling, achterruitverwarming en een achterruitwisser meekrijgt, evenals twee airbags, komt heel binnenkort op de markt met de 1.3 Multijet turbodiesel. Die zal niet alleen over 10 pk extra kunnen beschikken, maar vooral over meer dan 40 procent extra koppel, precies wat we in de benzineversie zo missen.
Pierre Darge
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
