Jarenlang werd ze aangekondigd als ‘dochter van’. Nu haar debuutalbum ‘Fourth Corner’ verschijnt, is het hoog tijd dat zij de introductie krijgt die zij verdient : Trixie Whitley, artieste.

Als je Trixie Whitley interviewt loop je het risico jezelf een geweldige underachiever te vinden. De Amerikaans-Belgische muzikante (dochter van wijlen Chris Whitley) is amper 24, maar stond al meer op het podium dan niet. Terwijl andere kinderen hun tijd vullen met voetbal en jeugdbeweging was Trixie – vaak met hulp van de Gentse Dewaelebroers – platen aan het uitkiezen voor haar dj-set in het S.M.A.K. Ze was toen twaalf. ?Ja, zot hè ? Dat kwam omdat ik op dat moment al aan het toeren was als ‘kind-muzikant’. Ze vroegen mij voor de opening van het museum. Blijkbaar wisten ze daar dat ik bezeten was door muziek en dat ik heel veel muziek had liggen. Als ik daarop terugkijk, denk ik dat de organisatoren het bekeken als een soort kunstconcept, zo van: we gaan hier eens een kind achter de draaitafels zetten. Op bierkratten! Maar ik was wel degelijk bezig met: hoe kan ik de mensen aan het dansen krijgen? En toch goede muziek draaien? Het werd een succes. Dankzij die set ben ik vaste dj geworden voor de Eskimofeestjes in Gent. Daarna waaierde dat uit naar Parijs en Amsterdam. Mijn moeder ging wel altijd mee om ervoor te zorgen dat ik daarna op tijd in mijn bed lag !”

Toch heeft Trixie niet het gevoel dat ze haar jeugd gemist heeft. ?Het maken van mijn eerste plaat heeft mij daarbij geholpen. Ik ben inderdaad heel jong beginnen te spelen (onder meer bij Alain Platels Les Ballets C de la B),waardoor ik als kind vaak met volwassenen en professionelen omging. Nu heb ik het gevoel dat ik aanbeland ben in een fase waarin ik eindelijk met mensen van mijn eigen leeftijd kan werken. Voor het eerst in mijn leven kan ik mij omringen met de mensen met wie ik wil werken, van de muzikanten tot het tourmanagement en het label. Dat is fantastisch.”

Nooit zoals het hoort

Als volwassene een stuk jeugd beleven en omgekeerd. Het is een volgorde die niet lijkt te kloppen, maar die wel typerend is voor Trixie. ?Ik heb nog nooit de dingen gedaan zoals het hoort. De hiërarchie in onze maatschappij van ‘je moet eerst dit, dan pas dat’ heb ik nooit gevolgd. Ik heb mijn eigen ding gedaan. Via mijn muziek heb ik iets kunnen creëren dat volledig mijn keuze is, niet in functie van anderen. In de business dachten velen: dat kan toch niet dat zij nu al aan het toeren is, zonder dat ze een plaat heeft ! Dat klopt niet! Maar ik was het toch aan het doen.”

Maar nu is ze er, de langverwachte debuutplaat Fourth Corner. Eindelijk. ?Ik ben wel nog maar 24, hè ! Natuurlijk had ik graag eerder een plaat uitgebracht, maar ik heb drie jaar intensief met de Canadese producent en singer-songwriter Daniel Lanois gewerkt. Dat was zo’n leerervaring ! Ik zou een kalf geweest zijn als ik had gezegd: nee sorry, ik ga me met mijn eigen ding bezighouden. Ik heb ook nu pas grip op mijn eigen visie en met wie ik wil werken. Dat vraagt tijd. Daarom is deze plaat een opluchting, omdat ze echt van mij is. Het zal mensen helpen te begrijpen hoe ik de dingen zie en wat mijn werk is. Los van mijn vader en los van Lanois.”

