In de Britse geschiedenis gaan mode en straatculturen hand in hand, van de mods tot de skinheads. Maar welke look regeert vandaag ? In de East End van Londen is het duidelijk : door migratie en internet lenen jongeren uit alle stijlperioden. Staren, dat is voor toeristen.

Engeland kent een rijke traditie aan subculturen, ieder met zijn eigen uniform. De drang naar individualiteit en onafhankelijkheid onderscheidde de ene jongerencultuur van de andere en ging gepaard met afgebakende dresscodes en muzieksmaken. De skinheads luisterden naar obscure genres als Two-Tone en ska en droegen Dr. Martens, de mods zaten strak in het pak en reden op Vespa’s, Londense kunststudenten gaven punk een facelift, geïnspireerd door de radicale mode van Vivienne Westwood. En dan waren er nog de dandy’s, punkers, hiphoppers, hippies, goths, rockers, new ravers en al hun afgeleiden en postculturen.

Anno 2010 zijn de jeugdculturen van de sixties tot de eighties, gedreven door echte rebellie, haast verdwenen. Het internet opende een venster op de wereld en de stijlprofeten van vandaag zijn zij die reizen en overal ter wereld inspiratie opdoen. Meisjes met een hanenkam dragen bloemetjesjurken. Liefhebbers van de jaren dertig dragen onder hun driedelig kostuum tribaltattoos. Vandaag is alles out of control en all in the mix, maar de jeugd tast nog altijd de grenzen af van non-verbale zelfexpressie. Mode en de straat zijn nog steeds elkaars bondgenoot. En Londen is daarvan nog altijd het voorbeeld bij uitstek. Niet de commerciële winkelstraten in het centrum getuigen van uitgesproken stijl, wel de buurten waar de metro niet komt en de creatieve locals ongestoord hun ding kunnen doen.

Het noordoosten van Londen is opgedeeld in wijken als Dalston, Shoreditch en Hackney. De meeste zijn onbereikbaar met de metro en zo wil de lokale bevolking het houden. Geen toeristentoevloed, geen internationale ketens, geen Starbucks, geen pottenkijkers. Dat de Olympische Spelen in 2012 gevaarlijk dicht in deze buurt zullen huishouden, en mogelijk nieuwe metrohaltes en toeristen meebrengen, daar hebben de East Enders geen oren naar.

Het oosten werd lange tijd gezien als een onderontwikkeld gebied met een architectuur die niet meteen uitnodigt tot gastvrijheid, maar net daarom een vruchtbaar decor schept voor creativiteit en jongerenculturen. Sinds vijf jaar is Broadway Market, een straat in Hackney, aan het uitgroeien tot een symbool van artistieke heropleving. Een straat die, te midden van laagbouw, pakhuizen en een aangrenzend park, synoniem staat voor de eclectische street style van de eenentwintigste eeuw, vergelijkbaar met de wijk Williamsburg in Brooklyn, New York.

Broadway Market is de straat waar ze drie haarstijlen in één kapsel dragen, of broeken met ongelijke broekspijpen. Er is geen heersende stijl, er zijn geen verliezers. Alle klieken paraderen naast elkaar en mode is slechts één aspect van hun leefwereld. Broadway Market, en bij uitbreiding de straten rond Brick Lane en Columbia Road Market, draait op een trendy koffiebarcultuur waar creatievelingen als grafici, ontwerpers, kunstenaars, journalisten en muzikanten aan housesharing doen, galeries uit de grond springen en lokale initiatiefnemers niet wachten op overheidsgeld om een kleinschalig project op poten te zetten. De East End is een maakbare buurt van local heroes die met weinig geld veel willen, ook al wil dat al eens tegenvallen.

