COLUMN

Soms denk je : we zetten een stap vooruit in onze westerse wereld. Er verandert wat, de lucht trekt open. Je zou denken bijvoorbeeld dat de anglicaanse kerk al wat verder is op die weg dan de katholieke. Ze wijdde in de voorbije jaren immers zo’n vierhonderd vrouwelijke priesters. Een recente bevraging van deze dames leert echter dat één op drie onder hen af te rekenen heeft met zware discriminatie, gemene aanvallen en regelrechte uitsluiting vanwege hun collega’s, de mannelijke dienaren van God. Ze rapporteren dat ze gemeden en gedwarsboomd worden door bisschoppen en mannelijke priesters die zetelen in de commissies die benoemingen in parochies behandelen. Ze worden beledigd, bestookt met hatelijke brieven, weggepest. Hun parochianen worden tegen hen opgezet door eerwaarde heren (en hun echtgenotes) die er geen goed oog in hebben dat vrouwen voorgaan in de eredienst. ?Deze mannen dienen God niet, ze denken dat ze God zijn in hoogsteigen persoon?, zei een vrouwelijke priester in de antwoorden op de enquête.

Uit de Verenigde Staten kwam enkele weken geleden het nieuws dat Bill Clinton, James Hormel tot ambassadeur in lilliputstaat Luxemburg zou benoemen. Hormel, een gefortuneerde zakenman, verbergt zijn homoseksualiteit niet, integendeel, hij is een activist voor homorechten. Luxemburg, een post van niets, is voor Clinton duidelijk een testcase om ook in officiële rangen het openlijk homo-zijn normaliteit te verlenen. In de wandelgangen van het Capitool werd al snel als voorwaarde gesteld dat de levensgezel van James Hormel niet mee zou gaan naar Luxemburg. Een ambassadeur kan blijkbaar alleen een vrouw als partner hebben. Maar ondanks die concessie kwam toch nog het veto van twee conservatieve senatoren uit de zuidelijke staten Arkansas en Mississippi. Voorlopig komt James Hormel dus niet naar Luxemburg, omdat conservatief Amerika als de dood is dat hij van zijn positie misbruik zou maken om internationaal campagne te gaan voeren voor homorechten. Er zijn wel meer landen die homoseksuelen in diplomatieke dienst hebben, maar een publiek strijdende nicht op het internationale forum is toch nog wat anders. De benoeming is alvast bevroren tot het einde van dit jaar. Benieuwd wie wint.

Onlangs werd in de Belgische Kamer en Senaat een wet gestemd die geweld binnen man-vrouwrelaties, binnen het gezin dus, zwaarder bestraft. Niet voor niets. Uit recent onderzoek blijkt immers dat één vrouw op zes in haar leven te maken krijgt met geweld binnen de relatie. Terroriserende angst en economische afhankelijkheid verhinderen vaak dat klacht wordt ingediend tegen de gewelddadige partner. Daarom kunnen nu, op vraag van een slachtoffer, ook bijvoorbeeld vrouwenvluchthuizen klacht indienen tegen huiselijke geweldenaars. Alexandra Colen van het Vlaams Blok vindt deze wet blijkbaar helemaal geen vooruitgang. Volgens haar wordt het gezin hierdoor gestigmatiseerd en zullen mannen minder de neiging hebben om te trouwen, in het vooruitzicht van een verzwaarde strafmaat. Beetje een kromme redenering, toch ? In het denkschema van mevrouw Colen is vader blijkbaar nog steeds de alleswetende patriarch die vrouw en kinderen hardhandig tot de orde mag roepen.

Een stap vooruit is blijkbaar toch niet voor iedereen hetzelfde…

Tessa Vermeiren