Speciale, peperdure millenniumcuvées worden door sommige champagnehuizen met een ongekende marketinglyriek aangeprezen. Niet al wat bubbelt is zijn prijs waard.
De champagnewereld is niet enkel een wereld van vreugde en feestelijkheid maar is, ook en vooral, keiharde marketing en business. ” Les bulles explosent“: in 1998 werden wereldwijd haast 300 miljoen flessen verbruikt, in 1990 waren het er ‘nog maar’ 230. België is nu goed voor 10 miljoen flessen per jaar. Uiteraard kon de champagnewereld in de opgefokte millenniumgekte niet achterwege blijven. In een eerste fase werd het obligate van champagne voor de overgangsnacht als een trend gesignaleerd, vervolgens openlijk als een must geproclameerd, en dan kon de prijzenpsychose starten: voorgewende schaarste en blind koopgedrag dreven de prijzen de hoogte in.
Sommigen zullen opmerken dat deze korte-termijnstrategie zinloos is, omdat de productieduur voor een decente fles champagne minstens drie jaar bedraagt. De gewone Brut sans année (Bsa), die toch nog altijd 90 procent van de totale productie uitmaakt, ligt dus al jaren in de kelders en werd samengesteld uit de oogsten van 1995, 1996 en 1997. De gebeurlijke schaarste ervan is een lachertje…
Ten eerste is dit maar waar voor de Bsa’s van de grote merken, de kleintjes houden zich gewoonlijk aan de bij wet opgelegde, onzinnig korte lagertijd van 15 maanden. En ten tweede wordt de millenniumgekte vooral gevoed door superdure cuvées spéciales 2000 die de meeste producenten met een ongekende marketinglyriek voor de superréveillon aanprijzen. Een paar voorbeelden.
Duval-Leroy: “De cuvée 2000 komt in een antieke fles, met in goudpoeder gegraveerde figuren. Deze fles is een evenement op zich. Tweeduizend jaar geschiedenis worden op deze verzamelfles voorgesteld: schitterende scènes met de voornaamste grote gebeurtenissen van de voorbije 2000 jaar, van de piramiden tot de reizende mens in de kosmos.”
Ruinart over zijn Exclusive: “L’Exclusive is meer dan een champagne: een kunstwerk, voor de echte liefhebbers van excellentie en zeldzaamheid. Getuige van de aanzet van het derde millennium die het feestmoment moet vereeuwigen”. (Prijs: 45.000 fr., maar dan wel een magnum in een cederhouten koffertje dat later als sigarenkist kan dienen en met een zilveren bedrading rond de fles).
Feuillatte lanceert een Jeroboam en coffret acajou 1992 Cuvée Palmes D’Or “om waardig de overgang naar het derde millennium te vieren” (24.900 fr.).
Moët lanceert een Esprit du Siècle: een “uitzonderlijke en unieke cuvée die werd samengesteld uit de 11 markantste millesimes van de eeuw.” De 323 flessen worden weggeven aan “die mensen die op wereldvlak hun stempel hebben gedrukt op deze eeuw”. Onder meer bij ons aan Kuifje.
Gosset lanceert zijn Célébris 1990 in een genummerd kistje met een afteluurwerk erin, en Laurent-Perrier doet hetzelfde met zijn Grand Siècle 1990 met in het koffertje een kaars – une promesse de lumière.
Toch ook vermelden dat Louis Roederer, Lanson, Krug, Charles Heidsieck, Bollinger en Pommery zich niet tot marketingexplosie laten verleiden.
Al bij al blijft de beste koop een Bsa-fles met voldoende lagertijd op de gistrest van de tweede gisting op fles. Gedurende deze tijd ( sur lattes) gaat de gistrest min of meer in autolyse (zelfontbinding) en zet zo een hele reeks aminozuren vrij. Dit proces komt maar goed op gang na een lagertijd van minstens een vol jaar. Als nu de drie jaar gelagerde fles van zijn gistrest wordt ontdaan ( dégorgement) smaakt ze floraal en fris, en daarop rekenen de meeste champagnehuizen als ze aanzetten tot snelle consumptie. Het loont echter ook de moeite om te wachten. Heel traag beginnen de aminozuren met de doseringssuiker te combineren tot geurende componenten die de smaak verzachten: fijne bisquit en licht gerookte toetsen. Al deze processen gaan vlotter in magnums.
De meeste champagnes echter worden slechts gedurende de bij wet opgelegde duur van 15 maanden gelagerd, er is dan nauwelijks autolyse, ze hebben niet de minste edele smaak en geen enkel evolutiepotentieel: het zijn peperdure limonades.
Grote merken die zich respecteren, lageren minstens drie jaar of zelfs meer, zoals Bollinger of Krug. Een Bsa-fles van een groot merk met enkele jaren kelder na de dégorgement, beantwoordt het best aan wat men van een champagne mag en moet verwachten, ook en misschien vooral voor de superréveillon.
Herwig Van Hove
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
