Deze week: Morgane Gielen (27), modefotografe en drijvende kracht achter No Babes, een creatief collectief dat taboes en dwingende schoonheidsidealen in vraag stelt. Sinds begin januari runt Morgane onder dezelfde vlag een modellenbureau dat ijvert voor inclusie en diversiteit.
“Ik was nog maar achttien toen ik een burn-out kreeg. Dat had te maken met het minderwaardigheidscomplex dat ik altijd gehad heb, waardoor ik dacht: als ik mij maar genoeg bewijs, word ik graag gezien. Ik had al sinds mijn zestiende een businesspagina op Facebook en kreeg meer en meer opdrachten voor modeshoots. Maar toen ik fotografie ging studeren, crashte ik door de druk die ik mezelf oplegde.
Gelukkig leerde ik sindsdien holistisch te denken, waardoor ik nu weet dat niets gebeurt zonder reden. Elke keer dat mijn grote onzekerheid me overviel, was dat eigenlijk een les: Morgane, je moet jezelf liever zien, stop met over je grenzen te gaan. Therapeuten hielpen me daarbij. Ze leerden me ook over beperkende overtuigingen, ideeën die ik had en waardoor ik dacht iets niet te kunnen. Maar die kun je counteren door positieve affirmaties te formuleren. Zo heb ik lang getwijfeld of ik wel goed genoeg was om in de modesector te werken, waar je alleen maar modellen met een maatje 36 ziet en dus gaat geloven dat je zelf te dik en te lelijk bent.
Starten met No Babes – ik geef het toe – deed ik deels om mijn zelfbeeld op te krikken. Door shoots te doen met al die mensen die ook niet aan het heersende schoonheidsideaal voldoen, maar wel dapper hun taboedoorbrekende verhaal vertellen, leerde ik langzamerhand dat het oké is om mezelf te zijn. Daardoor kon ik een paar jaar geleden deze positieve affirmatie neerschrijven: ‘Ik spreek mijn eigen waarheid, los van wat anderen daarvan denken.’ Ze resoneerde zo erg dat ik ze nog altijd boven mijn bureau heb hangen en zelfs overweeg om ze te laten tatoeëren.
De quote hielp ook toen collega’s me zeiden dat de markt niet klaar zou zijn voor mijn No Babes-boodschap. Een van hen had al eens proberen te werken met modellen met speciale gezichten en was failliet gegaan. Maar ik dacht: nee, ik moet mijn eigen waarheid spreken. Het kan niet langer dat de variatie aan mensen die je in het straatbeeld ziet totaal niet weerspiegeld wordt in modellen. Het kan ook niet meer dat zij heel de dag kauwgommen om maar niet te moeten eten, of dat er geen aandacht is voor racisme of taboes zoals non-binariteit. Ik neem daar nu grote financiële risico’s voor, maar mijn hele ziel en rechtvaardigheidsgevoel zitten in het project.
Het is gek: in mijn werk durf ik intussen helemaal los te gaan, terwijl ik op privévlak nog niet altijd even sterk sta. Door hatelijke commentaren bijvoorbeeld, kan ik soms een hele dag geen woord uitbrengen of lig ik wakker, in paniek. Ik ga dat nog meer moeten leren relativeren nu No Babes me meer in de spotlights brengt. Dat haalt mij uit mijn comfortzone, want als fotograaf blijf ik liever op de achtergrond. Gelukkig wegen de vele complimenten op tegen de veel zeldzamere aanvallen. Ook op relatievlak groei ik. In het verleden trok ik door mijn onzekerheid foute partners aan die het gevoel bevestigden dat ik niet goed genoeg was. Maar die vicieuze cirkel heb ik doorbroken sinds ik met Sander samen ben. De eerste twee jaar heb ik hem compleet getest: aantrekken, afstoten, vanuit mijn vroegere traumatische ervaringen. Maar Sander bleef en dat gaf een klik: blijkbaar mag ik mezelf zijn, mét mijn onzekerheden en valkuilen. Meer nog: hoe eerlijker ik daarover ben, hoe authentieker mijn relaties én mijn werk worden.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