Eén dag in de week, op zaterdag, is op Broadway Market sprake van een straatcultuur in zijn meest letterlijke vorm. De wekelijkse markt, met hoofdzakelijk organische delicatessen en een aantal kleding- en muziekstands, lokt de hele creatieve scene uit de buurt en masse naar buiten. Voor ze biologische tomaten kopen, organische wortelcake en haloumiburgers, is goed nagedacht over de outfit waarin ze dat zullen doen. Niemand gaapt elkaar aan, iedereen is vriendelijk en ziet er interessant uit. “In de West End hebben ze misschien meer geld voor dure kleren, maar geen fantasie”, klinkt het.

Alistair, managerassistent van Broadway Market

“Toen mijn grootvader overleed, erfde ik al zijn kostuums. Eerst droeg ik ze alleen op speciale dagen, tot mijn flatmate James en ik elke zondag naar de pub begonnen te gaan in onze beste zondags-kleren. Die gewoonte escaleerde, en nu dragen we elke dag een driedelig pak.”

“James is al twee jaar manager van de zaterdagmarkt, ik zijn assistent, ook al heb ik een kunstdiploma van Central St. Martins. Ik ben verantwoordelijk voor de financiën, de contacten met alle standhouders, het papierwerk. Al meer dan honderd jaar stonden hier een aantal marktkraampjes, maar het huidige aanbod ontstond in 2004.”

“Ik ben in deze wijk opgegroeid, mijn ouders wonen er al veertig jaar. Veel buurtbewoners zijn emigranten. De laatste honderd jaar heeft dit district een intense populatie artiesten aangetrokken. Magazijnen werden omgebouwd tot creatieve studio’s, er worden 82 talen gesproken en er leven meer dan honderd nationaliteiten bijeen. De vibes van de buurt moedigen een uitgesproken kledingstijl aan en niemand heeft het gevoel te moeten conformeren naar gangbare normen.”

“Ik hou van de decadente look van de jaren twintig en dertig. In Hackney kan ik er zo bijlopen, maar in het stadscentrum van Londen denkt iedereen dat ik in een bank werk. Ik haat vooroordelen gebaseerd op uiterlijk. Mijn eerste tattoo dateert van mijn vijftiende, intussen heb ik er verschillende op mijn armen. Eentje is geïnspireerd op McLuhans theorie : the medium is the message. ”

–

Geportretteerd achter de Franse bistro en koffiebar L’eau à la Bouche,

Broadway Market 35-37, E8 4PH Londen, www.labouche.co.uk ; www.broadwaymarket.co.uk

Neil, kapper

“Ik draag altijd zwart, of wit. Mijn muzieksmaak, hoofdzakelijk postpunk, uit zich ook in mijn kleren. Al twee jaar woon ik in Hackney en behalve kapper ben ik ook dj. Ik draai voornamelijk postpunk, gothic, garage music uit de jaren zestig, french pop en vroege elektronische muziek.”

“Iedereen heeft hier zijn eigen kliek en elke buurtbewoner heeft een sterke focus of interesse, in dat opzicht is Hackney ook een intellectuele wijk. Ik draag altijd te korte broeken, een stijlelement uit de mod- en skinheadperiode, een levensstijl die me boeit. Van hoekige kapsels hou ik niet.”

–

Geportretteerd in het kapperssalon Good Old Days, Broadway Market 74, E8 4QJ Londen, www.goodolddayslondon.com

Lydia, modestudent aan Central St. Martins en stagiaire bij ontwerpster Louise Gray

“In deze dvd-shop is het aanbod ingedeeld volgens regisseurs, in plaats van per genre of filmtitel. Ze hebben allerlei buitenlandse films, wil je iets uit Noord-Korea of Japan, dan vind je het hier.”

“Ik speel graag met kleren en ik hou van kleur. Veel mensen missen die vreugde, vind ik. Mijn jasje komt van River Island, de rest van American Apparel, maar ik hou ook van Topshop en de vintagewinkels op Brick Lane.”

“Kunst, mode, literatuur, film, muziek : het is allemaal met elkaar vervlochten en het interesseert me allemaal. Momenteel lees ik boeken van de beatgeneratie : Jack Kerouac en Bob Dylan. Paris je t’aime was de recentste film die ik zag, en op dit moment luister ik naar de Arctic Monkeys en The XX.”

