Terwijl u dit leest, zit ik in Parijs naar het winterdefilé van Bruno Pieters te kijken. Als u tenminste een van die gedreven lezers bent die meteen op woensdag al aan het bladeren slaan (waarvoor dank). Lag deze Mode Dit is Belgisch echter op de salontafel klaar tot het vrijdagavond werd, dan teken ik momenteel present op de show van Martin Margiela. En vond u dit nummer beter passen bij de zondagse pistolets, dan zit ik bij Dries Van Noten. Misschien wel back-stage achter de coulissen, daar kunnen geen croissants tegenop.

Laat het duidelijk zijn : onze Belgische ontwerpers showen momenteel in Parijs hun volgende wintercollectie, en daar moeten we bij zijn. Niet alleen uit nationale trots. Wat de Belgen daar doen, levert mooie en rijke verhalen op die in de media gehoord mogen worden. Want stel je voor : je werkt als ontwerper maandenlang naar zo’n defilé toe, maar het grote publiek dat je creaties uiteindelijk moet kopen, kan zelf geen toegangskaartjes verkrijgen voor de show. Je lot ligt in handen van internationale pers en inkopers. Zij oordelen en vertalen de emoties van de catwalk in woord en beeld. Niet dat het onze Belgen aan internationale belangstelling ontbreekt. Fotografe Marleen Daniëls is een van de kenners die geregeld backstage bij onze landgenoten rondlopen, om te illustreren dat het verhaal van zo’n defilé zich ook in de coulissen afspeelt. Haar fotoreportage op p. 63 toont de spanningen, de laatste wijzigingen, en de ontlading die bij zo’n dag komen kijken.

Maar het kan nóg beter, die aandacht voor onze ontwerpers. In ons land wordt rond hen amper academisch onderzoek verricht. Een gevoelig punt dat naar boven kwam tijdens een gesprek met Kaat Debo, MoMu’s nieuwe directeur (p. 50). “In vergelijking met Groot-Brittannië of de Verenigde Staten wordt in België op wetenschappelijk niveau weinig modeonderzoek gedaan. Wie hier een doctoraat over een bepaald modefenomeen wil opstarten, kan bijna nergens terecht”, zegt ze. “Een gebrek aan universitaire studie heeft gevolgen voor onze ontwerpers : er wordt amper over hen gepubliceerd in internationale wetenschappelijke modemagazines omdat bijna niemand hun werk analyseert.” Doodzonde eigenlijk, want zelfs de Belgische ontwerpers die al het langst meedraaien, behoren tot een generatie die nog in leven is en dus via diepte-interviews makkelijk zou kunnen uitweiden over hun passie, hun leven, en creatieve afwijking.

We geven het die toekomstige doctoraatsstudenten dus graag op een blaadje : na een niet te stuiten interview met een van onze Belgische designers, heb je de rest van de dag veel goesting om zelf ook heel hard te werken. Het is een aanstekelijk beestje, hun gedrevenheid en toewijding. Neem dat maar van ons aan.

Elke Lahousse Moderedacteur