IJsberen in de val door krimpend zee-ijs

Steeds meer ijsberen komen in de zomer aan land door het krimpende zee-ijs. Maar de meerderheid blijft op het ijs. Dat baart onderzoekers zorgen.

Vroeger bleven ijsberen in de Beaufortzee, een randzee in de Noordelijke IJszee, het hele jaar door op het ijs. De laatste jaren gaat ongeveer een kwart van deze berenpopulatie aan land tijdens de zomer.

Onderzoekers van USGS Alaska Science Center die de dieren al jaren volgen, hebben dat vastgesteld. De beslissing om aan land te gaan heeft hoge kosten. ‘We ontdekten dat beren die naar het land verhuisden, gemiddeld meer energie verbruikten in de zomer dan beren die op het terugtrekkende zee-ijs bleven’, zegt onderzoeker Anthony Pagano.

Walviskarkassen

Maar die hogere kosten leveren ook iets op. Aan land vinden de dieren walviskarkassen. Dat de grote meerderheid van de populatie nog altijd op het krimpende ijs blijft, baart de onderzoekers zorgen. Ze vrezen dat er een ecologische val ontstaat: de vertrouwde habitat lijkt nog altijd aantrekkelijk, blijven kost minder energie, dus blijven ze, terwijl die habitat wel steeds minder prooien oplevert.

IJsberen zijn afhankelijk van het zee-ijs om te kunnen jagen op zeehonden. Ze kunnen de zeehonden niet achterna zwemmen maar gebruiken het ijs als platform om van daarop hun prooi te verrassen. Vaak blazen ze gaten in het ijs, of breken er doorheen met hun snuit en voorste poten.

Uit eerder onderzoek bleek al dat ijsberen het tegen 2050 met tot zeven minder weken ijs zullen moeten stellen.