GLAZEN DROOM AAN HET KANAAL

Van over het water lijkt dit glazen schrijn een hedendaagse aak die op het Kempische kanaal in Schoten drijft. Zowel voor de bouwheer als voor de architect was de realisatie een droom.

Bouwheer Bert Baekelmans was ooit zelf actief in de bouw van landelijke, bakstenen woningen in rustieke stijl. Maar stiekem koesterde hij een meer hedendaagse droom : “Weet je wat ik in mijn hoofd had ? De showroom van een garage, zo’n open ruimte met een vrije trap, veel licht en transparantie. Ik dacht : zoiets moet heerlijk zijn om in te leven.”

Zo’n vreemd idee is dat niet, wel meer hedendaagse huizen lijken op een kunstgalerie of op, inderdaad, zo’n showroom. Waarom zou iemand die een tijd in de traditionele bouw actief is niet eens naar iets anders verlangen ? Maar de overstap naar deze woning was vrij drastisch, want het huis exposeert zich letterlijk in het landschap. Frederik De Smet, van het bureau Icoon.be Architecten, begreep helemaal waar de opdrachtgever van droomde. Zo’n transparante doos is ook een beetje het basisconcept van zijn architectuurprojecten. Op de foto’s zie je goed de omgeving van het huis, want daar draait alles om. Het is om verschillende redenen een markant gebouw. Zo ziet het er vrij monumentaal uit, wat het ook is, met een woonoppervlak van 240 vierkante meter, maar het staat op een perceel van amper 322 vierkante meter.

Dat perceel zit bovendien geprangd tussen een drukke weg en het kanaal. Maar door het kanaallandschap bij het gebouw te betrekken krijg je een extra gevoel van ruimtelijkheid, zowel binnen als buiten. Het zwemtrapje aan het kanaal, waar de bewoner graag even induikt, verruimt meteen ook de ’tuin’ tot aan het water : een slimme vondst.

Aan de kanaalzijde straalt deze plek de rust uit van een natuurlandschap, maar aan de straatzijde is het zeer druk. Net daarom gaf Frederik De Smet de woning een quasi volledig gesloten voorgevel, met alleen een garagepoort in de grote betonnen wand. Je moet de voordeur trouwens zoeken in een zijgevel. Zo keert de bewoner de rug naar de drukte. Van buiten ziet het gebouw er simpel uit, met wanden opgebouwd uit betonnen sandwichpanelen en aan de kanaalzijde een glazen wand. Elk glaspaneel is 321 centimeter breed en vijf meter hoog. De doos is vijf bij twintig meter en acht meter hoog.

Binnen stap je meteen in de structuur die De Smet effectief heeft opgevat als de showroom van een garage. Het huis telt drie verdiepingen. De onderste zit half ondergronds en bevat de garage waarin de bouwheer, een bolidefanaat, zijn vierwielers onderbrengt. Het leefniveau, ietsje hoger dan het jaagpad om te ontsnappen aan te veel inkijk, omvat een open keuken, eethoek en zithoek. De verdieping daarboven is opgevat als een mezzanine, rustend op een 2,5 ton zware balk, met badkamer en slaapruimte. “Het ziet er allemaal logisch en eenvoudig uit,” zegt architect De Smet, “maar is het niet echt, omdat er heel veel aandacht ging naar de details.” Zo werden alle leidingen aangebracht in de prefabwanden voor het gieten van het beton. De betonlagen werden ook zo dun en elegant mogelijk gehouden, om visuele redenen en om toch drie verdiepingen te kunnen onderbrengen in een hoogte van amper acht meter. Bovendien is het ritme van de verticale verdeling van de ramen de maatstandaard van het hele huis. En het is precies die verticaliteit die ook het ritme van de bomen aan het kanaal tot binnen herhaalt : een harmonieuze knipoog.

Info architect : www.icoon.be

DOOR PIET SWIMBERGHE & FOTO’S GUY OBIJN

“Het ziet er allemaal logisch en eenvoudig uit, maar er ging zeer veel aandacht naar de details”