Geschiedenis

De ontdekking van hete bronnen aan de voet van Sulphur Mountain was de aanleiding om hier een nationaal park te stichten.

In de Bow Valley zijn sporen gevonden van de aanwezigheid van mensen rond 11.000 voor Christus. Verschillende Indianenstammen kenden de Canadese Rockies op hun duimpje en de verhoudingen tussen stammen als de Crees, Kootenays en Plains Blackfoot Indianen waren bijzonder vriendschappelijk. Er was meer dan voldoende voedsel en het klimaat was zeer gunstig. D

uizenden jaren konden de Indianen er in alle rust leven. Maar toen arriveerden rond 1750 de eerste Europeanen en namen wapens en ziektes met zich mee. Drie vijfde van de oorspronkelijke bewoners stierf als gevolg van de pokken en onder de overblijvers richtten de Europeanen een bloedbad aan.

Expeditie

Tussen 1857 en 1860 vond de zogenaamde Palliser Expedition onder leiding van de Ier John Palliser plaats. Het doel was te onderzoeken of het gebied bewoonbaar gemaakt zou kunnen worden. De expeditieleden tekenden een kaart van de streek en vestigden de aandacht van de politiek op de mogelijkheden om het onherbergzame stuk land te cultiveren.

In 1871 werd de Confederation of Canada gesticht. Om de eenheid van het gebied te bekrachtigen moest er een spoorlijn aangelegd worden zodat de gehele Confederation voortaan bereikbaar zou zijn. Die spoorlijn moest dwars door de Rocky Mountains en het huidige Banff National Park lopen.

Een Stoney Indiaan leidde Tom Wilson, een werknemer van de Canadian Pacific Railroad, door de Canadian Rockies en Wilson werd daardoor de eerste blanke die Lake Louise zag. Hij noemde het Emerald Lake, maar in 1884 werd de naam ter ere van de dochter van koningin Victoria veranderd in Lake Louise.

Warme bronnen

In 1883 was de spoorweg voltooid. Tijdens de werken hadden drie spoorwegarbeiders, William McCardell, Thomas McCardell en Frank McCabe, hete bronnen aan de voet van Sulphur Mountain ontdekt. Voor de Kootenay stam was dit eeuwenlang een heilige plaats geweest.

De federale regering wees een gebied van 26 km² aan als nationaal reservaat en in 1887 werd het uitgebreid tot 673 km². Het kreeg de naam Rocky Mountain Park en daarmee had Canada haar eerste nationale park. Later zou de naam veranderd worden in Banff National Park.

De regering realiseerde zich dat de bronnen wel eens veel toeristen zouden kunnen trekken en gaf George Stewart de opdracht wegen, bruggen en toeristische diensten te bouwen. Het aldus ontstane dorp kreeg de naam Banff naar het district Banffshire in Schotland waar de twee directeuren van de spoorweg vandaan kwamen.

Paleizen in de Rockies

In 1888 werd er begonnen met de bouw van het Banff Springs Hotel, een paleisachtig gebouw met 800 kamers en 18 restaurants. In 1890 werd er een soortgelijk gigantisch hotel gebouwd aan de oever van Lake Louise en dit gebied werd toegevoegd aan het nationale park.

De Canadian Pacific Railroad haalde speciaal gidsen uit Zwitserland om de toeristen naar de toppen van de bergen te vergezellen. Al snel werd Banff een populair vakantieoord voor welgestelde lieden, die kwamen genieten van de prachtige natuur en tussendoor gingen baden in de hete bronnen.

Vanaf 1911 werden er auto’s toegelaten en dat betekende een hele verandering omdat het park nu ook toegankelijk werd voor andere lagen van de bevolking. Het dorpje Banff begon te groeien en splitste zich in tweeën.

Het deel ten noorden van de rivier was bedoeld voor de gewone bezoekers en leek op een alledaags prairiestadje. Het deel ten zuiden van de rivier was voorbehouden aan de rijkere gasten. Dit verschil is tegenwoordig nog altijd zichtbaar.

In 1962 werd de Trans-Canadian Highway, die door Banff National park loopt, officieel geopend. Daardoor groeide het aantal bezoekers nog verder. Tegenwoordig is Banff het belangrijkste en drukst bezochte nationale park in Canada.