Griet Schrauwen Illustratie Sandra Schrevens

De seksuele revolutie is geslaagd, dat mag je wel zeggen. Seksshops rijzen als paddestoelen uit de grond. We doen het oraal, anaal, met zijn tienen, anoniem… Er bestaan talloze seksuele geaardheden, en het lijkt of er nog nieuwe bijkomen. Wij worden geteisterd door een overmatige belangstelling voor seks en erotiek. Elke televisiezender die zich respecteert heeft seksprogramma’s, gaande van educatieve uitzendingen als Vanavond niet schat tot blote oma’s en opa’s in Telefacts. Waarom is dat zo ? Is dat bij gebrek aan ? Uit frustratie om wat we allemaal niét doen ? Compenseren we dat met fantaseren ? Uit Frans onderzoek blijkt dat een derde van de mannen en vrouwen het voor bekeken houdt en er de buik van vol heeft. Voor hen hoeft het niet meer. ?Ik vind het veel leuker om met zijn allen pannekoeken te gaan eten dan even een orgasme te hebben?, zegt een vrouw in de Franse Marie-Claire. Dat is een soort vermoeidheidsverschijnsel : ?Na enkele dolle jaren denkt de vurigste minnaar alleen nog aan slapen?, dixit Marie-Claire. Maar er is ook een totaal andere soort deseksualisering aan de gang : als in een slingerbeweging wordt de tolerantie teruggeschroefd. Zieners zeggen zelfs dat tegen eind deze eeuw de westerse bevolking zal zijn opgesplitst in twee soorten : Nieuwe Dekadenten en Nieuwe Preutsen. Bij de eerstgenoemden is fetisjisme in, en is SM mode. Meesters en slaven, leer en latex, boeien en bankschroeven, knijpers en klemmen, video’s en vibrators : al wat bizar was, wordt bijna gewoon. Voor Nieuwe Preutsen zijn allerlei dingen plots weer onkuis, en overal zien ze ontuchtplegers en verkrachters. Voor hen is alles verdacht, en in kwesties die een paar jaar geleden nooit aan de orde kwamen, klinkt het : ?Pas op !? Bij jeugdleiders op zomerkamp heerst bezorgdheid : mogen kinderspelletjes in onderbroek, zonder voor pedofiel te worden versleten ? Mag je tienjarigen nog onder de douche zetten zonder schunnig te zijn ? En in de ernstige Nederlandse Volkskrant wordt een man pedofiel genoemd omdat hij contacten had met meisjes en jongens van 17, 18. Als dat geen belediging is voor die jongens en meisjes.

De hetze is, vreemd of niet, aangezwengeld door vooral Amerikaanse vrouwen. Tijdens de eerste emancipatiegolf eisten de suffragettes stemrecht, de tweede golf verbrandde beha’s en eiste recht op abortus en orgasme, maar wie had ooit kunnen denken dat hun dochters, geboren in grotere gelijkheid, plots zouden uitbarsten in woede en mannen aanklagen voor de rechtbank ? Grote heldin van Amerikaanse meisjes is Anita Hill, die in ’91 Clarence Thomas betichtte van ongewenste seksuele intimiteiten. Wat hij op zijn kerfstok had ? Obscene voorstellen, met woorden avances maken. Hill’s volgelingen gaan zelfs zover een jongen aan te geven omdat hij haar wel twee keer mee uitvraagt. Jongens en mannen weten niet meer waar ze het hebben, en ze zijn op hun hoede. Om politiek correct te handelen, moeten ze voor elke move, centimeter per centimeter, toestemming vragen om onderdelen te mogen aanraken. Schouderklopjes laten ze achterwege, want die kunnen verkeerd worden uitgelegd. Ondervragende proffen laten de deur van het klaslokaal open, want je weet maar nooit… En het begint al jong. Amerikaanse leraars stellen vast dat ?leerlingen wel gepiercete neusvleugels hebben, tatou’s en kaalgeschoren koppen, maar dat je ze na het sporten met geen stokken in de gemeenschappelijke douches krijgt, of ze nu uit een grootstad komen of uit een boerengat.? De trend kreeg een organisatie : in de States telt True Love Waits al meer dan 200.000 leden. Seks voor het huwelijk is tegen de wil van God en schaadt de reinheid van lichaam en geest, vinden ze. Alle leden hebben gezworen hun maagdelijkheid te bewaren voor de eerste huwelijksnacht. Ze doen hun schriftelijke belofte aan God, aan hun toekomstige huwelijkspartner (indien bestaand en gekend), en hun omgeving om tot die dag kuis te leven. Zowel jongens als meisjes ondertekenden de geloften, hoewel de meisjes veruit in de meerderheid zijn. Ook voor ontmaagden die in zonde leven is er hoop, en het is nooit te laat om je leven te beteren. God vergeeft namelijk, en dat is het mooie : een verloren schaap kan steeds terugkeren naar de stal. En die nieuwe kuisheid is niet enkel lovenswaardig bij tieners, maar bij iedereen die niet of niet meer getrouwd is. Het tijdschrift Rolling Stone riep 30-jarige maagden uit tot de ware helden van de nieuwe revolutie. Niemand die ook maar suggereert dat iemand van 30 die nog nooit seks heeft gehad, niet helemaal normaal is. Zijn we eindelijk verlost van met schuld beladen seks en nu dreigen we nog verknipt te worden ook.

Als het in Amerika regent, druppelt het doorgaans in Europa. De Nederlandse organisatie Ware Liefde Wacht vierde onlangs de intrede van haar vierduizendste maagdelijke lid. Wij, Vlamingen zijn wat gematigder, maar wij hebben dan ook al jaren pater Luc Versteylen, leraar-jezuïet en de grote baas van Helaba, een krom letterwoord voor het onmogelijke Hoe Eensgezinder Laboreren Aan Een Leefbaarder Antwerpen. De beweging van lief zijn voor elkander, de dieren en de planten, beleeft hoogdagen in een brouwerij in Viersel, waar drieuurtjes vieruurtjes vervangen, waar het Vlaams Blok Vlaams Vierkant heet, en al 50.000 jongeren leerden hoe elkaar te beminnen. Géén fast-love, maar ?Behoedzaam, op een vlot naar het eiland van de liefde dobberen, er enkele keren omheen varen alvorens aan wal te gaan.? En dan kan, even behoedzaam, het feest van het oog beginnen, en dat van de hand, en wie weet, ooit, zelfs dat van de diepste draai.