IN DE BEBOSTE HEUVELS VAN TITIRANGI, NIET ZOVER VAN AUCKLAND, NIEUW-ZEELAND, STAAT EEN GROTE DOOS. DE MODULAIRE STRUCTUUR, ONTWORPEN DOOR CHRIS TATE, VORMT EEN SCHERP CONTRAST MET DE NATUUR, ALSOF HIJ VIA PHOTOSHOP IN HET GROEN IS GETOVERD.
Van op de weg zien we een langwerpige zwarte plaat, onderbroken door enkele dakramen. Een smalle houten trap slingert zich naar beneden, naar het huis met een oppervlakte van ongeveer honderd vierkante meter. “Er is geen toegang via een oprit, het huis is losgekoppeld van de straat,” zegt Chris Tate. De slanke trap leidt naar een groot buitenterras dat aansluit bij de structuur, hoewel het zo werd geconcipieerd dat het eerder aanvoelt als de bodem van het woud dan als een verlengstuk van het huis.
Ga je dichterbij, dan zie je duidelijk wat dit is : een grote, glazen doos die werd neergelaten te midden van het ravijn, volledig omgeven door enorme bomen. “Bij mijn ontwerp heb ik meer gefocust op het milieu dan op het huis”, verduidelijkt de architect. “Ik wilde in dit machtige bos een eenvoudige glazen structuur neerzetten.” De architect slaagde erin het woud direct te betrekken bij elke hoek van dit huis, zodat de natuurlijke omgeving een extra dimensie geeft aan het gebouw.
Een oude puririboom buigt zich met een dikke, kronkelende tak over de achterkant van de woning. “Het hele huis is ontworpen vanuit de boog van die boom, de curve van die stam. Dit moest het focale punt worden, als een soort toegangspoort tot de woning.”
MINIMALE IMPACT
Chris Tate is voorstander van een minimale architecturale impact op de bodem. ” Touch-ing the earth lightly“, zo omschrijft hij zijn aanpak. “Het idee was om een verbinding te maken via een transparante brug die aan beide kanten van het ravijn zou steunen op vrijdragende balken, zodat de grond, de bomen of de omgeving niet worden verstoord. Er zijn dus geen betonnen funderingen of draagmuren, de grond blijft onaangetast”, zegt Tate. Uitgravingen of nivelleringen waren overbodig. De bomen werden beschermd aan de hand van steigers en het huis werd gebouwd op zestien palen die werden verzonken in de aarde. Stalen composietbalken werden vervolgens geassembleerd en gemonteerd in de structuur.
De architect voorzag in zijn ontwerp ook twee vlakke platen, met wit geschilderde houten vloeren en witte plafonds, verbonden door de verticale lijnen van de matzwarte aluminium frames en pijlers, tegen de groene achtergrond van het bos. Het resultaat is verbluffend. Het zonlicht wordt gefilterd door het bladerdek, met als resultaat schakeringen van groen en gevlekte patronen op de vloer. De vogels, onder meer de endemische toei, fladderen vlakbij door de bomen. “De kern van het verhaal is dat dit bos zorgt voor bescherming, beschutting en privacy.”
–
Architect : Chris Tate, chris@christate.co.nz, www.christate.co.nz, tel. +64 21608 996
DOOR TAMI CHRISTIANSEN/HOUSE OF PICTURES
“IK WILDE IN DIT MACHTIGE BOS EEN EENVOUDIGE GLAZEN STRUCTUUR NEERZETTEN”
“ER ZIJN GEEN BETONNEN FUNDERINGEN OF DRAAGMUREN, DE GROND BLIJFT ONAANGETAST”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
