Londen

Op 11 mei vindt in de Gentse club ‘Make-Up’ een ‘nu rave’-party plaats : ‘Namalee Loves Pop’, een viering van alles wat zo pijn doet aan de ogen én oren dat het pop wordt. We trokken naar Londen om de clubhype te inspecteren met de pioniers Namalee, Niyi en Thomas Little.

Van links naar rechts : Thomas Little, Niyi en Namalee Bolle, wier slaapkamer een toonbeeld is van nu rave (lees : bonte chaos). “Gisteren kwam hier een oude punk langs”, vertelt Namalee, “en hij zei dat hij zelfs in zijn tijd nooit zoiets had gezien. Ik weet dat we er idioot uitzien en dat mensen met ons moeten lachen, maar dat vind ik prima : dan lachen ze tenminste nog eens. Niet dat we het daarom doen. Ik vind het gewoon leuk om dingen uit mijn jeugd – de beginjaren negentig – te recycleren. Rave is voor mij dan ook meer dan een modestatement, het is mijn leven.”

Niyi verwonderd tegen Thomas : “Heb je hen naar Sketch gestuurd ? Dat is té posh. Bovendien schrijft elk tijdschrift er tegenwoordig over.” Werp een blik op de toiletten om te begrijpen waarom.

Thomas werkt parttime in Kokon To Zai, een toonaangevende klerenwinkel, waar onder meer Raf Simons en Bernhard Willhelm worden verkocht. De platen van Dr. Lektroluv, nog een landgenoot, knallen er door de boxen. “Jullie hebben Björk net gemist”, zegt Thomas, tot onze grote teleurstelling. “Ze springt hier geregeld binnen.”

“Het klikt tussen ons”, zegt Namalee over Steve Slocombe, het creatieve brein achter SuperSuper Magazine, het tijdschrift dat ze samen hebben opgericht. “We hebben al voor verschillende modemagazines gewerkt, maar dit is de eerste keer dat we niet het gevoel hebben dat we aan het preken zijn. We zeggen niemand wat ze moeten dragen. We doen gewoon ons ding, en het slaat nog aan ook !”

Niyi : “Ik draai elke week op een paar feestjes in Londen, zoals Anti-Social. Maar die waar SuperSuperMagazine bij betrokken is, springen erbovenuit. En heus niet alleen omdat je daar dan meestal ook Namalee ‘n’ the Namazonz aan het werk kunt zien.”

Wie in Londen na elven nog iets wil eten, is er meestal aan voor de moeite. Tenzij hij naar de legendarische Beigel Bake trekt in Brick Lane. Die is dag en nacht open en het is er altijd aanschuiven, en lekker.

In 127 vind je stukken van Hussein Chalayan, Martin Margiela, Helmut Lang en Ann Demeulemeester. Overschotten van vorig jaar weliswaar, tegen halve prijs. Toch is 127 de meest prijzige winkel in Brick Lane, een bruisende buurt waar vooral Indiase restaurants en drukbezochte bars liggen.

In de buurt van Brick Lane ligt Redchurch Street, een (vooralsnog klein) mekka van meubeldesigners, zoals Squint Limited. De bonte meubels doen behoorlijk nu rave aan, maar het valt te betwijfelen of jongeren hier hun inkopen komen doen. Een fauteuil kost al gauw 2800 euro.

Om de hoek van Macondo ligt Hoxton Boutique. Naast de usual suspects (Margiela, Chalayan) hangen in de rekken ook leuke dingen van het huismerk +HOBO+ en een pak kleurrijke tweedehands spullen.

Hoxton Square ligt in een van de meest trendy buurten van Londen. “Dit is de regio in Europa met de meeste kunstenaars per vierkante meter”, aldus Pablo Casas, een jonge Mexicaan die er het knusse eetcafé Macondo openhoudt. Hij draagt zelf zijn steentje bij door naast heerlijke quiches, tapa’s en cocktails elke maand ook het werk van een jonge kunstenaar te serveren. ” The Guardian heeft ons zelfs al eens verkeerdelijk een galerie genoemd.”

N u rave heet het kind : een verbastering van het invloedrijke muziekgenre new wave en rave, de undergroundcultuur die eind jaren tachtig de kop opstak en werd gekenmerkt door illegale party’s, excessief druggebruik en bonte kleuren. Maar toen kwam het tijdperk van de superclubs. Fluorescerende T-shirts werden ingeruild voor designerkleren, xtc voor wodka-Red Bull. Tot een jaar geleden voor het eerst de term nu rave opdook. Algemeen wordt die toegeschreven aan de Britse rock- band Klaxons, maar hun ingestudeerde pop- riedels en keurige outfits voldoen niet echt aan de invulling die SuperSuper Magazine aan de nieuwe trend geeft (denk aan knalgele zonnebrillen, roze pruiken, vintage wielrennerspetjes en SpongeBob). Op modevlak lijkt het tijdschrift het pleit alvast te winnen : naast eigenzinnige Britse ontwerpers als Cassette Playa en Noki, pakken ook Y3, Puma en Calvin Klein deze zomer uit met opzichtige kleuren en dito accessoires.

