CELINE DION

In 1995 had ze de bestverkopende cd van Groot-Brittannië, Oostenrijk, Canada, Frankrijk, België, Nederland, Zwitserland en Zuid-Afrika. Maar de nieuwe ?Falling into you” zal Celine Dion katapulteren van Sterrendom naar Supersterrendom.

Jacky Huys

Celine Dion is het veertiende kind uit een Franssprekend gezin in Quebec. Ze debuteerde toen ze vijf was met traditionele Frans-Canadese liedjes. Op haar twaalfde maakte ze een demo die in handen viel van zakenman René Angelil. Die hypothekeerde zijn huis om haar debuutelpee te financieren. Zijn investering zou lonen : vorig jaar trouwden ze. Zij is 27, hij 52. In 1982 won ze een gouden medaille op het Yamaha World Song Festival in Tokyo, en een jaar later kreeg ze weer goud voor de verkoop van 700.000 singles van D’amour ou d’amitié in Frankrijk. En toen won ze in 1988 in Dublin voor Zwitserland het Eurovisiesongfestival. De rest is geschiedenis (en duizelingwekkende verkoopcijfers).

Het Amerikaanse vakblad Billboard, 17 februari 1996. De platenfirma van Dion heeft de achterpagina gekocht om de puntjes op de i te zetten rond de nieuwe cd Falling into you. Een citaat : ?De voorbije twee jaar heeft Celine wereldwijd meer dan 15 miljoen cd’s verkocht.” Onder andere van The colour of my love, haar vorige werkstuk.

Laten we elkaar even diep in de ogen kijken : wij nemen ons petje af voor de vocale kwaliteiten van Dion, maar ze heeft bij mij nog nooit één haartje overeind gekregen vanwege te koel, te clean, te klinisch. En daarbij zijn wij ook nog eens van het soort mensen dat bijvoorbeeld een remake van Natural woman lichtjes overbodig vindt onder het motto : van Aretha Franklin blijf je af, over en uit. Desondanks hebben wij met open vizier naar Falling into you geluisterd en dienen wij toe te geven : dit is niet alleen moeiteloos haar beste werk, maar de zakjapannertjes zullen dit jaar tureluurs slaan ten huize Sony. En, vroegen wij ons af, zou dat geen aardig openingsonderwerpje zijn ?

Mevrouw, bent u voorbereid op wat er met u zal gebeuren na deze plaat ?

Celine Dion : Ik weet niet wat er zal gebeuren, dus ik ben er niet op voorbereid.

Wij zullen het u even vertellen : volgens ons zal deze plaat u katapulteren van Sterrendom naar Supersterrendom.

Dion : Als jij het zegt, dan zal ik je op je woord geloven.

Ik hoor minstens acht en een halve hitsingle.

Dion : Toen ik deze plaat opnam, wou ik me niet beperken tot één richting. Zoals bij de vorige platen, voelde ik me goed bij deze nummers en dat hoor je ook. Als mensen er niet van houden, dan maakt mij dat niks uit. Bij alles wat ik doe, heb ik geen hoge verwachtingen. Ik wil namelijk niet teleurgesteld worden. We werken allemaal erg hard, en als de nummers opgenomen zijn en de plaat wordt uitgebracht, ben ik opgelucht en verwacht ik daar verder niks meer van. De platenmaatschappij daarentegen… (lacht) Voor mij is op dat moment het werk af. Ik heb geld op de bank staan, ik ben getrouwd, ik ben zeer gelukkig, ik bezit een huis, ik wil kinderen. Toegegeven : dat kan ik nog maar sinds enige tijd allemaal zeggen. Toen ik jonger was, was zingen het enige belangrijke. Dat is veranderd. Mijn leven draait niet langer meer uitsluitend rond mijn carrière. Het belangrijkste in mijn leven is dat ik gezond en gelukkig ben. Ik zeg dat niet om normaal over te komen, ik bén ook normaal. En ik kan hard werken.

Op de achterkant van Billboard stond uw foto met uw verkoopcijfer eronder : 15 miljoen. Ik proefde daarbij : volgende keer 20 miljoen. Maar u heeft dat aantal niet, à la Michael Jackson, op uw spiegel geschreven, begrijp ik dus.

