De goede smaak

Prestigieuze museumrestaurants – ingericht door beroemde architecten of designers, geleid door gereputeerde en liefst bekroonde chefs – zijn een fenomeen van de vroege eenentwintigste eeuw. Rondleiding langs een aantal bekende en minder bekende nieuwe tempels van de goede smaak.

Parijs, enkele weken geleden. Ik ben uitgenodigd in Les Ombres, het restaurant van Musée du Quai Branly. Het speelse gebouw van architect Jean Nouvel ligt langs de Seine, aan de voet van de Eiffeltoren. Het uitzicht van de in staal en glas uitgevoerde zaal op de hoogste verdieping is adembenemend. Net zoals de kaart. Die is niet alleen tergend duur (meer dan negentig euro, drank niet inbegrepen, voor een degustatiemenu, met twee entrees en een stelletje veeleer banale hoofdgerechten) maar ook weinig memorabel : gaarkeukenkost met een snuifje pretentie.

Er is erger dan Les Ombres. Zoals Le Mini Palais, om in Parijs te blijven. Dat is een monumentaal, vulgair ingericht restaurant in een beschermde vleugel van het Grand Palais, met een al even onbeduidende kaart. De zaak wordt bovendien gesponsord door een autofabrikant : je eet er niet in een cultuurpaleis, maar in een driedimensionale advertentiecampagne. Food for thought !

Prestigieuze museumrestaurants, ingericht door beroemde architecten en de-signers, geleid door gereputeerde en liefst bekroonde chefs, zijn blijkbaar een fenomeen van de vroege eenentwintigste eeuw. Ze zijn soms aantrekkelijk, maar vaak ook verwerpelijk, want overdreven elitair. Kunstliefhebbers met een bescheiden inkomen zijn er duidelijk niet welkom. Dat is jammer, om niet te zeggen : schandalig. Zeker als het gaat om door de overheid gesteunde musea. Er bestaan uitzonderingen. Het Suntory Museum in Tokio, nochtans privé, serveert in zijn door Kengo Kuma ingerichte café subliem gepresenteerde lunches voor minder dan tien euro. En het aan design gewijde Cooper-Hewitt Museum in New York verkoopt ’s zomers onder meer aantrekkelijk geprijsde en gepresenteerde slaatjes in een outdoorsnackbar. Dichterbij, in Brussel, heeft het centrum voor hedendaagse kunst Wiels zijn bescheiden cafetaria ondergebracht in de imposante voormalige brouwzaal van Wielemans.

Mudam Café Mudam Luxemburg

Het gereputeerde, niet lang geleden ingehuldigde museum voor hedendaagse kunst van Luxemburg liet zijn cafetaria en boetiek inrichten door de Franse designers Ronan en Erwan Bouroullec. Het café, onder een glazen nok, kreeg een aparte blauwe hemel (een afdak, zeg maar) van textieltegels. Gezellig, maar dan op minimalistische wijze. Het café is in twee zones verdeeld, enerzijds een kantine met twee lange houten tafels, anderzijds een tuin. De shop is opgevat als een postmoderne kerstmarkt voor alle seizoenen. De artistieke leiders, Maurizio Galante en Tal Lancman, respectievelijk ontwerper en trendwatcher, zoeken wereldwijd naar voorwerpen met een interessante geschiedenis, nieuw en oud, duur en goedkoop. In de keuken werken ze samen met chef Léa Linster, Bocuse d’Or 1989 en meter van Mudam Café.

Een gerecht : minestrone Mafalda by Maurizio Galante (cubes de légumes frais du moment en gelée et sauce tomate froide), 7 euro.

Mudam Luxembourg, 3 Park Dräi Eechelen, Luxemburg

www.mudam.lu

Museumrestaurant Moderna Museet, Stockholm

Het gebouw van Moderna Museet, het museum voor moderne kunst op Skeppsholmen, een heuvelig eiland in Stockholm, is een ontwerp van de Spaanse architect Rafael Moneo. Het dateert van 1998. In 2002 ging het alweer dicht, nadat er problemen met de klimaatregeling aan het licht waren gekomen. Het museumrestaurant, aan het einde van een lange gang, is zeer groot, eenvoudig doch smaakvol ingericht, en ’s zomers erg licht (’s winters, als Stockholm sluimert, kan dat wel eens tegenvallen), met een mooi panorama. Het restaurant is een klassieke zelfbedieningszaak, wat tegenwoordig zeldzaam is. De gerechten zijn Scandinavisch, gemakkelijk verteerbaar en smaakvol gepresenteerd. Op dinsdagavond (vanaf 16 uur) wordt een bistromenu geserveerd, met grillspecialiteiten. Een afgesloten gedeelte van het restaurant werkt à la carte, is rustiger, en heeft een grotere keuze voorgerechten en desserts. De brunch, op zaterdag en zondag, trekt veel volk.

