Degelijkheid en functionaliteit

Met de Tiguan betreedt Volkswagen een beetje laat het segment van de compacte SUV’s, maar dat heeft zijn voordelen. De fabrikant heeft de tijd gehad om te leren van de fouten van andere constructeurs en pakt meteen uit met drie versies: de Trend & Fun en de Sport & Style richten zich tot de trendgevoelige koper die wel een vierwielaandrijver wil, maar niet van plan is zich in het slijk te wagen. De Track & Field daarentegen is beter uitgerust om ook op onverharde wegen een beetje zijn mannetje te staan. Wij namen die laatste mee ter kennismaking. Met de 2.0 TDI zelfontbrander die ongetwijfeld de populairste motor wordt in ons land.

Alle Tiguans zijn vierwielaandrijvers van het 4Motion-type maar de Track & Field kreeg een andere neus, met een grotere oprijhoek (zodat hij de scherpere hoek die zich aandient naar een steilere helling beter kan nemen) en een rist elektronische hulpmiddelen om het terreinrijden eenvoudiger te maken. Niettemin wijst het ontbreken van een reductiebak erop dat hij het echt ruige werk schuwt. Daar is niets mis mee. Het rijden is door de elektronica alvast simpel geworden : wie de gebaande paden verlaat, drukt de off road-knop in. Mechaniek en elektronica slaan meteen de handen ineen voor een betere grip. De reactie op het gaspedaal wordt wat minder, de virtuele sper wordt geactiveerd (zodat de kracht van een doorslippend naar het andere wiel wordt doorgespeeld) en de afdaalhulp voor hellingen ingeschakeld. Achter het stuur beseften we ineens wat de tegenstanders van de SUV missen : de rij-ervaring met zo’n hoge, veilige zit die voor een prima uitkijk op de weg zorgt. Als dat geen veiligheidsargument is, weten we het niet. De Tiguan is ook lekker breed, kreeg uitstekend steunende stoelen mee, een sober en zeer afleesbaar dashboard en een motor die gepast op het gaspedaal reageert. De koetswerkbewegingen zijn minimaal en de ophanging is aan de stevige kant, maar nooit storend. Dat geeft eerder een veilig gevoel, omdat de wagen in snel genomen bochten nooit nerveus wordt en de stevigheid van het geheel prettig aanvoelt. Alleen het stuur kon wat preciezer. Dat pittige rijden vraagt niet eens om een grote slok diesel : in de stad bleven we zonder extra aandacht onder de 7 liter/100 km, op gevarieerde parcours hadden we een halve liter meer nodig.

Interessant is ook de functionaliteit : de Tiguan kreeg standaard een wegklapbare trekhaak, waarmee 2500 kg gesleept kan worden ; de achterbank is in twee delen verschuifbaar en de rugleuning van de passagiersstoel kan plat, zodat voorwerpen tot 2,50 meter lengte een plaats vinden. Kortom, een bijzonder aangename kompaan met een redelijk verbruik en een grote functionaliteit.

Door Pierre Darge