Parijs. ?Was u niet bang dat u een muzak-album aan het maken was ?? De eerste kritische vraag van een matte persconferentie. Even valt een stilte in het salon van Hotel Lutetia. Dan antwoordt Charlie Haden met een kort en krachtig No ! Misschien iets te kort en te krachtig om te overtuigen. Jawel, ?Beyond the Missouri Sky?, het nieuwe album van de bassist samen met supergitarist Pat Metheny, zit soms gevaarlijk dicht tegen new age, therapiemuziek en andere veredelde vormen van de lift- en metro-aanpak aan. Maar de dertien songs klinken alvast mooi en de verwantschap met Missouri en de weidsheid van Amerika is eerlijk. ?We werden beiden geboren in een klein stadje in Missouri?, vertelt Metheny. ?Daar krijg je dat typisch Amerikaanse gevoel te pakken van onuitputtelijke tijd en ruimte. En je kunt dromen van wat er gebeurt in die verre, grote steden. Wat al die fantastische muzikanten er uitrichten en wat je later zult spelen als je er zelf bijhoort.? Haden vat Missouri samen in één woord : country music. Dat hoor je aan de songs op het album, liedjes van de Delmore Brothers en Jim Webb. Maar ook de andere nummers, eigen werk en dingetjes van Mancini en Mandel, hebben die country feeling. Contemporary impressionistic americana noemt Haden dat. Het lijken dromerige verhaaltjes voor als het donker wordt. Haden : ?De ondertitel is niet voor niets Short Stories. Voor mij vertelt elk goed nummer een verhaal, ook al is het helemaal instrumentaal en heeft het geen tekst.? Dat ze bewust een plaatje van Missouri maakten, nee, dat ontkennen ze. ?We hebben deze songs jaren opgespaard voor ons beiden, omdat ze ons zo goed liggen. Pas toen het album af was, hadden we het door : dit is onze jeugd, dit is het Missouri-gevoel.? Toch werd het geen puur akoestisch album. ?Ik wilde het eerst heel eenvoudig houden?, zegt Metheny. ?Bas en gitaar. Of gitaren. Want het werd ook een beetje een showcase voor al die prachtige instrumenten die Linda Marzer voor mij heeft gebouwd. Maar Charlie zag het anders. Hij wilde dat ik er wat elektronica bijdeed, orkestrale achtergrondjes.? En Charlie vond het goed : ?Pat kan dat op zo’n natuurlijke manier dat het allemaal akoestisch lijkt.? Hoe zou Haden zelf de plaat van hun wel erg uitbundige mutual admiration society recenseren ? ?Great album !? Een korte recensie dus ? ?Those are the best.? Kort dus : lucht. De lucht misschien van de postkaartzonsondergang die de cover siert.

?Beyond The Missouri Sky? verscheen bij Verve/Polygram.

Charlie Haden en Pat Metheny vertellen op Beyond The Missouri Sky mooie verhaaltjes van een Amerikaanse jeugd.