Mijn buurvrouw Conny had het deze zomer allemaal mooi uitgekiend. Haar zoontje zou in september naar een katholieke privé-school gaan in onze wijk.

Het inschrijvingsgeld bedraagt er ‘slechts’ 250 dollar of 10.000 fr. per maand. De school mag dan wel op de onderste sport van de ladder staan wat privé-scholen betreft, toch heeft ze een veel betere reputatie dan de beruchte stadsschool vlakbij. Maar toen Conny haar kleine ging inschrijven, vertelde een non haar met een brede glimlach, alsof het goed nieuws was, dat het speelkwartiertje was afgeschaft. Mijn buurvrouw stak meteen haar chequeboekje weer op zak. Een lagere school waar de kinderen niet enkele keren per dag in de buitenlucht de remmen kunnen losgooien? Dat was niets voor haar hyperactieve Hatchi (echt, zo heet hij). De non legde uit dat de school het risico van processen wou ontlopen in het geval dat kinderen zich zouden bezeren of zouden vechten op de speelplaats. Trouwens, zo voegde ze er aan toe, meer en meer ouders vinden toch dat speeltijd tijdverspilling is. Ik was niet echt verbaasd toen een kwade en ontgoochelde Conny me het verhaal vertelde. Het speelkwartier inkorten of zelfs afschaffen is een groeiende trend in Amerika. In verscheidene nieuwe scholen die de laatste jaren gebouwd werden, hadden de architecten zelfs geen plaats voorzien voor speelplaatsen.

Kind zijn in Amerika is tegenwoordig een knap verwarrende opdracht. Als het van sommige volwassenen zou afhangen, zou niets nog mogen. Een zero tolerance-beleid, zo noemen ze dat, en het maakt tegenwoordig het leven van veel scholieren zuur. Geen dag gaat er voorbij zonder dat ergens een schoolautoriteit zijn of haar onvermogen demonstreert om onderscheid te maken tussen echte en vermeende problemen als het gaat over geweld, bedreigingen en pesterijen, bommeldingen, drugs of alcohol.

In Virginia zwaait een 12-jarige jongen met een nietjesmachine op de schoolbus en hup, hij vliegt van school. Een meisje in Florida wordt geschorst omdat ze een nagelknipper meebrengt naar school (“een wapen”). Een 9-jarige jongen ondergaat hetzelfde lot omdat hij “U zult een heldhaftige dood sterven” schrijft, als zijn leraar hem vraagt om een zinnetje voor een fortune cookie te bedenken. Een meisje wordt geschorst omdat ze Advil op zak heeft, een onschuldige pijnstiller die elke Amerikaanse kruidenier verkoopt (“drugs”). Een jongen krijgt dezelfde straf omdat hij na de lunch zijn mond met Scope spoelde, een overal te krijgen mondwater dat een beetje alcohol bevat.

Dan is er het bloedstollende avontuur van Christopher Beamon, een jongen van dertien uit Ponder, Texas. Omdat Halloween voor de deur stond, kregen Christopher en zijn medeleerlingen van hun lerares de opdracht om een zo griezelig mogelijk verhaal te schrijven. Christopher deed wat hem gevraagd werd. Zijn opstel over moord en gruwel op een donkere, stormachtige nacht was zo goed, dat zijn lerares hem een A-plus (tien op tien) gaf en hem vroeg het voor te lezen voor de hele klas. Nog geen 24 uren later begon er een echt griezelavontuur voor Christopher. Nadat ze er een nachtje had over geslapen, vond de lerares zijn verhaal niet meer zo goed. Hij vermoordde er haar en zijn medeleerlingen in, en in het licht van de moordpartij in de Columbine-school en soortgelijke incidenten, zou dat wel eens op moorddadige neigingen kunnen wijzen, zo dacht ze. Ze toonde het opstel aan de directeur, die het toonde aan de kantondirecteur, die het aan de openbare aanklager toonde, die er de politie bij haalde. Christopher werd gearresteerd en een week lang opgesloten. Zijn ouders plaatsten hem wijselijk over naar een privé-school.

Over opstellen gesproken. “Als je een beroemdheid zou vermoorden, wie zou het zijn en hoe zou je het doen?” Dat was de opdracht die een klas enkele maanden geleden kreeg van een lerares (haar naam werd verzwegen in de pers) in Ohio. Verschillende ouders protesteerden begrijpelijkerwijze bij de directeur. Ze eisten dat de lerares minstens geschorst zou worden. De directeur weigerde en de lerares kwam ervan af met een berisping. Terwijl Christopher een week achter tralies moest! Probeer er maar wijs uit te raken als Amerikaans kind. Er zijn natuurlijk nog heel wat andere ongerijmdheden. Zoals het feit dat Texas, de staat die Christopher zo hard strafte, tevens de staat is met de meest lakse wapenwetten van Amerika: iedereen kan er om het even welk wapen kopen. De gouverneur, George W. Bush die presidentiele ambities heeft, maakt er geen geheim van dat hij tegen wapencontrole is. In Texas krijg je al als ukkepuk een geweer in de handjes geduwd om de edele kunst van het doden te leren. Niet lang voor Christopher werd opgesloten, sprak een jury in Texas een man vrij die was thuisgekomen, zijn vrouw in bed had gevonden met een andere man, een geweer was gaan halen en haar dood had geschoten. De jury vond dat hij al genoeg had geleden. Ik vind dat van de Amerikaanse jeugd ook.

Jacqueline Goossens vanuit New York