Een gerecht : brunch, met onder meer zalm, haring, warme bijgerechten, scones, bagels, marmelades, panna cotta en brownies, 265 Zweedse kronen (28 euro) en 85 Zweedse kronen (9 euro) voor kinderen van 5 tot 12.

Moderna Museet, Skeppsholmen, Stockholm, Zweden

www.modernamuseet.se

MuseumBrasserie Koninklijke Musea voor Schone Kunsten, Brussel

Brussel was op het gebied van museumhoreca lang braakliggend terrein. Met ongewilde uitzonderingen, zoals het grappige, typisch Belgische café in het Legermuseum. Intussen heeft een aantal hoofdstedelijke musea de internationale concurrentie bijgebeend. De cafetaria van Wiels (zie ook hoger) is weliswaar eenvoudig, maar huist in een spectaculair decor : de oude brouwerszaal van het gebouw van modernistisch architect Adrien Blomme. Klassieker, en tegelijk ambitieuzer, is de al eerder in Weekend Knack aan bod gekomen MuseumBrasserie van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten, aan het Koningsplein. De inrichting is van de hand van Antoine Pinto, onder meer bekend van de brasserieketen Belga Queen en de Quincaillerie in Brussel. De zaal op de eerste verdieping ligt rond een monumentale draaitrap, en is gemeubeld met onder meer door de binnenhuisarchitect ontworpen kuipstoeltjes (geproduceerd door Durlet) en de iconische staaldraadstoelen van Harry Bertoia. Het interessantste aspect van de MuseumBrasserie is de kaart, gespecialiseerd in (onder andere) heruitgevonden Belgische klassiekers. Ze is samengesteld door een van de bekendste chefs van het land, Peter Goossens. Museaal voedsel, als het ware.

Een gerecht : menu van Belgische bodem, met onder meer boerenpastei met groene peper of koude aardappelsoep met gerookte zalm, en stoofpotje van lam met kerrie, 26 euro voor twee gerechten (alleen ’s middags, weekdagen), 36 euro voor drie gerechten.

MuseumBrasserie, Koningsplein 3, Brussel

www.museumfood.be

Le Transversal MAC/VAL, Vitry-sur-Seine

Le Transversal, in de Parijse banlieue, is anno 2005 opgericht als, kort samengevat, een laboratorium voor experimentele kruisbestuivingen tussen keuken en kunst. Het initiatief kwam van een groepje jonge keukenprinsen, onder wie een criticus, een evenementenorganisator en de controversiële chef Inaki Aizpitarte, thans aan boord van Le Chateaubriand (wellicht mijn favoriete restaurant in Parijs). Le Transversal wordt thans geleid door Gilles Stassart. Die organiseert ook tentoonstellingen van culinaire kunstwerken. De kaart van het restaurant wordt aangepast aan de tentoonstellingen in het museum. Het recente retrospectief van de Franse kunstenaar Claude Closky ging bijvoorbeeld vergezeld van een Menu Closky, waarbij de vijf gerechten blijkbaar een verhaal vertelden. Le Transversal organiseert ook een eigen filmfestival, Les Filmophages. Zonde : de vertoningen van L’Attaque de la moussaka géante en Purée quelle horreur ! zijn net achter de rug.

Mac/Val is het enige museum voor hedendaagse kunst in de banlieue van Parijs, en een van de jongste musea in La Petite Couronne, de eerste, nog gemakkelijk met de metro te bereiken ring van voorsteden rond Parijs. Het museum, dat huist in een gebouw van architect Jacques Ripault, is gespecialiseerd in Franse kunst uit de twintigste en eenentwintigste eeuw.

Le Transversal heeft sinds vorige lente ook een satelliet in Maison Rouge, de uitstekende stichting voor hedendaagse kunst in de wijk Bastille in het centrum van Parijs.

Een gerecht : projectie van de film L’Attaque de la moussaka géante met bijbehorend menu, 30 euro. En op de dagkaart : faux filet, wasabi, pommes de terre, 19 euro.

