De komst van Kors

Michael Kors gaf in Parijs zijn jawoord aan Céline. Het is gedurfd, dit huwelijk van Franse elegantie met Amerikaans minimalisme. Maar het wijst erop dat de verjonging van het beroemde merk wordt voortgezet.

Nadat hij de Britten John Galliano en Alexander McQueen had binnengeloodst in de wereld van respectievelijk Dior en Givenchy, neemt Bernard Arnault, hoofd van LVMH, wereldleider in luxeartikelen, nu de Amerikaan Michael Kors onder de arm als nieuwe impuls voor Céline. Sceptici schreeuwen moord en brand bij deze Angelsaksische invasie, maar voorstanders zijn blij met deze injectie van vers bloed in het hart van de Franse haute couture. En zij zouden weleens gelijk kunnen krijgen: al een paar seizoenen lijkt Parijs zich van haar schitterendste kant te tonen.

Zoals in de filmmusical An American in Paris van Vincente Minnelli staat Michael Kors plots gewapend en gepakt aan de voet van de Eiffeltoren. Hoewel spectaculair, is de verhuizing niet compleet, want de ontwerper made in USA blijft gedomicilieerd in New York, waar hij ook actief aan zijn eigen merk blijft voortwerken. Het burgerlijke Céline davert toch wel wat op zijn grondvesten. Het had een wat oubollig imago en krijgt van Kors een verjongingskuur op z’n Amerikaans. Met als resultaat: vloeiende elegantie en chique ongedwongenheid.

Een gesprek de dag voor de voorstelling van zijn eerste herfst- wintercollectie ’98-’99 voor Céline.

Michael Kors: Het idee om voor Céline te werken, vond ik spannend en intrigerend. Zo’n aanbod van zo’n prestigieus huis met internationale uitstraling, kon ik niet weigeren.

Voor een buitenstaander lijken uw wereld en die van Céline ver uit elkaar te liggen. U zoekt uw heil in het minimalisme.

Wat vooral telt, is dat wij allebei de reputatie hebben kwaliteit en draagbare kleding te leveren. Dit huwelijk is dus ideaal. Céline staat voor elegante en luxueuze mode, en ik zal daar creatief en vernieuwend mee omspringen.

Loopt u geen kans op kruisbestuiving zolang u ook voor uw eigen merk blijft ontwerpen?

Niets is zo opwindend voor een stilist als verschillende ideeën te kunnen uitdrukken die niet altijd in één collectie kunnen worden gerealiseerd. Met twee collecties is dat wel mogelijk.

Waar blijft u uw creativiteit vandaan halen?

De stof, de coupe en de vrouwen die me voortdurend omringen, beïnvloeden mijn werk.

U werkt in Parijs, maar blijft in New York wonen. Hebt u in uw dagelijks werk last van een culturele schok?

Ik reis graag. Ik ben graag in Parijs, maar New York blijft mijn thuis en de plek waar ik altijd zal wonen. Ik geloof dat de wereld een dorp wordt en dat de culturen elkaar steeds meer beïnvloeden.

Maar hebt u desondanks niet het gevoel dat Parijs, Milaan, Londen en New York een beetje op voet van oorlog met elkaar leven, omdat ze allemaal dé hoofdstad van de mode willen worden?

Goede modeontwerpers hebben geen nationaliteit en kunnen hun collecties overal ter wereld voorstellen. Ik denk dat elke hoofdstad haar eigen kleur toevoegt aan de grote diversiteit in de modewereld.

Toch bent u directeur van een officiële instantie die alle Amerikaanse modeontwerpers groepeert. Hebt u het gevoel dat die ontwerpers steeds meer invloed hebben op onze manier van kleden in Europa?

Overal leiden de vrouwen een actief leven en willen ze comfort. De Amerikanen, die het idee van de sportswear hebben ontwikkeld, zullen dus steeds meer invloed hebben in de modesector. Als modeontwerper is het voor mij heel belangrijk om directeur te zijn van de Council of Fashion Designers of America. Ik kan daarmee wereldkundig maken hoe belangrijk de Amerikaanse mode vandaag wel is.

Wat is uw definitie van elegantie?

Je vol zelfvertrouwen bewegen, in harmonie met jezelf. Dat betekent ook dat je een eigen mening hebt en nooit slaafs de mode volgt.

Hoe ziet u de vrouw van de 21ste eeuw?

Ik denk dat alles heel snel zal blijven gaan en dat de mensen kleren zullen zoeken die geschikt zijn voor verschillende klimaten en verschillende momenten van de dag. Plastische chirurgie zal helpen om minder problemen te hebben met je lichaam, en ook dat zal de mode beïnvloeden.

Wat zou u gedaan hebben als u niet in de mode was terechtgekomen?

Ik zou filmproducent en -regisseur geworden zijn.

Frédéric Brébant