Op de fotosessie van SuperSuper Magazine met Namalee, queen van de Britse nurave, haar muzikale partner Niyi en de naar Londen uitgeweken Vlaming Thomas Little, liggen de dingen voor het rapen. De drie stellen acht uur lang de meest bizarre combinaties samen. Maar ook dat is nu rave. “Als modestyliste”, vertelt de 27-jarige Namalee Bolle, die in het verleden werkte voor het Britse dagblad The Guardian en het legendarische nichetijdschrift Sleazenation, “heb ik altijd al zulke dingen gedaan. Gewoon zot doen, dus. Het grote verschil is dat iedereen mij vroeger uitlachte, terwijl ik nu gevraagd wordt door Kickers om een speciale schoenlijn te ontwerpen.”

Met Niyi en Thomas Little maakt Namalee sinds kort ook zelf muziek, aanstekelijke powerpop die niet minder dan drie clubs op temperatuur brengt in het weekend dat we met hen optrekken. Op vrijdag 11 mei is de Gentse club Make-Up aan de beurt. Dan organiseert het drietal er een feestje : Namalee Loves Pop. Voor Thomas is het een thuismatch.

Thomas is echter niet van plan om terug naar Gent te verhuizen. “Ik hou van Londen”, zegt hij overtuigd. “Alleen de stress, waar 99 procent van de bevolking aan lijdt, is me soms wat te veel.” Ook Niyi geeft toe dat Londen niet altijd de meest voor de hand liggende uitvalsbasis is : “Het ene moment sta je op de cover van i-DMagazine en wil iedereen je toevoegen op zijn My-Space, en nog geen maand later behandelen ze je als een has-been.” Maar verder heeft hij geen klachten : “Londen is waar het gebeurt. Wie het hier maakt, heeft de wereld aan zijn voeten liggen.”

Het sociale leven van de drie speelt zich af in Oost-Londen. De buurten of straten die in nagenoeg elk gesprek terugkomen zijn Hoxton Square, Brick Lane en Spitalfields Market. “Al zijn de dingen aan het veranderen”, meent Niyi. “Er is nog altijd geen Starbucks of Marks & Spencer, maar iedereen voelt dat het niet lang meer zal duren.” Zijn verhaal doet denken aan wat er met Camden Town is gebeurd – ooit de hipste buurt van Londen, nu een toeristische trekpleister met zelfs een Virgin Megastore. Zover is het gelukkig nog niet. De graffitikunst van Banksy lokt wel voldoende nieuwsgierigen en iedereen weet intussen dat Gilbert & George hier in de buurt wonen.

De vraag is echter wat de nieuwe hotspot in Londen zal worden ? Niyi heeft geen flauw idee : “De huizen kosten hier intussen overal zoveel geld dat ik op jouw kaart (we hebben een gewoon stadsplan in de hand) nergens nog een nieuwe kunstenaarsgemeenschap zie ontstaan. Want daar begint het meestal mee. Maar als je bereid bent om even op de metro te zitten, dan zijn er misschien nog wel mogelijkheden. De Broadway Market in Hackney is aan een flinke opmars bezig en ook Nag’s Head Market in de buurt van Holloway Road is best gezellig.” De rit met de metro is inderdaad de moeite waard, maar zolang de Beigel Bake in Brick Lane niet is vervangen door een Starbucks, hoeft de meerwaardezoeker zich geen zorgen te maken. En als je dan toch in de buurt bent, probeer dan zeker een bagel met rundvlees en mosterd !

“Als we zin hebben in een film, gaan we gewoonlijk naar Electric Cinema in Notting Hill”, zegt Niyi. Op het programma staan zowel arthouse- als commerciële films, maar de grootste attracties zijn zonder twijfel de leren fauteuils mét poef. Ook leuk : er is een bar in de zaal die bier, cocktails, wijn, en champagne serveert.

Gevraagd naar haar favoriete plek in Londen, antwoordt Namalee enthousiast Oxford Street. “Je had ongetwijfeld iets hippers verwacht, maar ik voel me nergens zo levendig als daar. Het doet me iets om honderdduizend wildvreemden over straat te zien hollen – de ene winkel uit, de andere weer in.”

Door Ben Van Alboom I Foto’s Wouter Van Vaerenbergh