Dion : Weet je, ik denk vaak aan Michael Jackson. Ik heb medelijden met hem, het is zeer triestig wat hem overkomt. Je mag dan al in een paleis wonen, als je geen basis of stabiliteit hebt, zal alles ineenstorten. Ze geven hem steeds grotere awards, die niet meer passen in zijn huis : eerst een plak goud, dan een doos, dan een kast, dan een monument van honderd meter hoog. Maar de man lijdt. Ik wou dat iemand hem kon geven wat hij mist, waar hij naar op zoek is. Ik héb het allemaal. Maar ik heb dan ook een aangename jeugd gekend. Hij niet, en daar ligt de oorzaak. Hij heeft succes en ontelbaar veel geld, maar hij mist de echte waarden : liefde, affectie, aandacht, geluk, steun van ouders en familie. Daarom betekent die achterkant van Billboard ook zo weinig voor mij. Begrijp me niet verkeerd, ik heb het enorm goed getroffen. Ik ben zangeres en ik heb een goede platenmaatschappij en manager achter me, maar wat belangrijker is ik heb ook het geluk dat mijn familie me constant steunt. Ik weet dat als er me iets overkomt, als ik mijn stem bijvoorbeeld verlies, ik wel nog mijn leven zal hebben.

Denkt u daar soms aan, dat u uw stem kan verliezen ?

Dion : Ja. Ik hou van de showbusiness en de roem. Ik hou ervan om onder de schijnwerpers te staan, ik ben nu eenmaal een artieste. Ik vind het fantastisch om op televisie te komen en handtekeningen uit te delen. Dit heb ik altijd willen doen en zijn. Maar als ik ’s avonds ga slapen en ’s morgens weer wakker word, denk ik niet aan de miljoenen platen die ik dit jaar verkocht heb of aan de awards die ik al dan niet ontvangen heb. Zo ben ik niet opgevoed. Ik hou nog steeds van mijn moeders kookkunsten.

Jim Steinman, de partner van Meatloaf die voor u ?It’s all coming back to me now” schreef, zegt dat u waarschijnlijk de beste zangeres van dit ogenblik bent.

Dion : Geen druk, hoor (lacht). Ik wil met niemand wedijveren, behalve met mezelf. Ik ben zeer competitief ingesteld, maar dan enkel ten opzichte van mezelf. Als ik een plaat maak, moet ze beter zijn dan de vorige. Als ik optreed, moet ik er iets nieuws of anders aan toevoegen dan aan het vorige optreden. Dat is de enige competitie die er is. Misschien hou ik daarom niet zo van prijsuitreikingen, al val ik om de haverklap ergens in de prijzen.

Waar hecht u dan wel waarde aan ?

Dion : Het grootste compliment is als mensen naar me toekomen en zeggen dat ze, bijvoorbeeld, door The Power Of Love terug naar hun echtgenoot zijn gegaan, of dat ze getrouwd zijn op de tonen van die song. Dat het ?hun lied” is geworden. Dat maakt het voor mij de moeite ruimschoots waard. Het betekent dat ik de mensen bereik. Ik zing wat ik voel, en dat deel ik met anderen. Ik geef terug wat ik al die jaren heb gekregen. En ik krijg nog altijd zoveel terug.

Ik las dat dit eigenlijk de eerste plaat is waarbij u zich goed voelt om in het Engels te zingen. Ik stond er nooit bij stil dat u daar problemen mee had.

Dion : Het klinkt nu veel relaxter dan op de vorige platen. Dat is ook begrijpelijk : ik ben 27, en acht jaar geleden sprak ik geen woord Engels. Ik ben naar school gegaan om het te leren. Het is niet omdat ik uit Montreal kom dat ik tweetalig ben. Op mijn eerste Engelstalige plaat klonk het Engels zeer stijf. Men maakte grapjes in de studio en ik begreep er niks van. De volgende was iets beter, want ik had toen al enkele interviews achter de rug. Zelfs al maak ik nu nog fouten, ik voel me er gewoon beter bij. Wanneer je een taal beter onder de knie hebt, voel je je zelfzekerder. Ik ben getrouwd en ik loop niet langer cirkeltjes rond de tafel op zoek naar iets. Ik heb de pit van de perzik gevonden, en ik moet niet langer zoeken. Daarom doet het er niet meer toe wat er met me zal gebeuren.

Toen u in 1988 het Songfestival won, dachten veel mensen dat u een nieuwkomer was, maar eigenlijk was u toen al jaren aan het zingen.

Dion : Zelfs vandaag nog denken de mensen dat ik nog maar vijf platen heb gemaakt, terwijl er eigenlijk al elf Frans- en vier Engelstalige zijn. Ik draai al vijftien jaar mee in de showbusiness.

Wat herinnert u zich trouwens nog van 1988 ?

Dion : Ik weet dat het Eurovisiesongfestival niet meer dezelfde uitstraling en impact heeft als vele jaren geleden en dat er veel negatieve dingen over geschreven zijn, maar mij heeft het nooit kwaad gedaan. Het betekende uiteraard niet de internationale doorbraak voor me, maar alle ervaringen uit het verleden hebben me gebracht waar ik nu ben. Het is een grote eer als iemand je vraagt om een land te vertegenwoordigen. Ze stuurden me het lied op en ik vond het wel goed. Tot mijn grote verbazing won ik ! Ik begreep het allemaal niet zo goed. Kan je je voorstellen wat de Zwitsers dachten toen iemand uit Canada hen zou vertegenwoordigen (lacht) ?

