MILLENNIALS, X’ERS EN BABYBOOMERS ZULLEN DE KOMENDE JAREN STEEDS VAKER ONDER EENZELFDE DAK EN OP DEZELFDE WERKVLOER VERTOEVEN. MAAR WERKT DAT ? EN WAT IS ‘GENERATIONELE INTELLIGENTIE’ ? ACHT GENERATIEHOPPERS VERTELLEN OVER HUN VRIENDSCHAP, ONDANKS HET LEEFTIJDSVERSCHIL.
Een aanrader voor wie de komende weken de Belgische concerten van James Blunt, Kylie of Regi in the Mix meepikt : arriveer tijdig ter bestemming, probeer u tijdens het wachten de eerste optredens van The Beatles voor te stellen, en vergelijk uw zwart-witherinneringen met de intergenerationele cocktail op de tribune.
Maar is de band tussen de verschillende generaties wel zo gezellig ? Sociologen en trendwatchers waarschuwen al jaren voor nieuwe generatieconflicten. Geen culturele strijd om waarden en normen deze keer, wel om centen : een conflict tussen ouderen die ‘alles’ kregen (en de beloofde privileges niet willen opgeven) en jongeren die de rekening betalen. De financiële crisis zette het debat over de kosten van de vergrijzing helemaal op scherp : in Groot-Brittannië, Frankrijk en Italië protesteerden studenten de voorbije maanden tegen onderwijshervormingen, volgens velen niets anders dan de herverpakte schulden van de oudere generaties, en in Nederland komt de nieuwe seniorenpartij 50Plus op voor haar belangen. Ook jonge babyboomer Barack Obama mag zich schrap zetten : op meetings van de Tea Party-beweging ziet men een generatiewissel helemaal zitten.
Initiatieven voor een betere verstandhouding tussen de verschillende generaties zijn er nochtans genoeg. Zo werd in 2009 een Europese Dag van de Intergenerationele Solidariteit ingevoerd en zette bij ons vooral de Koning Boudewijnstichting de voorbije jaren haar schouders onder projecten die jong en oud samenbrengen. Opvangcentra en scholen openden hun deuren voor senio-ren, jongeren organiseerden activiteiten in rusthuizen en ouderen werden opzichters in het schoolverkeer. Bij overheids- en woonprojecten is tegenwoordig sprake van een multigenerationele benadering, en wees niet verbaasd als met vergrijzing geconfronteerde werkgevers uw ‘GQ’ of ‘generationele intelligentie’ peilen. Niet toevallig smijten uitgeverijen dezer dagen met etiquettegidsen.
De vriendschappelijke duo’s die wij interviewden, tonen alvast dat generatiehoppen een stuk makkelijker is zonder een rugzak vol clichés en rollenpatronen.
TOM VERMEIR (34), ACTEUR EN MUZIKANT BIJ A BRAND & AGNES GOYVAERTS (63), JOURNALISTE DE MORGEN
Tom : “Een gemeenschappelijke vriend stelde ons aan elkaar voor in de zomer van 2007, in het Parkcafé in Gent. Ik was toen al fan van de culinaire recensies van Agnes en ik sta zelf graag in de keuken, we hadden dus meteen een gespreksonderwerp. Bovendien gingen we allebei door een moeilijke periode, (lacht) zeg maar dat we elkaar gevonden hebben in de ellende. Het leeftijdsverschil was daarbij een detail. Ik heb zowel jongere als oudere vrienden, en er zijn heel wat leeftijdgenoten met wie ik veel minder voeling heb. In een homogeen gezelschap vol jonge ouders voelt een kinderloze man als ik zich al gauw de vreemde eend in de bijt.”
Agnes : “Tom heeft een groot gevoel voor humor. Als we uit eten gaan, lachen we heel wat af. Maar we kunnen ook intieme zaken met elkaar bespreken of een potje zitten snotteren. Die vertrouwelijkheid is voor mij heel belangrijk en verrassend, want ik geef me niet zo gemakkelijk bloot. Daarnaast is Tom ook ongebonden. Als kinderloze weduwe heb ik immers tijd om naar het theater, de film of een optreden te gaan, terwijl andere mensen met hun gezin of verbouwingswerken bezig zijn. Met die vrienden maak ik dagen op voorhand al een afspraak, terwijl Tom me soms pas de avond zelf belt. Als hij een vriendin heeft, verdwijnt hij ook niet uit beeld. Zelfs toen hij zes maanden op wereldreis was, liet hij regelmatig van zich horen. Zulke loyale vrienden zijn zeldzaam. Als we gaan stappen, maak ik het doorgaans minder laat dan Tom, en er zijn wel degelijk generatieverschillen. Twintigers en dertigers worstelen met alle keuzemogelijkheden die hen wachten, waardoor ze voortdurend van mooier, groter en beter dromen – en vaak alleen zijn. Maar ik ben niet de oudere en wijzere mentor van dienst. (lacht) Als ik uitleg wat een pintadeau (parelhoentje) is, ben ik volgens Tom al aan het les-geven.”
LIEVE PYNOO (49), ONTWERPSTER BIJ AF VANDEVORST & JASMIJN ROSE (27), STYLISTE
Lieve : “Acht jaar geleden, toen mijn dochtertje enkele maanden oud was, ging ik op zoek naar een babysitter. Via een vriend kwam ik in contact met Jasmijn, het klikte meteen. Ze bleef al gauw mee-eten en mettertijd werden we echte vriendinnen. Sinds enkele jaren gaan we ook telkens met z’n drietjes op reis : ik, mijn dochtertje en Jasmijn. We zijn allebei avontuurlijk aangelegd en een betere manier om elkaar door en door te leren kennen, is er haast niet.”
