Ecuador

Behalve de naam van de hoofdstad weten maar weinig reislustigen iets van Ecuador. En toch heeft dit kleine, pal op de evenaar gelegen Zuid-Amerikaanse land erg veel te bieden. De Galapagoseilanden bijvoorbeeld, maar ook de hooglanden zijn de moeite waard, en de achterzijde van de Andes waar zich het Amazonegebied uitstrekt.

Behalve de naam van de hoofdstad weten maar weinig reislustigen iets van Ecuador. En toch heeft dit kleine, pal op de evenaar gelegen Zuid-Amerikaanse land erg veel te bieden. De Galapagoseilanden bijvoorbeeld, die nu als een kostbaar kleinood worden beschermd. Maar ook de hooglanden zijn de moeite waard, en de achterzijde van de Andes waar zich het Amazonegebied uitstrekt.

Wat moet je zien?
Algemene informatie

De aankomst in Quito, op ruim 2800 meter, doet je naar adem happen. Niet alleen ligt de stad adembenemend mooi aan de voet van wakende vulkanen en is de lucht op deze hoogte ijl, zoals elke uit haar voegen barstende metropool lijdt de Ecuadoriaanse hoofdstad onder smog en verkeersdrukte.

Zondagmiddag, als het oude centrum van Quito verkeersvrij is en gespaard blijft van zwarte walm uitbrakende bussen, is het beste moment om het koloniale hart, rijk aan pleinen en barokke kerken, te verkennen.

Het oude stadsdeel werd door de Unesco als Werelderfgoed erkend en pronkt met mooi gerestaureerde herenhuizen en kloosters. Aan de trappen van San Franciscus, de oudste kerk van Quito, staat het standbeeld van de Vlaamse franciscaan Joos Rycke. Hij was de eerste om in de Nieuwe Wereld graan te verbouwen en spaarde zijn kritiek op de conquistadores niet, een verdienste waarvoor indigena’s hem nu nog roemen.

Toch ligt het bedevaartsoord voor toeristen niet hier, maar een twintigtal kilometer ten noorden van de hoofdstad. Mittad del Mundo, het centrum van de wereld doorsneden door de evenaar, is de belangrijkste trekpleister voor toeristen. Bij de onafhankelijkheid, bevochten op de vulkanen rond Quito, gaf de ligging op de evenaar het land zijn naam.

Spiegeltje, spiegeltje, aan de wand

De afdaling van de Cotopaxi, de hoogste actieve vulkaan ter wereld, is ondertussen uitgegroeid tot een klassieker. Vanaf 4600 meter hoogte kan je op de mountainbike afdalen naar beneden. Enkele honderden onder de top gaat het panorama over het hoogland open en fiets je door verlaten graslanden en velden vulkanische as.

Spiegeltje, spiegeltje, aan de wand, welke is de mooiste vulkaan van het land? De met eeuwige sneeuw bedekte piramide van de Chimborazo, met 6300 meter de hoogste van het land, of El Altar, een amfitheater van vlijmscherpe pieken die door de wolken priemen of de ranke, actieve Tungurahua, die sedert enkele jaren een dikke rookpluim uitbraakt?

De ware Panama

Cuenca, diep in het zuiden, is zonder twijfel de mooiste koloniale stad van het land. De straten, in strikt dambordpatroon, verbergen koloniale kerken, mooie herenhuizen en talrijke musea.

Cuenca staat bekend als de bakermat van de befaamde panamahoeden, maar dat is een misverstand. Men noemt ze panama’s omdat ze via het Panamakanaal naar Europa verscheept werden, maar ze zijn puur een product van Cuenca en omstreken.

Dertig kilometer ten westen van Cuenca ligt het Nationaal Park Cajas. Het uitzicht op de Pàramo, het grasland bezaaid met meertjes tussen bergketens, is grandioos. In het park kom je door dichte graslanden met broedende weidevogels, langs klaterende bergbeekjes waar zompige sponsmossen onder je voeten veren en door sprookjesbossen van vreemde bomen met basten als ajuinenschillen, een verdedigingstechniek tegen mossen en parasieten.

In dit gure klimaat, met eeuwige wind en extreme temperaturen, overleven enkel de creatiefste planten. Voor de Inca’s was dit oord heilig: Togliacocha, met een meanderende rivier die als de slang in het meer uitmondt, noemen ze ‘de magisch knoop’.

Het echte leven
Het echte leven van Ecuador vindt de reiziger op de markten. Bij de toeristen geniet vooral de markt van Otavalo enige bekendheid, juist omwille van het toerisme. Maar wie niet tegen de rit door de Andes opziet, kan beter doorsteken naar Zumbahua om er de authenticiteit van een markt-van-arme-mensen te ontdekken.

Er is een rijkdom aan kleuren en geuren. De Indiaanse bevolking werd meer dan vier eeuwen geleden onder de voet gelopen door het Spaanse geweld, aangevoerd door Pizarro’s rechterhand Bartolomé Ruiz de Andrade. De autochtone bevolking is die golf van geweld nooit te boven gekomen.

In 1553 kwam het uiteindelijk tot de terdoodveroordeling van de Inca Atahualpa en tot de ondergang van het Incarijk.