Rudi Rotthier is journalist (onder andere voor Knack) en reisschrijver, reisde al naar bijna alle landen in de wereld en trekt momenteel door de Verenigde Staten. Zijn tips, favoriete en minder geliefde plekjes.
Naar welke landen ben je zoal geweest?
Naar heel veel landen, vrees ik. Pel Latijns-Amerika, Antarctica, Australië en een deel van de ex-Sovjetunie van de wereldbol. In wat rest ben ik min of meer geweest.
Welke plek was minder mooi dan je op voorhand verwachtte en waar viel het juist mee?
Sommige van de Zuidzee-eilanden – Tuvalu bijvoorbeeld – zijn minder paradijselijk dan ze op de foto kunnen lijken. Stijlloze huizen, nauwelijks bomen en bewoners die er zich volkomen begrijpelijk zorgen over maken of de volgende vloedgolf en de opwarming van de planeet een einde zullen maken aan hun bestaan.
Een beetje in tegenspraak met het voorgaande: ik houd wel van zielloze of zieltogende nieuwbouwgebieden, zoals Almere. Soms lijkt het alsof mensen die in hun omgeving weinig karakter ontdekken, zelf meer karakter ontwikkelen.
Welke apps, websites of reisboeken gebruik je graag?
De reservatie-apps voor reizen en overnachtingen. Ik lees veel als ik ter plekke ben over politiek en geschiedenis. Desnoods kan een oude reisgids nog interessant zijn maar actuele, praktische reisgidsen gebruik ik niet langer. Ze zijn in tijden van internet redelijk irrelevant geworden, vind ik.
Heb je inpaktips en bepaalde spulletjes die je altijd meeneemt?
Ik heb maar één tip, en desnoods twee. De eerste is een klassieker: neem niet veel mee. De tweede: pak niet uit. Ik heb een vijftien minuten routine. Tussen opstaan en vertrekken mag er niet meer dan vijftien minuten nodig zijn. Dat betekent: douchen, tandenpoetsen, aankleden en inpakken. Dan helpt het om niet uitgepakt te hebben, en gewoon stuksgewijs kleren uit de koffer te halen.
Wat is een fijn vliegveld om een tijd te moeten wachten?
Ik zal niet de enige zijn die na 11 september de liefde voor luchthavens is kwijtgeraakt. Zoals het nu staat, heb ik het liefst luchthavens zonder infrastructuur, waar je zo naar het vliegtuig loopt (zoals in de Stille Zuidzee), ofwel de regionale luchthavens waar je geen rijen security en wachtenden moet trotseren (genre Des Moines, Iowa).
Nog beter vind ik bus- en treinstations. Ik spendeerde de voorbije dagen telkens enkele uren in de Greyhound-stations van Atlanta en Montgomery en de chaos van het gebeuren is een verademing, net als het steunende en kreunende volkje dat veroordeeld is tot de bus – bij gebrek aan geld of gezondheid of een auto of een rijbewijs. Als het doel van een reis het ware leven is, wordt dat in het busstation van Atlanta zo in je koffer gegoten.
Nog een favoriet: je mag me enkele maanden verbannen naar Union Station in Washington DC, of naar een groter Indiaas station.
Wat is het mooiste hotel/hostel of camping waar je verbleef?
Er zijn vele kandidaten, en de meeste ervan in India gevestigd. Ruim dertig jaar geleden logeerde ik in een vervallen maharajapaleis in Orchha, India, met gigantische badkuipen (zonder water) en vreemd gevormde bedden met gescheurde muskietennetten, en schurende ventilatieschroeven als er even elektriciteit was. Het verval werd verpersoonlijkt door het nog enigszins opgetutte personeel, dat nauwelijks te been was, en uit versleten kommen een matig ontbijt serveerde. Buiten zag je in de ooit allicht paradijselijke, maar nu compleet overwoekerde tuinen apen, parkieten en slangen. Een paradijs zonder een hoek eraf zou snel vervelen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier