Van schoolverlater tot internationaal casting director. Niet slecht voor een man van nog geen dertig uit Oostende. Shaun Beyen nodigt ons uit in New York, Milaan en Parijs voor een blik achter de schermen van de modellenwereld.
We ontmoetten elkaar driemaal. Afgelopen september in New York, tijdens een casting voor het defilé van Oscar de la Renta in de imposante showroom van het merk op West 42nd Street, met uitzicht over Bryant Park en de New York Public Library. Hij zal die week samen met zijn team de casting van acht shows regelen. Twee weken later zien we elkaar weer in Milaan, bij de presentatie van Hogan. Beyen loopt druk heen en weer tussen de modellen. Ze staan al een uur rechtop, onder een bloedhete spot. Hij brengt water en laat hen afwisselend rusten. “Als er eentje flauwvalt, is het mijn verantwoordelijkheid”, zegt hij bezorgd.
Hij zal in Milaan nog voor Roberto Cavalli en Bottega Veneta werken, daarna reist hij af naar Parijs. Daar is ook onze laatste ontmoeting, op de dag van de show van Hussein Chalayan in het Palais des Beaux-Arts. Na vier weken in vier modesteden, begint de vermoeidheid te wegen. “Mode is als topsport”, zegt Beyen. “Vergelijk het met een marathon van een maand. Je slaapt amper. Je moet altijd alert zijn. Daarom zal ik, bijvoorbeeld, nooit drinken tijdens de modeweken. Het is niet alleen fysiek veeleisend, ook emotioneel weegt het zwaar. De modeweken zijn één groot theater : het licht, de muziek, de kleren. Alles is fake. Je werkt mee aan een droomwereld en van de ene op de andere dag is dat afgelopen. In het begin had ik het daar moeilijk mee. Ook omdat je het gevoel niet kan uitleggen aan iemand die niet in die wereld zat. Nu draai ik de knop gemakkelijker om.”
SELFMADE MAN
Van schoolverlater tot internationaal casting director. Een appartement in New York, één in Londen en een eigen huis aan zee. Klinkt niet slecht voor een jongen van nog geen dertig uit Oostende. “Ik mag niet klagen”, zegt hij nuchter. “Ik heb al goed geboerd. Maar ik weet niet of ik dit over tien jaar nog zal doen. Het ritme ligt zo hoog. Wie weet heb ik tegen dan mijn middelbaar wél afgemaakt en ga ik nog architectuur of kunstgeschiedenis studeren.”
Shaun Beyen is wat men noemt een selfmade man. Op zijn achttiende, nadat hij al twee keer was blijven zitten, besloot hij te stoppen met school. Hij trok naar Londen om vrienden te bezoeken en belde enkele dagen later naar huis dat hij niet zou terugkomen. Om geld te verdienen, werkte hij als manusje-van-alles achter de schermen van London Fashion Week. Hij leerde er een casting agent kennen en werd zijn assistent. “In het begin was het heel hard. Er waren weken dat ik alleen geld had om bonen in blik te kopen. Maar ik heb volhard, en mijn lieve ouders zijn altijd in mij blijven geloven”, zegt Beyen. “Ik ben altijd heel zelfstandig geweest. Zelfs toen ik niet meer naar school wilde, hebben ze nooit gedacht : ‘Wat gaat daarvan komen. ‘”
Zo vaak hij kan, keert hij terug naar huis. Tijdens de zomer zelfs twee maanden. “Ik werk tot na de haute-coutureshows in Parijs, de eerste week van juli, en dan leg ik er de blok op. Het is de enige manier om het vol te houden. Ik heb net een huis in Oostende gekocht en dat wil ik graag renoveren.”
3-IN-1 JOB
“In België praat ik nooit over mijn werk, het is ook heel moeilijk om uit te leggen wat ik allemaal doe. Veel heeft met buikgevoel te maken, en met mensenkennis”, zegt Beyen. “Eigenlijk is mijn job een combinatie van drie beroepen : dat van een bemiddelaar, een boekhouder en een beautyspotter. Als ik de casting voor een show doe, dan is het merk mijn klant. Dat wil zeggen dat ik hun belangen moet verdedigen. De uitdaging is om goed te onderhandelen, op je strepen te staan en tegelijk iedereen te vriend te houden, want het is een kleine wereld en je hebt elkaar het hele jaar nodig. Ik ben van mening : voor alles bestaat een oplossing. Let’s work it out. ”
“Elk seizoen zijn er zo’n dertig meisjes die iedereen wil. Alleen kun je die natuurlijk niet zomaar krijgen. Je moet rekening houden met het type meisje dat de designer wil, over welke budget men beschikt, of alle modellenbureaus bediend worden – want anders zullen ze niet gauw geneigd zijn hun topmeisjes te sturen – en natuurlijk de beschikbaarheid van de meisjes. Dat is wat men in het wereldje ’the politics of modelling’ noemt.”
Tijdens de casting voor Oscar de la Renta in New York, wordt het snel duidelijk welk type ontwerper Peter Copping en zijn stylist Alex White willen : grote, klassieke schoonheden. “We moeten alleen oppassen dat het niet te saai wordt”, zegt Beyen, “en dat we gaan voor jonge, frisse meisjes, anders gaat de show er te ‘bomma’ uitzien.” Een andere bezorgdheid voor het team van Beyen is de programmatie van het defilé : dinsdag om zes uur. “Als de modellen hier twee uur op voorhand moeten zijn, wil dat zeggen dat het te krap wordt met de show van Coach, die om vier uur is. Gelukkig heb ik een goede verstandhouding met de casting agent van dat merk, dus er kan worden onderhandeld.”
Is de ene show dan belangrijker dan de andere ? “Coach heeft een hoger reclamebudget. Modellen worden beter betaald voor sommige reclamecampagnes dan voor een show. Een modellenbureau zal daardoor sneller toezeggen op een show van Coach dan een van de la Renta. Pas op, het budget voor de modellen kan oplopen tot tienduizenden euro’s per show. In Milaan, is zelfs een vijftigduizend euro voor één show geen uitzondering. De echte toppers krijgen soms vijftienduizend euro voor één show. Dan moet de boekhouder in mij naar boven komen. Het eerste wat je leert in de sector is hoe je een Excell-spreadsheet moet maken. (lacht)”
MEER NEE DAN JA
Oscar de la Renta, Margiela, Ralph Lauren, Vogue : allemaal grote namen én klanten van Shaun Beyen. Maar de allergrootste is Victoria’s Secret, het spektakel waar miljoenen mensen wereldwijd naar kijken op televisie. Die show doet hij samen met John Pfeiffer, de casting director voor wie hij jarenlang werkte en van wie hij het vak leerde. “Een gewone show vraagt ongeveer drie weken voorbereiding, met Victoria’s Secret zijn we het hele jaar bezig”, zegt Beyen. “Het is een big deal om als model Victoria Secret’s-angel te worden. Er wordt echt gestreden voor die tien plaatsjes van het seizoen.”
“Wat mooi is in de mode, is dat niet per se in de echte wereld”, zegt Beyen. “Ik ben geen voorstander van graatmagere modellen. In vergelijking met toen ik tien jaar geleden begon, zie ik veel meer variatie op de catwalk. Kijk maar naar meisjes als Gigi Hadid.”
“Een mooi meisje is niet altijd een goed model, en dat is heel hard om te horen. Ook slecht nieuws brengen, hoort bij mijn job. Vaak zijn modellen net vijftien als ze beginnen. Je moet er als jong meisje maar mee om kunnen om veel vaker neen te horen dan ja. Zelfs al heeft dat niets met jou te maken, maar met ‘de look van het moment’. Als je twee à drie jaar kunt meedraaien aan de top, dan heb je een succesvolle modellencarrière gehad. De meeste meisjes zullen dat nooit halen.”
Tekst Ellen De Wolf & Foto’s Charlie De Keersmaecker
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
