Geen titel

Eenvoudige wijnen die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het over hebben in deze rubriek. Château Simple (159), wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week : Duitse wijnen.

Inzicht krijgen in een systeem van appellations d’origine contrôlée is niet simpel. Het Franse systeem, nagevolgd door Italië, Spanje en zelfs de VS, gaat uit van de origine ter definitie van een wijn. Zo is een wijn van het dorp Pauillac bijvoorbeeld te onderscheiden van alle andere.

Het Duitse systeem is volkomen verschillend. Vanaf het appellation-niveau, de zogenaamde Prädikatsweinen, wordt niet zozeer de origine geprezen dan wel de kwalilteit van de most waaruit de wijn werd gemaakt, meer bepaald het natuurlijk verworven zoetgehalte. Met de fameuze benamingen volgens stijgende zoetconcentratie : van Kabinett, Spätlese, Auslese, Trockenbeerenauslese tot Eiswein. Daar heeft de consument baat bij want de kwaliteit is gegarandeerd. Het Franse systeem is maar kwaliteitszeker in tweede orde, via proeverijen met producenten en handelaren in de jury : een Pauillac van een goede of slechte wijnboer blijft altijd Pauillac.

Toch heeft Duitse wijn in België het zeer moeilijk. Bij veel oudere (en koopkrachtige) Belgische wijndrinkers leeft nog altijd de oorlogsherinnering, en het gotisch schrift en de adelaar op de etiketten helpt niet mee om deze herinnering uit te wissen. Verder is de Belgische markt vooral rood, omdat wijn hier, zoals in Frankrijk, meestal aan tafel wordt gedronken. Maar er komt verandering : witte wijn past dikwijls veel beter bij de moderne, verfijnde keuken dan rode.

Het grootste probleem is echter de ondoorzichtige naamgeving van de Duitse wijn. Bij de flessen die wij vandaag proeven, zit maar één appellation-wijn : de Oppenheimer Krötenbrunnen uit Rheinhessen, met het laagste Prädikat : Kabinett. Men heeft dan wel de garantie dat deze wijn niet gechaptaliseerd (bijgezoet) werd. Alle andere zijn van het type Qualitätswein, waar met de suikerspuit gewerkt mag worden en die uit een van de grote Duitse wijngebieden afkomstig moet zijn. In Frankrijk noemt men deze categorie vins de pays.

De namen Zeller Schwarze Katz en Liebfraumilch moeten opgevat worden als merken en hebben met appellation-regels niets te maken.

In veel gevallen kan men zonder te proeven niet weten of de gewone Qualitätswein droog of zoet smaakt. Daarom heeft men in Duitsland andere etiketten ingevoerd met de naam Classic (of een betere selectie met de naam Selection) om aan te geven dat het een Qualitätswein betreft die volkomen droog is.

Pinot Gris Classic 2001,

Badischer Winzerkeller

Flauwe en dunne neus, die wel iets ruimt bij opschudden. De smaak is correct maar van het ‘nultype’. Bier is beter (B.i.b.). (Carrefour : 4,79 euro).

Rivaner Classic 2001,

Winzerverein Ruppertsberg

Propere neus van Rivaner maar heel dun en flauw van concentratie. Zachte anonieme smaak, niet helemaal droog. (B.i.b.) (Carrefour : 5,46 euro).

Riesling Trocken 2001,

Qualitätswein Rheingau, Remarck

Neus van weeë, iets zwoele riesling, maar ook een kleine frisse punt bij opschudden. Correcte kleine smaak met naijlend zuur. (B.i.b.). (Delhaize : 2,99 euro).

Liebfraumilch Rheinhessen 2001,

Qualitätswein, Reichsburg

Opvallend goede, wat anonieme fruitneus. De smaak is ronduit zoet maar gezond. Technische wijn, koel te drinken. (Delhaize : 1,09 euro).

Liebfraumilch Rheinhessen 2002,

Qualitätswein, Marienkloster

Te dun om over te spreken. (B.i. b). (Carrefour : 0,94 euro).

Pinot Gris Trocken 2001,

Rheinhessen, Peter Louis Guntrum

Waarachtige, wat exotische neus van rijpe pinot met zelfs een vleugje honing. Ronde, evenwichtige smaak van goede compositie in de mond. Fris drinken. (Delhaize : 4,39 euro).

Zeller Schwarze Katz 2002,

Qualitätswein, Mosel-Saar-Ruwer,

Marienkloster

Uiterst dunne, waterachtige neus en banaal zoet in de mond. (B.i.b.). (Carrefour : 3,35 euro).

Zeller Schwarze Katz 2002,

Qualitätswein, Mosel-Saar-Ruwer, Drathen

Neus van brak water en geen enkele connotatie met fruit. Banale zoete nulsmaak. (Colruyt : 3,84 euro).

Zeller Grafschaft 2002,

Qualitätswein, Mosel-Saar-Ruwer, Drathen

‘Vuile’, wat houterige neus en een smaak van zoetigheid en zwavel. Slecht. (Colruyt : 1,59 euro).

Oppenheimer Krötenbrunnen,

Kabinett 2002, Qualitätswein mit Prädikat, Rheinhessen, Dr. Kuns

Zachte, discrete en propere neus, met fruit en mooi gestreken smaak met lengte en zoet accent. (Colruyt : 3,45 euro).

Besluit : goede Duitse wijnen moet men niet in de supermarkt zoeken. Terwijl men er overvloedig goede bordeaux, wereldwijnen en rhônewijnen kan vinden, is de kloof met de gespecialiseerde handel voor Duitse wijnen zeer diep. Het is alsof men voor Frankrijk enkel Vins de Pays zou aanbieden. Ook de naam Classic brengt geen kwaliteit of garantie voor droog : een onnodige complicatie van een reeds duistere naamgeving.

Herwig van Hove I Foto’s Gerald Dauphin