Doorgewinterde fietsreizigers zijn Heidi Renwa en Steven Geirnaert, maar de tocht die ze momenteel doen, spreekt wel erg tot de verbeelding: vier maanden met fiets en tent door de Verenigde Staten en Canada, samen met hun peutertje Nesta.
Enkele jaren geleden fietsten we in een jaar tijd van Hongarije naar China. Nu we samen een dochtertje hebben, is er veel veranderd in ons leven, maar de reis- en fietsmicrobe bleef. Toen Nesta nog geen drie maanden oud was, namen we haar voor de eerste keer mee voor een weekje fietsen in Nederland. In 2012 ging de reis per fiets naar de Pyreneeën en Spaans Baskenland.
Momenteel trekken we met ons drieën door de VS en Canada. In vier maanden tijd, van mei tot augustus, rijden we van Las Vegas naar Vancouver. We hebben ondertussen behoorlijk wat ervaring met fietsreizen, maar voor een eerste langere reis samen met ons kind kozen we voor de zekerheid van het Westen en al zijn voorzieningen. En Noord-Amerika heeft zo zijn voordelen : de wegen zijn er over het algemeen rustig, het weer is er voorspelbaar mooi, en de Amerikanen ontvangen ons met open armen.
Fietsen met een peuter vergt een kleine aanpassing, maar is al bij al niet zo moeilijk. We leggen iets kleinere afstanden af, stoppen regelmatig bij een speeltuin of een bibliotheek, en een kleintje moet ’s avonds op tijd in bed. Anderzijds opent Nesta ook tal van deuren voor ons, en zien we Amerika nu deels door de ogen van een kind, een heel verrijkende ervaring. Maar het grootste geschenk is wel dat we vier maanden lang alles samen beleven, en haar zien genieten van de natuur en de ontmoetingen.
Woestijn, prairies, bossen en bergen
Onze reis startte in Las Vegas. Maar gokken in Sin City zat er niet in: na een vlucht van twintig uur en nachtje van drie uur, monteerden we de fietsen en trokken de woestijn in. Twee dagen later waren we in Utah, waar we al meteen werden uitgenodigd door een gepensioneerd koppel mormonen. Een aangename, verrijkende en verwarrende kennismaking met deze voor Utah zo kenmerkende cultuur: streng gelovige mensen die niets van de overheid moeten weten, en die zichzelf en de gemeenschap overeind houden met burgerzin en vrijwilligerswerk. Een gemeenschap zonder alcohol maar met veelwijverij.
Toch is deze staat vooral beroemd om haar fenomenale nationale parken, en om de rode kleur van de omgeving. Wind en water hebben het zuiden omgevormd tot een vreemde wereld van canyons, stenen bogen en de raarste rotsformaties. De zomers zijn hier ongenadig, en na drie weken fietsen was de grens met Colorado dan ook een heel abrupte overgang: ineens waren er bomen en schaduw. En bergen: Colorado kent de grootste concentratie bergen boven de 4000 meter in de VS. We klommen en daalden aanzienlijk meer, maar gelukkig zijn de passen niet zo steil als in Europa.
Na Colorado ging het richting Wyoming. Met de ‘w’ van wilde Westen, wind en weinig. Weinig volk, weinig wegen en dorpen, en weinig regen. Er wonen evenveel mensen als in Antwerpen, maar dan verspreid over een gebied ter grootte van het Verenigd Koninkrijk. Wyoming bestaat uit verlaten eindeloze vlaktes omzoomd door bergen. Meestal waait er een genadeloos droge wind. Wyoming is ook de staat van cowboys, rodeo en country. Het cowboyland waarover je als klein jongetje droomt.
De laatste staat die we in de VS aandeden, was Montana, even uitgestrekt en dunbevolkt, maar in plaats van weiden en paarden vind je daar vooral eindeloze wouden, beren en muggen. Wellicht wacht ons in Canada hetzelfde…
Momenteel fietsen Heidi, Steven en Nesta het laatste deel van hun tocht, door Canada. Meer foto’s en verhalen vindt u op hun blog over ‘Nesta’s fietssafari in Amerika‘.
Steven Geirnaert