Jasmijn : “Lieve heeft wat meer ervaring en dus kan ik zeker van haar leren. Als babysitter kreeg ik trouwens al een stevig idee van wat het moederschap inhoudt. Maar onze rollen liggen niet vast : de ene dag vangt zij mij op, de andere dag is het andersom. Het leeftijdstijdsverschil is dus relatief. We lijken vooral heel sterk op elkaar, alsof we haast een biologische band hebben. Een vrijgevochten en zotte vrouw die onberekend is en op haar gevoel afgaat : daar herkende ik mezelf meteen in.”
NICK HEIJ (31), SPEELGOEDONTWERPER & SYLVAIN PAPEN (59), PERSONEELSVERANTWOORDELIJKE
Nick : “Ik leerde mijn vriendin Ann kennen in het najaar van 2007, en kort daarna ook haar vader. Sylvain bleek net als ik gek op oldtimermotoren, en zo kende ik niet veel mensen. Leeftijdsgenoten vallen meestal op racemachines die grote snelheden halen, terwijl ik het leuker vind om zelf een oud wrak op te knappen en rustig te toeren. Ondertussen spreken we minstens vier à vijf keer per maand af. Om samen ritjes te maken, maar ook om machines of onderdelen aan te kopen en om gespecialiseerde motorbeurzen te bezoeken. Onze gesprekken gaan dan niet alleen over motoren : we hebben het evengoed over het werk, het huis, mijn ouders en relaties in het algemeen. Vaak kan ik een beroep doen op zijn ervaring, en doet Sylvain me dingen in een ander daglicht bekijken. Oké, met een oudere man dol je niet zoals met leeftijdsgenoten, onze vriendschap is minder zot. Maar iedereen heeft toch eigen interesses en ervaringen ? Dat maakt van elke vriendschap een ver-rijking.”
Sylvain : “Ik ben blij dat ik nú zestig word, en niet vijftig jaar geleden. Dan hadden de verwachtingen helemaal anders gelegen en zou ik me qua mogelijkheden wellicht beperkt gevoeld hebben. Verder maakt het me niet uit hoe oud iemand is. In de oldtimerclub waar ik samen met Nick lid van ben, zijn we gewoon mannen onder elkaar, ondanks de soms grote leeftijdsverschillen. Ik hoed me er wel voor om een vaderfiguur voor Nick te zijn. Ik vertel soms een straf verhaal uit mijn eigen jonge jaren, maar het is niet aan mij om hem goede raad te geven. Integendeel, wat sommige zaken betreft, leer ik vooral van hem. Zo bewonder ik zijn relativeringsvermogen, zijn luisterend oor en zijn koppigheid : op zijn leeftijd was ik lang niet zo’n doordouwer. Hoe dan ook hoeft hij zich voor mij niet in te houden : goede vrienden zeggen elkaar open en bloot hun gedacht.”
TANGUY OTTOMER (29), ‘BEROEPSANTWERPENAAR’ & MARIETTE OTTOMER (91), VOORMALIGE WINKELUITBAATSTER
Tanguy : “Als stadsgids, personal shopper en auteur draait mijn beroepsleven volledig rond Antwerpen. De verhalen die mijn grootmoeder vertelt, zijn dus van onschatbare waarde. Als tiener al maakte ik er een gewoonte van om dagelijks minstens één keer binnen te springen. Nu behoort samen koffie drinken tot mijn vaste ochtendritueel. Niet uit plichtsbesef, nee, maar omdat mijn grootmoeder een goedlachse en zorgzame vrouw met een open geest is. We kunnen nagenoeg alles bespreken en omdat we elkaar zo vaak zien, vangt ze ook dagelijkse beslommeringen op die ik met niemand anders deel. Jongere vrienden weten trouwens dat ze mijn beste vriendinneke is, daar maak ik geen geheim van. Hoe ik me mijn eigen oude dag voorstel ? Die jaagt me geen schrik aan. Integendeel, dankzij mijn grootmoeder kijk ik er zelfs een beetje naar uit. Weet je dat haar medicijnenkastje zo goed als leeg is ? Zelfs voor een aspirine ben je bij haar aan het verkeerde adres.”
Mariette : “Onlangs werd ik op de tram aangesproken door een jongedame. ‘Bent u niet de oma van Tanguy ?’ vroeg ze me voorzichtig. ‘Hij praat voortdurend over u !’ Bleek dat Tanguy haar foto’s getoond had die in zijn portefeuille en op zijn gsm zitten. Dat doet me uiteraard plezier, er zijn genoeg mensen die zich niet op hun gemak voelen bij ouderen. Ik heb uiteraard het geluk dat ik over een goede gezondheid beschik, maar vaak weten jongeren amper iets te zeggen tegen mensen van mijn leeftijd, of ze denken dat ze op hun woorden moeten passen. Nogal wat leeftijdsgenoten in mijn bridgeclub horen nauwelijks iets van hun kleinkinderen. Niet dat ik de jongere generaties met de vinger wil wijzen. Wat die de laatste decennia uitgevonden en gerealiseerd hebben, dat is straf. Het enige waar ik me zorgen over maak is hun pensioen. Hopelijk blijft er straks nog iets over voor hen.”
DOOR WIM DENOLF – FOTO’S CHARLIE DE KEERSMAECKER
JASMIJN: “ONZE ROLLEN LIGGEN NIET VAST : DE ENE DAG VANGT ZIJ MIJ OP, DE ANDERE DAG IS HET ANDERSOM.”
MARIETTE: “VAAK WETEN JONGEREN AMPER IETS TE ZEGGEN TEGEN MENSEN VAN MIJN LEEFTIJD.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
