EEN KILO MINDER, EEN DEPRESSIE MEER?

Lene Kemps
Lene Kemps Lene Kemps is de hoofdredactrice van Knack Weekend.

Op een benefiet in Florida bekende republikein Jeb Bush, presidentskandidaat voor 2016, dat hij voor zijn campagne wat gewicht wilde verliezen en daarom het paleodieet volgde. Dat betekent eten als een holbewoner : vlees, vis, groenten, fruit, noten en zaden ; ‘onbewerkt’ en zelfs rauw voedsel. “Ik hoop dat u bidt voor mij en mijn familie,” zei hij, “en dat u dan nog even verder bidt om mij te steunen in dit paleodieet dat ik probeer vol te houden tot mijn broek afvalt. Jezelf uithongeren is blijkbaar de enige manier om gewicht te verliezen.”

Het zal beter zijn voor zijn gezondheid als Bush wat afslankt : minder kans op suikerziekte, op hart- en vaatziekten, en met een rits andere positieve gevolgen die we vaak genoeg gehoord hebben. Hij zal er gestroomlijnder uitzien en beter in het pak zitten. We zullen zijn hardnekkige discipline bewonderen als hij op gewicht blijft, en misschien zelfs even veronderstellen dat dat doorzettingsvermogen van hem een goede politicus maakt. Maar wordt hij er gelukkiger van ? Over het effect van een dieet op onze gezondheid weten we heel veel. Het effect op onze mentale gezondheid werd vreemd genoeg haast nooit bestudeerd.

Elke man/vrouw die ooit heeft gedieet en het streefgewicht heeft bereikt, kan vertellen hoe trots je bent, hoe goed het voelt je leven vast te nemen en controle te krijgen, hoeveel energie je krijgt van het sporten en de verandering van eten, hoeveel complimenten je krijgt van je omgeving en hoe fijn het is om in de spiegel te kijken en kleren te kopen die passen. Uiteraard word je daar gelukkig van. Niet van het gewichtsverlies op zich.

Al worden sommige mensen ronduit ongelukkig van hun dieet en de voortdurende inspanning die het vraagt om het vol te houden. Joni Edelman, moeder van vijf kinderen en voortdurende ‘jojo-diëter’, schreef een moedige blog over hoe gelukkig ze eindelijk is met de dikkere versie van zichzelf. Ze toont voor- en na-foto’s. Op de ‘slankere’ foto in bikini ziet ze er, dat moet gezegd, spectaculair en sexy uit. Ze is dan 35, dunner dan ze ooit is geweest, en al vanaf haar zeventiende obsessief bezig met afvallen. Ze houdt zich aan duizend calorieën per dag, loopt vijftig kilometer per week, neemt in het ziekenhuis waar ze werkt nooit de lift en slaapt amper. Op de na-foto is ze een stuk ronder, omringd door beeldschone kinderen en een stralende echtgenoot – voor wie ze veel meer tijd heeft nu ze niet meer voortdurend moet fitnessen en calorieën tellen – en ze ziet er gelukkig en gezond uit. Ze zegt : “De wereld wil dat je gelooft dat dun zijn hetzelfde is als gelukkig zijn. Dat je alleen liefde kunt krijgen als je mooi bent. En dat mooie mensen nooit dik zijn. Wel, misschien zijn ze dat wel.”

lene.kemps@knack.be

Lene Kemps

Over het effect van een dieet op onze gezondheid weten we veel. Het effect op onze mentale gezondheid werd vreemd genoeg haast nooit bestudeerd

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content