Vijf jaar geleden lanceerde Citroën een kleine bestelwagen met de trekjes van een break, de Berlingo. Een jaar later tapte Renault met zijn Kangoo uit eenzelfde vaatje en sindsdien is een paar andere constructeurs gevolgd. De trend van de bestel- break stoelt op de aantrekkelijke verhouding tussen het bruikbare volume en de prijs : een zeer functioneel geheel met veel laadruimte en veel plaats voor de passagiers, maar de prijs van een kleine middenklasser. De Berlingo en soortgelijke wagens zijn de uitverkoren break van kopers die lak hebben aan een prestigieus logo en niet wakker liggen van sportieve prestaties.
De eerste Berlingo had behoorlijk wat succes en is nu aan een restyling toe die hem ietsje langer maakt, maar vooral stoerder laat ogen. Bovendien behoudt hij enkele functionele verworvenheden die hem de jongste jaren al ten deel vielen, zoals de tweede schuifdeur achterin en een moderne turbodiesel van de HDi-serie.
De nieuwe Berlingo wordt met twee benzinemotoren (1.4 en 1.6 liter), een 1.9 dieselmotor en een 2.0 turbodiesel gecommercialiseerd. Zelf kiezen we ter kennismaking voor die laatste versie, omdat die het best aansluit met wat de Berlingo wil zijn : een zuinige allrounder met de allures van een personenwagen. In de praktijk blijkt die turbodiesel met common rail-techniek goed mee te kunnen en dankzij zijn relatief hoog koppel hoeft de rijder niet voortdurend te schakelen. Anderzijds is hij geen voorbeeld van geruisloosheid. Hij zou nog een stuk zuiniger uitvallen als het eigenzinnige en weinig aërodynamische profiel (met een Cx van 0.37 en een frontaal oppervlak van 2,63 m2) niet in de weg stonden. Toch mogen we onderweg niet echt klagen : wie een beetje uitkijkt (niet fors optrekken, niet te veel stadsritten) kan onder de 7 liter/100 km blijven, waardoor een autonomie van 800 km bereikt wordt.
Alhoewel de Berlingo binnenin als een bestelwagentje oogt, heeft hij behoorlijk comfortabele stoelen en vooral veel plaatsruimte. Zo kunnen achterin drie volwassenen plaatsnemen die bovendien niet mogen klagen over de knieruimte : een troef die geen enkele auto van die afmetingen te bieden heeft. Toch geloven we dat de kopers van zo’n bestelbreak vooral de functionaliteit op het oog hebben en dan zitten ze goed bij Berlingo. De laaddrempel van de koffer is laag, het volume met 624 liter meer dan behoorlijk. Als de tweedelige achterbank wordt teruggeklapt ontstaat zelfs een laadvolume van 2800 liter, en dat is toch uitzonderlijk. Veel heeft natuurlijk te maken met het hoge dak. Het voorste gedeelte ervan kreeg een opbergvak ingebouwd waarin heel wat spullen een plaats vinden.
Maar er is meer : in optie kan voor een zogenaamde Modutop worden gekozen, een hemel met drie langwerpige dakruiten en een onderbouw die zich boven de hoofden van de inzittenden over een flink stuk van de dakoppervlakte uitstrekt. Die smalle, centrale ruggengraat werd in vakken opgedeeld en loopt ter hoogte van de passagiersplaatsen achterin over de volledige breedte van de auto. Op die manier konden de zijkanten van opbergvakken worden voorzien én van drie ventilatieopeningen. Dat is wel handig bij een auto waarvan de zijruiten achteraan niet open kunnen.
Overigens vinden de kopers van een standaard-Berlingo al heel wat praktische voorzieningen : er zitten niet alleen opbergvakken onder de voorstoelen, onder de vloer zijn er ook kleine uitsparingen die als een soort geheime bergplaatsen gebruikt kunnen worden.
Kortom, de Berlingo is een zeer praktische bestelbreak die ondanks zijn hoogte een zeer behoorlijk rijgedrag vertoont. Gezien de vele mogelijkheden blijft de prijs van 15.590 euro beslist aantrekkelijk, maar goedkoop is dat niet. Of moeten we ervan uitgaan dat Citroën, traditiegetrouw, straks weer met denderende kortingen toeslaat ?
pierre darge
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