Een emotioneel verloren beestje

Zo rustig, bedachtzaam en vrolijk als Trixie voor me zit, zo fors, gepassioneerd en rauw haalt ze vaak uit op haar plaat. Ongewild popt een quote van Billie Holiday bij ons op : ?I can’t stand to sing the same song the same way two nights in succession, let alone two years or ten years. If you can, then it ain’t music, it’s close-order drill or exercise or yodeling or something, not music.” Trixie knikt heftig. ?Ja, daar kan ik volledig inkomen. De gedachte dat ik op automatische piloot zou zingen, vind ik vreselijk. Ik probeer altijd ‘een moment’ te creëren, niet gewoon het nummer te zingen. Het is belangrijk om jezelf telkens heruit te vinden. Die intensiteit moet ook oprecht zijn. Meer en meer ben ik op zoek naar een manier om die intensiteit tot stand te brengen maar tegelijk ook om er afstand van te nemen als dat nodig is. Want je kunt je makkelijk in destructiviteit verliezen. Dat uur op het podium is er een van volle overgave. Als je buiten stapt, ben je een emotioneel verloren beestje. Maar je moet wel nog in de normale wereld kunnen functioneren. Dat leer ik nu.”

Brooklyn

Hoewel ze al een duet opnam met Marianne Faithfull, fan is van Robert Plant, en Patti Smith al een paar keer gespot werd op haar shows, blijft Trixie bescheiden over haar muzikale talent. ?Ik heb mij altijd een schakeltje gevoeld dat er is om de muziek te vertalen. Ik sta in functie van de muziek. Niet omgekeerd. ’t Is niet aan mij om de muziek te manipuleren. De muze stelt mij in staat om te doen wat ik doe. Maar uiteindelijk is het ik die… oh, ik kan het niet zeggen in het Nederlands… to serve. To serve the music.” Trixie vervalt wel vaker in het Engels als ze iets exact wil verwoorden. Ook als ze het heeft over de divine energy die ze wil overdragen bij een optreden. Maar haar manier van spreken is niet ‘Astridiaans’, het is een logisch gevolg van een overwegend Amerikaanse familie en Brooklyn als thuisstad. ?De laatste jaren heb ik daar mijn nest gevonden. Ik woon er met mijn vriend en dat is nu ’thuis’ voor mij. Mijn plaat is er opgenomen, mijn beste vrienden zitten daar. Maar ik ben natuurlijk niet vaak thuis omdat ik constant toer.”

Trixie, styled by…

Haar nomadische muzikantenleven bracht een stijlverandering mee. ?Vroeger was ik een vintageaddict. Nu heb ik geen tijd meer om in vintagewinkels te snuisteren. In mijn kleerkast hangen tegenwoordig wat meer high fashion-stukken, tijdloos en goed gemaakt. Dat heb ik leren appreciëren.” De Trixie die voor me zit, in een strakke, zwart-witoutfit en met de haren netjes bij elkaar gebonden, staat ver van de Trixie in de clip voor A Thousand Thieves, een video die ze opnam met Matthu Placek, fotograaf voor onder meer Vogue en The New York Times. Daarin zien we haar met golvende haren en een lang wit Balenciagakleed. ?Ik was in shock toen ik dat zag ! Zo’n transformatie ! Mode kan echt een kunstvorm zijn.”

Designers werken vaak samen met artiesten die ze bewonderen: PJ Harvey draagt Ann Demeulemeester op het podium, M.I.A. zit naar verluidt aan de tekentafel in Versace en Björk droeg tijdens haar laatste tournee creaties van Iris Van Herpen. Ook Trixie zou het super vinden om met een designer samen te werken. ?Tot nu toe ben ik niet echt bezig geweest met mijn podiumoutfit. Of toch niet voldoende. Dat heeft, denk ik, ook te maken met het vormen van een eigen identiteit. Eenmaal je een visie hebt, moet je die op alle manieren aan bod laten komen, om tot een visueel geheel te komen dat klopt met de muziek. Daar heb je hulp bij nodig. Maar ik weet het, mijn smaak wat kleren betreft, ligt niet altijd binnen mijn bereik: Ann Demeulemeester, A.F. Vandevorst, Dries Van Noten… Wow, als dat kon op het podium !”

Fourth Corner is uit sinds 11 februari. Shows in de Gentse Handelsbeurs (21/2) en Ancienne Belgique in Brussel (9/3) zijn uitverkocht. Voor het optreden op 10 maart in de Handelsbeurs zijn nog tickets beschikbaar.

DOOR LEEN VAN SEVEREN ? PRODUCTIE ILJA DE WEERDT ? FOTO’S GUY KOKKEN

?Vroeger was ik een vintageaddict. Nu draag ik wat meer high fashion, tijdloos en goed gemaakt. Dat heb ik leren appreciëren”