Cocktail in Knokke

In zijn familieflatje van amper 60 m2 goochelt interieurarchitect Guillaume Hermans met ruimte en intimiteit. De truc : een cocktail van antieke en moderne elementen.

û Info : Guillaume Hermans, 02 505 30 05, www.ghi.be

Om extra ruimtegevoel op te wekken, zouden moderne architecten in dit kleine flatje kiezen voor een strakke inrichting. Maar hier komt enkel koud noorderlicht binnen, en strakheid zou dus ontaarden in koelheid”, zo leidt Guillaume Hermans ons in. “Ik wilde warmte creëren. Eigenlijk mocht het zelfs wat op een chalet lijken. Daarom moest er veel hout in. Zoals de eikenhouten lambriseringen met mooie proporties. Daar hecht ik veel belang aan. De deuren hebben een klassieke roedeverdeling. Een opdeling van de wanden in lambriseringen en deurtjes is handig op een beperkte oppervlakte. Een lambrisering versterkt het perspectief, de deurtjes camoufleren de bergplekjes. Ook het balkenplafond zorgt voor een optische vergroting. Het plafond boven de keuken werkte ik anders af, zodat je de indruk krijgt dat hier ooit een muur werd uitgebroken. Dat geeft deze flat een verhaal. Dergelijke details zijn leuk en speels en suggereren dat het interieur is gegroeid in de loop van de tijd.”

“Iedere kamer kreeg ook een andere vloerbedekking, wat ook weer voor een zekere verruiming zorgt. Hoewel ik ooit als een van de eersten een loft inrichtte in ons land, vind ik dat je niet overal voor een loftoplossing moet kiezen. Zoals hier. De intimiteit speelt een te grote rol. Ik vergelijk dit flatje graag met een groot meubel waar je instapt.”

Brusselaar Guillaume Hermans heeft een rijk palmares. In Brussel en Antwerpen richtte hij heel wat modezaken en restaurants in. In een winkel moet je ook altijd woekeren met ruimte, dus hij zocht er naar gelijkaardige oplossingen. In deze familieflat laveert hij tussen verschillende werelden. De algemene lijn heeft iets klassieks, maar uit de stoffering en de details blijkt Hermans’ belangstelling voor moderne kunst en vormgeving. “Ik kan alle stijlen aan. Deze stijl ligt me na aan het hart. Ik had hier zelfs graag met oude lambriseringen gewerkt. Waarom zou dat niet mogen ? Dat staat niet haaks op de moderne traditie. Je moet als ontwerper een waaier van mogelijkheden kunnen aanbieden omdat je voor verschillende soorten mensen werkt. Het hoeft niet per se strak, koel en vol inox. Ik wil voor mezelf geen interieur met een hoog kantoorgehalte.”

Hier prijken oude meubels, hedendaagse kunst en een paar designklassiekers. Heel wat meubilair werd door Hermans zelf getekend, zoals de eettafel en het originele bibliotheekbed. Aan de eettafel staat een ‘antieke’ Brno-stoel van Marcel Breuer, daarnaast vinden we een van de oudste taboeretten van Philippe Starck. Naast de antiek zitbank wordt een kleurrijk bankje van Ettore Sottsass als bijzettafeltje gebruikt. Aan de muur hangen foto’s van Anton Corbijn. En hier en daar ontdek je ook een surrealistische curiositeit, zoals het geschminkte hertje van Pascal Bernier. Hermans : “Buiten mag een gebouw er hedendaags uitzien, maar binnen kan het anders. Ik hou van een cocktail.”

Tekst Piet Swimberghe l Foto’s Jan Verlinde