De twaalf meest bedreigde historische sites in Europa

Gjirokastra is het rijkste archeologische gebied in Albanie met vondsten uit het Bronzen tijdperk. Deze vondsten zijn mooi geintegreerd in het historische, stedelijke landschap. Het oude centrum staat daarom sinds 2005 op de Unesco-lijst van werelderfgoederen.

Een oude bazaar met een typisch 17e, 18e-eeuws ontwerp vormt het hart van de stad. Daarnaast zijn er nog 615 monumenten te vinden, waarvan driekwart bedreigd wordt.

Daar komt bij dat het onlangs door de autoriteiten goedgekeurde Bypass Road Project het aanzicht van Gjirokastra ingrijpend zal veranderen.

Een groep van twaalf kerken in Voskopoja en Vithkuqi zijn meesterwerken van de Post-Byzantijnse stijl. Maar oorlog, plunderingen en natuurrampen hebben de bijzondere bouwwerken flink beschadigd.

Bovendien is het aantal Christenen in deze regio enorm gedaald waardoor de kerken amper gebruikt worden en niet goed onderhouden worden. De overheid bekommert zich niet om de verpaupering waardoor het er slecht uitziet voor de toekomst van de kerken.

Het historische hart van Wenen heeft een cruciale rol gespeeld in de geschiedenis en cultuur van Europa. In 2001 kreeg het dan ook een plaats op de Unesco werelderfgoedlijst.

Maar een groot ontwikkelingsproject op de plaats van de voormalige schaatsbaan dreigt het zicht op Schloss Belvedere te bederven. Daar komt bij dat het gemeentebestuur hoogbouw toe gaat staan op verschillende plaatsen langs de Ringstrasse. Dat zal de harmonie, vorm en het zicht vanaf de dakterrassen helemaal verpesten.

De kolenwasserij is uniek in Belgie en zelfs in de wereld. Het is een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de grootschalige mijnbouw zoals deze zich in de 20e eeuw ontwikkelde.

Projectontwikkelaar B-Mine zou plannen hebben om de kolenwasserij helemaal of gedeeltelijk af te breken en heeft afgelopen zomer een sloopaanvraag ingediend. Deze werd geweigerd door het gemeentebestuur van Beringen, maar die afwijzing is momenteel onderwerp van een beroepsprocedure bij de provincie Limburg.

Dit imposante monument in de bergen van Centraal-Bulgarije is een mooi voorbeeld van de 20e-eeuwse Modernistische architectuur. Het werd in 1981 gebouwd als hoofdkwartier van de Communistische Partij. Het werd slechts acht jaar gebruikt.

Na de val van het Communisme werd het gebouw verlaten, geplunderd, leeggeroofd en blootgesteld aan de soms strenge weersomstandigheden. De kleurrijke mozaieken en iconen zijn beschadigd en de autoriteiten ondernemen niets om verder verval te voorkomen.

In 1913 werd, om de bloeiende mijnbouw in Chiatura te bedienen, een netwerk van kabelbanen aangelegd met 18 gondels voor passagiers en 27 voor goederen.

Zowel de kabelbanen als de bijbehorende gebouwen zijn historische monumenten. Toch krijgen ze niet de zorg en het onderhoued dat ze verdienen. Slechts een paar gondels zijn nu nog in bedrijf.

In het woestijnachtige oosten van Georgie, op de grens met Azerbeidzjan, liggen 22 in de rotsen uitgehouwen kloosters en 5000 heiligdommen. Het samenspel van de rotsachitectuur, middeleeuwse muurschilderingen en de prehistorische archeologie vormen samen een uniek deel van de Georgische cultuur. De kloosters zijn dan ook erkend als Nationaal Monument.

Het uiteenvallen van de rotsen dreigt structurele schade toe te brengen aan het kloostercomplex en de muurschilderingen. Omdat de kloosters nog altijd gebruikt worden, is de urgentie om verval tegen te gaan extra groot.

Dit paleis in het gehucht Regello is een zeldzaam voorbeeld van een eclectische en Moorse architectuur in Europa. In de tweede helft van de negentiende eeuw verfraaide een markies het middeleeuwse palazzo met elementen uit twee oosterse stijlen: de Arabisch-Moorse en de Indo-Perzische.

Na de Tweede Wereldoorlog werd het een luxehotel, maar de laatste 25 jaar ligt het er verlaten bij waardoor er waterschade is opgetreden en dieven en vandalen zich er uitgeleefd hebben.

De Zwitsers-Roemeense architect Daniel Renard ontwierp in 1910 dit casino in weelderige Art Nouveau-stijl. Het werd een bepalende blikvanger aan de Roemeense Zwarte Zee kust. Rond 2000 sloot het de deuren.

De belangrijkste bedreigingen voor het gebouw zijn corrosie en roest van de metalen delen en stormen die de ramen hebben vernield. Als er niet snel actie wordt ondernomen, zal het dak waarschijnlijk instorten.

In de provincie Cadiz liggen zo’n driehonderd grotten en schuilplaatsen beschilderd met afbeeldingen van dieren, menselijke figuren en symbolen. Ze werden gemaakt over een periode van 20.000 jaar vanaf het Paleolitische tijdperk tot en met de IJzertijd.

De prehistorische schilderingen ondervinden schade door natuurlijke processen, maar vooral door vandalisme en verkeerd beleid.

Dit voormalige weeshuis is het grootste houten gebouw in Europa en het op een na grootste in de wereld. Het werd in 1899 gebouwd door de Franse architect Alexandre Vallaury. Hij ontwierp ook de prachtig gedecoreerde pilaren en plafonds.

Tot 1964 deed het gebouw dienst als weeshuis, maar sindsdien staat het te verpauperen. Tot overmaat van ramp richtte een brand in 1980 nog de nodige extra schade aan.

Deze Grimsby Ice Factory is de laatste nog overgebleven ijsfabriek in het land. Het van rode bakstenen gemaakte industriele gebouw dateert uit 1900 en is de belangrijkste herinnering aan de tijd aan het begin van de twintigste eeuw dat Grimsby de grootste vishaven ter wereld was.

Sinds de productie van ijs in 1990 stopte, raakte de fabriek alsmaar meer in verval. Momenteel bestaat het gevaar dat de fabriek gesloopt gaat worden.