–

Geportretteerd in The film shop, Broadway Market 33, E8 4PH Londen, www.thefilmshop.co.uk ; www.riverisland.com ; www.louisegraylondon.com

Lizzy, zangeres en barvrouw

“Toen ik hier vijf jaar geleden arriveerde, was dit een oude, rokerige pub met een tv in de hoek. Broadway Market was gevaarlijker en had een verwaarloosd uitzicht. Er waren nog geen boetieks.”

“Ik woon in een sociale woonwijk op een kwartier hiervandaan. Mijn kledingstijl lijkt op die van de bewoners van Broadway Market, maar ik koop geen organisch fruit, want dat kan ik niet betalen. Ik woon niet in een pakhuis omgetoverd tot loft, want dat kan ik me niet veroorloven. En iedereen denkt allicht dat ik een iPod en iPhone in mijn handtas heb, maar dat is niet zo. In de sociale woonwijk waar ik woon, ben ik de enige blanke. Ik voel me deel van een andere gemeenschap wanneer ik daar ben. Als ik hier arriveer, voel ik de clash tussen de arme locals van Hackney, en de nieuwkomers met geld die organisch voedsel kopen.”

“Ik hou van mode, ik draag geen skatersbroeken en kaptruien. Kleren doen je er beter uitzien dan je bent. Ik hou van de jaren zestig. Vandaag draag ik een hoge taillejeans, en ik shop meestal online bij www.asos.co.uk, vanuit mijn slaapkamer. Eens je je maat kent, zit je altijd goed. En je kunt alles altijd terugzenden.”

–

Geportretteerd in de pub Cat & Mutton, Broadway Market 76, E8 4QJ Londen, http://catandmutton.co.uk

Gaetan, fotograaf en barman

“Drie jaar geleden verhuisde ik van Gent naar Londen. Hier heet ik Laurence, anders spreken ze mijn naam uit als Gay Town of Gay Tom. In Gent werkte ik aan een onlineplatform voor muziekvideo’s en regisseurs.”

“Hackney heeft een rijk vrijbuitersverleden. Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig, stonden veel huizen leeg en zaten hier squatters en punkers, die hebben de lijnen uitgezet. Die mensen zijn nu rond de vijftig en je voelt dat die een jeugdcultuur in het bloed hebben.”

“Vlamingen kom ik hier zelden tegen, wel uit de muzieksector. Das Pop heeft hier lange tijd gezeten, Soulwax heeft een huis in Shoreditch, The Subs willen nu ook afzakken.”

“Oversized truien uit de jaren negentig, All Stars, houthakkershemd, skinny jeans : dat is mijn stijl, grunge als je het wilt benoemen. Toen ik in het begin terug naar België ging, kleedde ik me vaak weer conservatiever. In België hadden mensen vaak een vooroordeel klaar. Dat merkte ik als ik mensen op straat zag staren naar Bent (Van Looy, van Das Pop). Intussen is dat wat overgewaaid.”

–

Geportretteerd bij de pub Cat & Mutton, Broadway Market 76, E8 4QJ Londen, http://catandmutton.co.uk

Eigen fotoblog : www.laurencevonthomas.com

Jo en Paul, grafisch ontwerper en tekenaar

Jo ( links) : “Momenteel zijn we dakloos. Ik heb twee jaar in Nederland gewerkt, maar mijn visa is verlopen. Gele Dr. Martens draag ik al sinds de jaren negentig. Het zijn goede winterschoenen, ze worden niet nat. Ik hou van felle kleuren.”

Paul : “Ik ben met haar mee vertrokken uit Nederland. Ik ben een tekenaar en muzikant, en kom hier een aantal agenten zoeken. Mijn stijl ? Visually noisy.”

–

Geportretteerd op de markt van Broadway Market.

