De zomer haalt de vreemdste gewoonten in de mens naar boven. Niets dat Linda Asselbergs en Geert Zagers de komende weken kan ontgaan.
“Ik ben op vakantie van 1/8 tot 14/8. In de tussentijd heeft elke afzender recht op één mail in deze mailbox. Zendt u meerdere mails, dan delete ik willekeurig uw mails tot er één overblijft. Wik uw keuze dus zorgvuldig. Merk overigens op dat u mij op dit moment al één mail gestuurd heeft.” Of : “Ik ben twee weken op vakantie. Hoewel ik in die twee weken uiteraard over een internetverbinding en een gsm beschik, ben ik desalniettemin niet van plan u te antwoorden. In noodgevallen, bel 100.”
Een mens vertrekt anno 2011 pas écht op vakantie op het moment dat hij zijn out of office reply instelt – en dan nog liefst eentje met een knipoog. Volstond tien jaar geleden ‘niet op kantoor zijn’ om duidelijk te maken dat u afwezig was, dan hebt u dezer dagen een schriftelijke, geautomatiseerde respons nodig aan iedereen die u potentieel zou kunnen contacteren. Wilt u er bovendien helemaal tussenuit, dan moet ook uw gsm af – als u daar het lef voor hebt.
Het is een verschijnsel dat me sinds vorige zomer opvalt. Hoezeer vakantie vandaag met onbereikbaarheid wordt geassocieerd. Een out of office en vacation voicemail is de laatste manier om werk en privé even te scheiden. Checkte iedereen de jaren ervoor nog bij aankomst in het hotel het aantal streepjes op zijn gsm – we doen ons altijd graag onmisbaarder voor dan we zijn – dan zetten nu meer en meer mensen hun gsm overdag af in het buitenland. Ook wireless is plots geen must meer in de hotelkamer. Onbereikbaarheid is een schaars goed geworden dat gekoesterd dient te worden. Een statussymbool zelfs : ik las laatst in Business Week dat wérkelijk belangrijke mensen geen gsm of mailadres meer hebben. Onbereikbaarheid als symbool van uw belangrijkheid : klinkt zo gek nog niet.
Een zomer geleden ging ik op vakantie naar Marettimo – officiële populatie in de winter : 150 inwoners – een behoorlijk afgelegen eiland voor de kust van Sicilië. Hoe afgelegen het precies was, merkte ik pas toen in de overzetboot mijn gsm-verbinding wegviel. Kwam bij dat het woord wifi de lokale bevolking ook behoorlijk weinig leek te zeggen ; mijn laptop voor niks meegezeuld. Precies één dag maakte zo weinig bereikbaarheid me zenuwachtig. De gsm- en internetloze week die daarop volgde, bracht een innerlijke rust waarvan ik het bestaan al lang vergeten was.
Ik geef het nog een paar jaar, en Marettimo afficheert zichzelf in hun brochures als “Het eiland zonder netwerkverbinding !”. Klinkt ook een stuk eigentijdser dan het huidige “Bezoek zijn grotten !”.
Prima materiaal ook om in uw geinige out of office reply te verwerken.
Geert Zagers
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