Sommige artiesten raken die associatie met het Songfestival nooit meer kwijt.

Dion : Het Songfestival was in Dublin toen. Tijdens de repetities stond er een wit bord aan de zijkant met de namen van de landen, en elke dag veranderden we van plaats. Ik vroeg aan mijn manager waarvoor dat bord daar stond, en hij zei dat de mensen op ons konden wedden. Ik was toen paard nummer twee en op de laatste dag van de repetities was ik paard nummer één geworden, de favoriet waarop groot geld kon worden ingezet. Dat was vreemd. Afgezien daarvan, was het voor mij een kans om de wereld te ontmoeten.

Er staan enkele covers op ?Falling into you” : ?All by myself” van Eric Carmen, ?River deep mountain high” van Ike & Tina Turner, ?Natural woman” van Aretha Franklin. Hoe benadert u die ?

Dion : Ik wil niet pretentieus klinken, maar als ik de originele versie zou beluisteren, zou ik bijna automatisch proberen te imiteren, zonder dat ik me er zelf bewust van ben. River Deep Mountain High kende ik al van in de tijd dat mijn broers en zussen het draaiden. Hetzelfde geldt voor de andere twee. Toen David Foster me belde om Natural woman op te nemen voor Tapestry, die tribute aan Carole King, was ik blij omdat ik dat nummer al enkele jaren op het podium bracht. Maar over het algemeen denk ik er niet aan dat het om een cover gaat. Ik probeer de originele versie te vergeten. Het belangrijkste voor mij is : kan ik er mijn gevoel inleggen zodat het voor enkele minuten mijn nummer wordt ? Het is zeker niet mijn bedoeling om een betere versie te maken en meer platen te verkopen.

Natural woman van Aretha is de definitieve versie die niemand ooit nog kan verbeteren. Is dat iets waar u van wakker ligt ?

Dion : Nee, zeker niet, ik slaap zeer goed. Er is maar één Aretha Franklin, en niemand kan het haar nadoen. Maar dat geldt ook voor elke andere artiest. Er is plaats voor iedereen. Het is niet omdat Aretha Franklin een nummer heeft gezongen, dat niemand anders het nog zou mogen zingen. Als ik dat opneem, denk ik aan niks anders dan aan het nummer en mijn gevoel. Je wordt gemakkelijk bekritiseerd als je een cover brengt, maar je kan nu eenmaal niet voor iedereen goed doen. Voor de ene is het een nieuw nummer, voor de andere heb je het verkracht. Die kritiek kan me gestolen worden, ik doe het om in de eerste plaats mezelf te behagen.

Zijn er zangeressen naar wie u vroeger opkeek ?

Dion : Ja, naar de Frans-Canadese Ginette Renault. Ze was onze favoriete zangeres thuis. De eerste plaat die ik kocht, was er een van Stevie Wonder. Maar de persoon naar wie ik absoluut het meest opkeek en opkijk, is mijn moeder. Zij is mijn idool. Ze heeft 14 kinderen grootgebracht met zeer weinig geld. Ze heeft de ziel van een artiest : ze speelde vroeger viool en trad op met leden van de familie. Ze vond altijd oplossingen. Mijn ouders hebben alles voor ons opgegeven en ik ben ze daar heel dankbaar voor. Toen we opgroeiden, was er nooit veel geld. Toen ik geld begon te verdienen, heb ik hen een huis gekocht. Ze kunnen van mijn succes genieten en dat doet me goed.

Heeft u uw planning voor de komende twee jaar al eens bekeken ?

Dion : Dat wil ik niet. Ik weet dat 1996 heel druk zal worden, maar ik heb mezelf voorgenomen in 1997 een paar maanden vrijaf te nemen. Ik wil nieuwe dingen uitproberen, want anders bestaat de kans dat de mensen je beu worden. Als je succesvol bent, sta je op elke tijdschriftencover en word je in elk televisieprogramma opgevoerd. Ik kan me voorstellen dat sommige mensen het te veel vinden. Ik wil er eens tussenuitknijpen en terugkomen met een nieuwe show. En ik wil kinderen : René en ik zijn zo ongeveer constant aan het repeteren (lacht), er moest nu maar eens een échte voorstelling van komen.

?Falling into you” van Celine Dion is verschenen bij 550 Music/Sony.

Celine Dion : Ik weet dat als ik mijn stem verlies, ik wel nog mijn leven zal hebben.