Quebec

Quebec is het hart van Franstalig Canada en blijft de nadruk leggen op zijn Franse oorsprong. Het is een Europese stad op z’n Amerikaans en juist dat geeft Quebec een apart cachet.

Als enige versterkte stad ten noorden van Mexico heeft Quebec allures en charmes behouden een heuse degenfilm waardig. De stad werd in 1985 door de Unesco erkend als beschermd werelderfgoed. Quebec is dankzij zijn vele kerken, oude stenen huizen en smalle klinkerstraatjes een architecturale parel.

Quebec wordt gedomineerd door het kasteel Frontenac dat met zijn torentjes en trapgevels majesteitelijk uitkijkt over de Sint-Laurensrivier. Het werd in 1893 door de Canadian Pacific spoorwegmaatschappij gebouwd en is nu een luxehotel. De architectuur is geïnspireerd door kastelen langs de Loire.

Aan de voet van het kasteel begint de Ville-Basse, het oudste commerciële centrum van Noord-Amerika en herkenbaar aan de typische, gekleurde daken van zink of koper. In deze mengelmoes van huisjes met kunstgalerijen, boetiekjes en charmante winkeltjes, waar ambachtelijke producten worden aangeboden, kan je hartelust.

Je me souviens

Het historische middelpunt van de stad vormen de Plaines d’Abraham, die ook wel het Parc du Champs de Bataille wordt genoemd. Op deze plek werd in 1759 gedurende de zevenjarige oorlog (1756-1763) over het lot van de Franse kolonie beslist. De Franse en Engelse legers namen het tegen elkaar op, met de bekende afloop: de Fransen verloren en de kolonie werd een deel van het Britse rijk.

Sommige inwoners van Quebec denken daar met een mengeling van bitterheid en nostalgie aan terug. Niet toevallig is de lijfspreuk van de provincie Quebec ‘Je me souviens’ of ‘Ik herinner me.’ En dat betekent zoveel als: ‘Ik vergeet mijn cultuur, mijn wortels, mijn geschiedenis niet’.

Voelbaar Frans

Quebec is voelbaar Frans: van de beelden van Jeanne d’Arc en de Gaulle tot de historische figuren op de gevel van het parlementsgebouw: Frontenac, Champlain (die Québec heeft gesticht), edelen en clerus, Marie de l’Incarnation, die het convent van de Ursulinen stichtte, en Marguerite Bourgeois die een school oprichtte.

Als de avond valt en de verlichte lantaarns en stadssymbolen een gezellige avondsfeer scheppen waan je je met wat fantasie in een Parijse uithoek, met stukjes Montmartre, of op een pleintje in de Provence. Een buste van Louis XIV op de Place Royale, een microkosmos van Franse grandeur, een anachronisme in een Noord-Amerikaanse wereld die we te makkelijk uniform Angelsaksisch denken.