‘Een mannelijke architect verdient in België voor een voltijdse functie een derde meer dan een vrouw’

‘Vrouwelijke architecten zijn hier nog steeds ondervertegenwoordigd en bovendien slachtoffer van de grootste gender pay gap in heel Europa’, schrijft Knack Weekend-redactrice Amélie Rombauts.

Als het mijn beurt is om haar ’s avonds in te stoppen, lees ik mijn dochter voor uit Bedtijdverhalen voor rebelse meisjes (uitgegeven bij Rose Stories). Ondertussen zitten we aan het tweede volume, waarin opnieuw honderd verhalen werden verzameld over vrouwen die doorheen de geschiedenis, tegen alle verwachtingen en vooroordelen in, hun droom hebben nagejaagd. Ze werden sportvrouw, wetenschapper, activiste, uitvinder of ontdekkingsreiziger. Een ongelooflijke bron van inspiratie zo net voor het slapengaan, ook voor mij.

Eén specifieke groep vrouwen zijn we tot nu toe nog niet tegengekomen in het boek. Misschien zijn ze samen met nog zoveel anderen in de running voor een volgend boek: de vrouwelijke studentes van het Bauhaus, waar honderd jaar geleden het modern design werd uitgevonden. Want hoe vernieuwend de docenten daar ook waren op het vlak van architectuur en productdesign, van gendergelijkheid hadden ze blijkbaar niet zoveel kaas gegeten.

Fastforward naar vandaag. In Silicon Valley, een net zo radicaal vernieuwende plaats voor onze tijd als het Bauhaus een eeuw geleden, herhaalt de geschiedenis zich. Dat is althans de conclusie als je The Secret History of Women in Coding leest, dat in februari in The New York Times Magazine verscheen. Zoals zoveel vrouwen honderd jaar geleden moeten de vrouwen die in de VS willen coderen, opboksen tegen de stompzinnigste vooroordelen. Ze zijn niet hardcore genoeg om in het wereldje te kunnen meedraaien, ze zijn slechter in wiskunde, hun anders werkende brein zou hen incompetent maken… Ter illustratie: een onderzoek van de organisatie Speak With a Geek,waarbij vijfduizend cv’s werden rondgestuurd naar techbedrijven, wees uit dat wanneer genderbepalende gegevens werden verwijderd, 54 procent van de vrouwen werd uitgenodigd voor een gesprek. Wanneer het geslacht wel duidelijk werd vermeld, kelderde het resultaat tot vijf procent. En dat terwijl vrouwen doorheen de geschiedenis pionierswerk hebben geleverd op het gebied van softwareontwikkeling (zoek Lady Ada Lovelace of Mary Allen Wilkes maar eens op).

Dat is trouwens niet anders in de designwereld. Denk maar aan de Ierse Eileen Gray met haar iconische Bibendum Chair, Ray Eames, van wie zovelen denken dat ze een man was (haar man Charles zei ooit over hun partnerschap: “Anything I can do, Ray can do better”), Charlotte Perriand (verantwoordelijk voor de meubelen van Le Corbusier) tot SANAA’s Kazuyo Sejima, die samen met haar partner een Pritzker Prize mocht ontvangen en de eerste vrouw werd die de Architectuur Biënnale van Venetië mocht aanvoeren. Een primeur in 2010, wat me meteen doet denken: en de gendergelijkheid op het vlak van architectuur dan? Het laatste rapport van het Architects’Council of Europe (ACE) tekende sinds 2008 een kwart meer architecten in Europa op. Als die jonger zijn dan vijftig, is de kans ook groter dat het om een vrouw gaat. België loopt helaas achter op sommige Europese feiten. Vrouwelijke architecten zijn hier nog steeds ondervertegenwoordigd en bovendien slachtoffer van de grootste gender pay gap in heel Europa. Volgens de cijfers zou een mannelijke architect in België voor een voltijdse functie automatisch een derde meer verdienen dan een vrouw.

Aan dat laatste kunnen we als magazine helaas weinig doen, maar aan die ondervertegenwoordiging wel. Laat daarom van jullie horen, dames architecten. Hier is mijn e-mailadres: amelie.rombauts@knack.be. Maak er gebruik van.