Harriet, persagente van ontwerper Jonathan Saunders

“Mijn stijl is eclectisch. Vandaag draag ik een leren jasje van All Saints, een rok van H&M, een top van een vriendin, schoenen van Kurt Geiger en een handtas van Chloé. Mijn kapsel ? Ik wilde graag een Parijs jongenskopje.”

–

Geportretteerd op de markt van Broadway Market. www.allsaints.com ; www.kurtgeiger.com ; www.jonathan-saunders.com

Mawi, accessoireontwerper

“Elke zaterdag laat ik de hond uit op de markt en in het park. Toen ik acht jaar geleden naar hier verhuisde, stonden veel pakhuizen leeg. De voorbije jaren zijn er veel jonge creatievelingen komen wonen : journalisten, muzikanten, studenten. Die hebben een vibe met zich meegebracht, alles is hier op het individu gericht.”

“Ik heb een uiteenlopende stijl, ik mix klassiek met punky stuks. Ik draag zowel Dr. Martens als hoge hakken. Ik hou van de juwelen van de Londense accessoireontwerpster Solange Azagury.”

–

Geportretteerd op de markt van Broadway Market, www.mawi.co.uk ; www.solangeazagurypartridge.com. Op haar website heeft Mawi alle modeontwerpers van de East End opgelijst.

Christina, grafisch ontwerper

“Ik fiets al acht jaar, had een BMX toen ik naar Londen kwam. Het is hier zo plat, dat remmen overbodig zijn. Fixed gear bikes zijn heel populair de laatste tijd ( fietsen met vast tandwiel). Deze heb ik een jaar geleden gekocht, maar het zadel is net gepikt. Lock 7, een koffiebar annex fietshandelaar hier verderop in de straat, is een heel leuke plek. Terwijl je ontbijt en gratis op internet zit, repareren ze je fiets.”

“Ik probeer er niet te veel als een jongen uit te zien, maar je hebt praktische kleding nodig als je fietst. Ik draag altijd sneakers, een T-shirt en jeans. Mijn muts is van Volcom, een snowboardmerk waar ik mijn ding wel vind, maar het zou leuk zijn als er meer fietskleren voor meisjes bestonden. Ik zou wel wat vrouwelijker gekleed willen gaan.”

–

Geportretteerd op de markt van Broadway Market. Lock 7, op het einde van Broadway Market, Pritchards Road 129, E2 9AP Londen, http://www.lock-7.com

Kalithea, verhuurt kamers en appartementen in de East End

“Vier jaar geleden ben ik hier komen wonen. Ik ben Grieks, mijn man Portugees. In de zomer is het hier nog leuker, dan loopt Broadway Market en het park London Fields vol artiesten, bands en fotografen. Zondags moet je op Brick Lane en Spitalfields Market zijn, voor de collecties van jonge designers. Ieder weekend zie je hier dezelfde gezichten, op de duur begin je met elkaar te praten. L’eau à la Bouche is een fantastische Franse koffiebar hier in de straat. The Dove is een pub met meer dan vierhonderd Belgische bieren, Buen Ayre een geweldig Argentijns restaurant.”

“Mijn stijl varieert afhankelijk van mijn stemming. Ik hou niet van de winkelstraten in het centrum, zoals Oxford Street. Ik steun de jonge designers op Brick Lane en Spitalfields Market. Ik mix vintage en nieuw, duur en goedkoop.”

–

Geportretteerd in de gespecialiseerde boekhandel Artwords, Broadway Market 20-22, London E8 4QJ, www.artwords.co.uk

The Dove, 24-28 Broadway Market, E8 4QJ Londen, www.dovepubs.com

Buen Ayre, Broadway Market 50, E8 4QJ Londen, www.buenayre.co.uk

DOOR ELKE LAHOUSSE – FOTO’S WOUTER VAN VAERENBERGH

GEEN POTTENKIJKERS, MAAR DE OLYMPISCHE SPELEN VAN 2012KOMEN WEL ZEERDICHT IN DE BUURT.