Le Transversal au Mac/Val, Place de la Libération, Vitry Sur Seine

Transversal à la Maison Rouge, 10 boulevard de la Bastille,

Parijs, Frankrijk

www.restaurant-transversal.com

Le Georges Centre Pompidou, Parijs

Le Georges, op de hoogste verdieping van het Centre Pompidou in Parijs, is een pionier in dit overzicht. Het restaurant heeft een onschatbare locatie, eersterangsarchitectuur (van Jacob + MacFarlane) en een fantastisch terras. Toch ben ik geen onverdeelde fan. Het interieur is na enkele jaren behoorlijk versleten, de kaart is beperkt, verschilt nauwelijks van de andere etablissementen van de groep rond de familie Costes (piepkleine, enigszins postmoderne, beetje smakeloze versies van brasserieklassiekers), en is onnodig duur. Het personeel heeft de reputatie bot te zijn, maar dat valt, naar mijn ervaring, nog wel mee. Toch een aanbevelenswaardige ervaring, al is het maar één keer.

Een gerecht : le tigre qui pleure, boeuf grillé avec roquette et riz blanc parfumé, 28 euro.

Le Georges, Centre Pompidou, Parijs, Frankrijk

www.centrepompidou.fr

Le Saut du Loup Les Arts Décoratifs, Parijs

Le Saut du Loup is het vorig jaar ingehuldigde restaurant van Les Arts Décoratifs, het geheel vernieuwde Parijse museum voor sierkunsten – waaronder design en mode – in een vleugel van het Louvre. De inrichting, getemperd hedendaags in contrastrerend zwart en wit, is van de Franse interieurarchitect Philippe Boisselier. De sfeer is die van een luchthavenlounge, elegant maar zonder veel verbeelding (met als uitzondering de witte kuipstoeltjes van Charles en Ray Eames op een houten onderstel.)

De zaal, met twee verdiepingen, geeft uit op een terras, en dat bevindt zich in het midden van een braakliggend terrein : een nog onafgewerkt gedeelte van de Jardin du Carrousel en, even verderop, de Jardin des Tuileries. Je eet er met uitzicht op onkruid, een parkeerterrein en, vlak erachter, de piramide van I.M. Pei. Voor een campinggevoel in het hart van monumentaal Parijs.

Een gerecht : thon en transparence, émulsion de citronnelle, germes de radis, 15 euro.

Le Saut du Loup, 107 rue de Rivoli, Parijs, Frankrijk

www.le sautduloup.com

Café Suntory Museum, Tokio

Het Suntory Museum, eigendom van het drankenconcern met dezelfde naam, huist sinds vorig jaar in Tokyo Midtown, een stijlvol, zij het ietwat klinisch amalgaam van kantoren, een luxehotel, en een upmarket shopping mall. Het museum, met ingang in het winkelcentrum, is gewijd aan traditionele Japanse kunst en in Japan populaire Europese artiesten als Toulouse-Lautrec of Gallé. Het café, dat vrij toegankelijk is, werd ontworpen door Kengo Kuma, een van de belangrijkste hedendaagse architecten in Japan, in een minimalistische update van traditionele Japanse bouwkunst. Een subliem, rustgevend schrijn. Het café wordt uitgebaat door Fumuroya, een gereputeerde zaak uit Kanazawa waarvan de geschiedenis teruggaat tot 1865. De kaart is kort. Tijdens een recent bezoek koos ik het dagmenu, een typische bentodoos met als belangrijkste onderdeel een Japanse maaltijdsoep. Het servies is speciaal voor het restaurant ontworpen en is te koop in de souvenirshop.

Een gerecht : traditioneel Japans lunchmenu, vanaf 1000 yen (6 euro).

Suntory Museum Café, Tokyo Midtown, 9-7-7 Akasaka,

Tokio, Japan. www.suntory.com

Brasserie Paul Bocuse Le Musée Nact, Tokio

Wie geïnteresseerd is in een culinaire museumexpeditie door Tokio kan enkele honderden meters verder terecht in het NACT, het vorig jaar geopende nationale museum voor moderne kunst. In dat niet onmiddellijk geslaagde gebouw van architect Kisho Kurakawa baat de wereldberoemde Franse chef Paul Bocuse een restaurant uit, de Brasserie Paul Bocuse Le Musée. Het decor is enigszins bevreemdend : het cirkelvormige restaurant bevindt zich op de top van een reusachtige kolom in het midden van een enorm atrium. Na 18 uur, als het museum sluit, hangt er een enigszins oncomfortabele stilte. Redelijke prijzen.

Een gerecht : voor een driegangenmenu met onder meer côtelettes d’agneau poêlées, jus au thym 5750 yen (34,50 euro).

