In een e-mail meldt een schoenwinkel me dat er tijdens het shoppen bij hen heel bijzondere Pokémons te vinden zijn. Een andere winkel zegt dat ik sterren kan verdienen bij elke aankoop en na tien sterren wachten me power-ups voor een spelletje. Bij een concert van Beyoncé had een vrouw, die waarschijnlijk veel had betaald voor een plaatsje op de eerste rij, het erg druk met het zoeken naar Pokémons. Zelfs toen de diva hoogstpersoonlijk langskwam om te high fiven bleef de Pokémon Go-fan bezig. Het filmpje ging de wereld rond. Wat Rihanna ertoe aanzette om voor haar concert in Lille meteen te verwittigen: “I don’t wanna see you catching any Pokémon up in this bitch.” Go Rihanna.
Dat gaming, en niet alleen Pokémon Go, een grote industrie is geworden en een favoriete bezigheid van velen, is geweten. Nu zou ik met grote getallen kunnen gooien, over downloads, omzetten en verslavingen, maar ik denk dat u het ook zo wel gelooft. Tegenwoordig speelt iedereen wel iets op zijn smartphone, tablet of computer. Zelfs al is het scrabble. Spelen is een belangrijke bezigheid geworden.
Geen wonder dus dat schoenwinkels en andere zaken spelprincipes overnemen om ons te motiveren tot aankopen, dat gametechnieken ook buiten games worden gebruikt. Zoals de stappenteller op je smartphone, die je doelen voorschotelt en via een grafiekje aanmoedigt om meer te wandelen. Of de tandenborstel voor kinderen, die een andere kleur krijgt wanneer er lang genoeg gepoetst wordt. De trap met de pianotoetsen in de metro in Stockholm, die ervoor zorgt dat je de roltrap links laat liggen; de waanzinnige flitspaal in Zweden die beloont wie op snelheid blijft ; en de dog poo lottery in Taiwan die prijzen geeft aan baasjes die hondenpoep opruimen en er een foto van maken (toen er geen prijzen meer werden uitgereikt, lieten de hondeneigenaars het vuil weer even makkelijk liggen, geen blijvende gedragsverandering dus). De ‘verspelling’ van de samenleving heet het. Gamification is er, soms tot mijn groot jolijt.
Als ik lui uit mijn bed kom en nergens zin in heb, probeer ik van alle obstakels of vervelende routines een spelletje te maken. Ik stoot mijn teen en maak er een quest van, een opdracht: nergens meer tegenaan botsen de hele ochtend. Naar de tram hollen, lukt het op vijf minuten ? Kinderachtig, ik weet het, maar het blijkt exact wat spelontwikkelaar Jane McGonigal uitwerkte in haar app SuperBetter. McGonigal is ervan overtuigd dat de kracht van gaming gebruikt kan worden om problemen op te lossen en de wereld beter te maken. Toen ze aan haar bed gekluisterd was na een ernstige hersenschudding, ontwikkelde ze een genezingsspel: SuperBetter. Ze is ervan overtuigd dat het uitvoeren van dagelijkse taken – wandel een blokje, drink een glas water, laat je honger je gids zijn – en het behalen van doelstellingen – vecht tegen je innerlijke criticus, heb op z’n minst één positief gesprek vandaag – ons weerbaarder en sterker kunnen maken. Heel Amerikaans enthousiast allemaal, maar op sommige momenten word ik er wel blij van. Take that, Pokémons !
lene.kemps@knack.be
LENE KEMPS
Winkels nemen spelprincipes over om ons te motiveren tot aankopen, en gametechnieken worden ook buiten games gebruikt
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
