Dubbele ruit is troef

Yohji Yamamoto en Y-3, Neil Barrett en Puma : sportmerken jagen op ontwerpers. Geen toeval. Het doodgewaande Umbro maakt een comeback dankzij rijzende ster Kim Jones.

:: Contrast is te koop bij I’tem, Steenhouwersvest 11, 2000 Antwerpen, 03 288 55 44.

Het Britse sportlabel is stevig verbonden met de grote namen uit de voetbalgeschiedenis : Brazilië won sinds 1958 vier WK’s in Umbro-outfits, het kleedde decennialang Manchester United en het mag nog steeds Michael Owen, Celtic Glasgow en het nationale Britse voetbalteam uitrusten.

Toch verscheen er mettertijd stof op het familiebedrijf dat Wallace en Harold Humphrey (de hUMphrey BROthers) tachtig jaar geleden oprichtten. Manchester koos enkele jaren geleden voor het jongere Nike, en anders dan Puma of adidas ondernam Umbro geen poging om zijn cliënteel te verbreden met vrijetijdskleding. Het modieuze Y-3 werd de favoriet van fashionistas, Umbro van hooligans.

Daar komt deze zomer verandering in met Contrast. Die mannencollectie wordt ontworpen door de 30-jarige Kim Jones, en dat is de coming man van de Britse mode. Sinds Jones in 2001 afzwaaide aan het Central Saint Martins College in Londen, rekent The Face hem tot de honderd invloedrijkste mensen in de mode, adviseert hij Dazed & Confused en de Topshop-keten en ligt zijn eigen collectie in winkels als Maria Luisa in Parijs.

“Buiten een vage college look had Umbro eigenlijk geen stijl”, zegt Jones. “Bovendien heeft het niet de zichtbaarheid van adidas, dat maakte alles wat makkelijker. Qua items of stoffen moet Contrast wel te maken hebben met voetbal, maar er zijn geen grenzen.” Zijn Umbro-collectie speelt met het contrast tussen street en glamour, met combinaties van natuurlijke en technische materialen en met functionele details in een modieus jasje. De dubbele Umbro-ruit verschijnt in monogrampatronen of wordt extreem uitvergroot, en er zijn ook ludieke mascottes. Net als bij voetbalkampioenschappen.

Kleding met een hoog Bernhard Willhelm-gehalte, bekent Jones : “Net als generatiegenoten zoals Willhelm en Raf Simons voel ik meer voor kunst en jonge subculturen dan voor mode op zich. Ik vind het geweldig hoe Wilhelm modellen zoekt op straat, al wil ik kleding maken die zulke jongens ook drágen. Sport is nu de kip met de gouden eieren voor ontwerpers, maar ik wil authentieke spullen maken. Sportkleding dus, maar dan mijn visie daarop.”

Alhoewel Jones erkent dat opdrachten als Contrast de zichtbaarheid (en de financiële slagkracht) van jonge ontwerpers vergroten, zeker nu de grote modenamen overheersen, blijkt zijn drijfveer elders te liggen. “Het is toch fantastisch dat sportlabels zich openstellen voor jonge mensen en zichzelf heruitvinden ? Zulke bedrijven hebben de middelen om grootse dingen te doen. Misschien kunnen jongeren zich geen Y-3 veroorloven, maar via de media en hiphopsterren als Pharell Williams beïnvloedt zo’n label toch hun cultuur. En dus kun je hen ook iets leukers laten verlangen dan een saai joggingpak.”

Tekst Wim Denolf