Erich Berghammer

Aroma-jockey (37)

Mijn podiumnaam is ODO7, zeg maar Odo. Ik maak luchtjes op evenementen, zeg ik wel eens, dat is minder vaag. Met elektrische kookplaten, pannen, houts-koolschijven en natuurlijke geurstoffen verspreid ik aromatische composities in een bepaalde omgeving : een dansfeest in een loods, een dansvoorstelling, een parfumpresentatie, of gewoon mijn eigen huis.

Ik ben altijd bezig geweest met visuele kunst. Ik schilderde, illustreerde jeugdboeken en werkte als grafisch ontwerper. Dat gaf me niet genoeg. Ik had het gevoel dat ik in herhaling viel, ging op zoek naar nieuwe expressievormen.

De vorige eeuw overheerste de beeld- en muziekcultuur – kijken en luisteren. De laatste jaren neemt de aandacht voor andere zintuiglijke ervaringen weer toe. En net als onze voorouders zijn we als de dood voor nare luchtjes. Al sinds de Perzische profeet Zarathustra wordt stank met de hel geassocieerd, en aangename aroma’s met het goede. Geuren fascineren mensen. Bij de oude Egyptenaren dienden ze allerlei culturele rituelen. Later verheven de oude Grieken en Romeinen parfums tot een echte kunstvorm.

Jasmijn, citroenolie, wierook of perpermunt communiceren net zo krachtig als videobeelden of muziek. Ze kunnen herinneringen oproepen, abstracte ideeën tot leven wekken of gewoon voor een aangename sfeer zorgen. Sinaasappel werkt rustgevend, musk, amber en patchouli stimuleren dan weer lichamelijk contact.

Ben ik een kunstenaar ? Die vraag stel ik me niet. Kunst is een vorm van verwondering voor de kracht van een medium, in mijn geval oliën, vruchten, kruiden, bloemextracten en andere geurstoffen. Bij een besloten performance reageren toeschouwers veel extremer dan op een technofuif. Dat is puur entertainment, maar een dj voelt ook de appreciatie van het publiek.

Ik was 19 toen ik Amsterdam ontdekte. Met de jaren kwam ik er steeds vaker en zes jaar geleden ben ik definitief verhuisd. Ik ga graag terug naar mijn geboortedorp in Oostenrijk, maar dan vooral om mijn familie te zien en de natuur op te snuiven.

Nederland heeft sinds eeuwen water en havens, alles is open en plat. Die openheid zit ook in het hoofd, het volk is groot geworden van handelscontacten met andere culturen. Oostenrijk is een land van bergen en valleien, waar men niets liever heeft dan dat alles hetzelfde blijft. Hier wordt vernieuwing aangemoedigd, in Oostenrijk ervaart men verandering als een bedreiging.

Ik voel me hier thuis, Amsterdam biedt vele voordelen. De horecazaken, de danscultuur, het feit dat je geen auto nodig hebt. Ik haat de combinatie van dieselgeur en koude lucht. Verder heb ik niet zoveel met Nederlanders. Ze zijn natuurlijk ook heel eigenwijs en gesloten in vergelijking met de rest van de wereld. Afkomst is relatief. In Thailand denkt iedereen dat je een Amerikaan bent.

Het is een beetje wennen aan al die aandacht, zeker als je ijdel bent. Het laatste anderhalf jaar doe ik niets anders meer dan aroma-jockeyen en interviews geven. Ik vind het niet erg als fotografen plaatjes schieten tijdens optredens, als ik aan het werk ben, maar zeker in de media ben je al snel iemand helemaal anders.

Ik ben niet meer met geur bezig dan andere mensen. Ik heb Het Parfum van Patrick Süskind pas vorig jaar gelezen, niet eens helemaal. Ik ben ook wel een beetje op zoek naar een bestsmeller, het perfecte parfum. In mijn favoriete passage presenteert iemand een parfum waarvan iedereen gaat glimlachen. Ik wil gewoon met mensen communiceren.

:: Info over optredens in Nederland en België op www.civilrevoltage.com/odo7.

Tekst Wim Denolf I Foto Guy Kokken