Le Musée Paul Bocuse, National Art Center 3F, 7-22-2 Roppongi,

Tokio, Japan

www.nact.jp

The Portrait National Portrait Gallery, Londen

De National Portrait Gallery, aan Trafalgar Square, heeft een enorme permanente collectie met voornamelijk Britse portretten en is daarnaast gespecialiseerd in populaire, dikwijls popcultureel geïnspireerde tijdelijke tentoonstellingen. Het restaurant op de bovenste verdieping van het museum is niet bijzonder ingericht, en ook de kaart brengt geen grote verrassingen. Rest het overweldigende uitzicht op Trafalgar Square, het parlement, Big Ben, en London Eye, een van de mooiste panorama’s van Londen. Chef is de Zweedse Katarina Todosi-jevic. Ze heeft de stiel geleerd in de restaurants van de Conran Group en in een koppel filialen van Searcys, de cateringgroep die ook The Portrait in zijn portefeuille heeft.

Een gerecht : slow roast suffolk pork belly, apricots & lentils, sherry jus, 15, 50 Britse pond (19,60 euro).

The Portrait, National Portrait Gallery, St Martin’s Place, Londen, Groot-Brittannië

www.npg.org.uk/live/portrest.asp

Triennale Design Café Triennale, Milaan

De Triennale van Milaan, een monumentaal paleis uit de jaren dertig van de vorige eeuw aan de rand van het Parco Sempione, herbergt onder meer een designmuseum, en brengt voornamelijk aan meubilair en architectuur gewijde tijdelijke tentoonstellingen. De binnenkant van het gebouw werd vorig jaar vernieuwd onder leiding van architect en designer Michele De Lucchi (er werd onder meer een foeilelijke brug gespannen in het atrium). Het restaurant, achterin op de gelijkvloerse verdieping, met uitzicht op het park, is ruim, minimalistisch ingericht, vaak druk en in dat geval enigszins luidruchtig. De kaart is betaalbaar en bevat zeer aanvaardbare moderne interpretaties van Italiaanse klassiekers. Bij de ingrepen van De Lucchi : een open keuken, van de zaal gescheiden door een kristallen wand, en een American Bar voor koude hapjes, slaatjes en cocktails. Een aanrader, tenzij er, zoals tijdens mijn laatste bezoek gedurende de designweek, problemen zijn met de riolering.

Triennale Design Cafe, Triennale du Milano, Viale Emilio Alemagna 6, Milaan, Italië

www.triennale.it

The Modern Museum of Modern Art, New York

Het legendarische Museum of Modern Art van New York kreeg, net als een hoop andere musea in deze lijst, een ingrijpende facelift. Bij de nieuwigheden : peperdure inkomkaartjes en een stijlvol, qua sfeer typisch chic Amerikaans restaurant, The Modern, uitgebaat door Danny Meyer, eigenaar van de in New York legendarische eethuizen Union Square Café en Gramercy Tavern. Het restaurant heeft twee aparte zalen : de enigszins formele Dining Room, met uitzicht op de Abby Aldrich Rockefeller Sculpture Garden, de met fameuze beeldhouwwerken volgestouwde binnenplaats van het museum, en de Bar Room, waar de sfeer iets losser is. De keuken is Frans-Amerikaans en wordt beeldig gepresenteerd (“als kunstwerkjes”, in promotaal). Achter het fornuis : Gabriel Kreuther, eerder in dienst bij l’Atelier in het Ritz-Carlton hotel.

Een gerecht : paprika laced foie gras torchon with chilled rhubarb, candied ginger and golden raisins, 21 dollar (13,30 euro).

The Modern, 9 West 53rd Street, New York, Verenigde Staten

www.themodernnyc.com

Open Colonna Palazzo delle Esposizioni, Rome

Het Romeinse Palazzo delle Esposizioni, gevestigd in een neoklassiek gebouw uit 1883, was vijf jaar gesloten voor renovatiewerken en ging in oktober van vorig jaar opnieuw open. Het is met zijn tienduizend vierkante meter de grootste tentoonstellingsruimte van de Ita-liaanse hoofdstad. Het oogverblindende restaurant is gespreid over acht ruimtes in een reusachtige serre. Het werd ingericht door Michele De Lucchi met meubilair van de Poltrona Fraugroep, die meubelmerken als Cappellini, Alias, Poltrona Frau en Cassina herbergt : een ratjetoe van spectaculaire ontwerpen van Jasper Mor-rison, Marc Newson, Christophe Pillet, A.G. Fronzoni en Claudio Silvestrin. De keuken is Italiaans – what else ? – en wordt overzien door Antonello Colonna, een celebritychef en eigenaar van het restaurant met dezelfde naam in Labico, 30 kilometer van Rome.

Een gerecht : handgemaakte gnocchi met pesto en ricotta, als voorgerecht van een dagmenu, 15 euro.

Open Colonna, Palazzo delle Esposizioni, Via Milano 9A,

Rome, Italië

www.palazzoesposizioni.it

Door Jesse Brouns