Geschiedenis

De San – een jagersstam die in de Steentijd (periode tot 2000 v. Chr.) in het huidige Kruger National Park rondtrok – zijn de eersten die tekenen van hun aanwezigheid hebben achtergelaten.

Er zijn ruim honderd rotsschilderingen gevonden. Zij waren de enigen die zich dankzij hun nomadische levensstijl konden aanpassen aan de zware omstandigheden, zoals droogte, tsee tsee vliegen en muskieten. De schilderingen kan je tegenwoordig nog zien in de Old Bushman Shelter op de Wolhunter Trail en onder een overhangende rots in de buurt van de Crocodile Bridge nijlpaarden poel.

Tijdens de IJzertijd (1000-100 v. Chr.) kwamen er nieuwe bewoners bij. Het was vrijwel onmogelijk geworden om van de veeteelt te leven, want de meeste dieren waren omgekomen als gevolg van de dodelijke nagana ziekte.

De toenmalige inwoners voorzagen in hun levensonderhoud door metalen voorwerpen te maken. Ze dwongen de San geleidelijk aan alsmaar verder naar het westen in de richting van de Kalihari woestijn. Er zijn ruim 300 archeologische vondsten uit die periode gedaan.

Goud, ivoor en andere kostbaarheden

In de zeventiende eeuw circuleerden er in Europa verhalen over goud, ivoor en andere kostbaarheden die in Zuid-Afrika voor het oprapen zouden liggen. De eerste Europeaan die er op afkwam was de Nederlander François de Cuiper.

Hij en zijn expeditieleden werden onderweg aangevallen en verjaagd en zo bevestigde het gebied zijn reputatie als een onherbergzaam en onleefbaar oord. Enkele andere expedities volgden, maar het duurde tot 1845 voordat Europeanen zich er definitief begonnen te vestigen.

De Portugese handelaar João Albasini bouwde op verschillende plaatsen handelsposten, onder andere in Pretoriuskop. Tussen die posten werd een spoorlijn aangelegd en daarmee werd het gebied eindelijk lucratief en wel in de vorm van de jacht. De Europeanen in Afrika zorgden vrijwel direct voor een dramatische terugloop van het wild in het huidige Kruger park. Ze schoten enorme aantallen dieren neer om de huid en hoorns.

President Paul Kruger stelde al in 1844 voor om er een ‘game reserve’ van te maken zodat de flora en fauna beschermd zouden worden. Hij stootte op nogal wat verzet en slaagde er pas in 1898 in om van de streken rond de Crocodile en Sabie rivieren natuurreservaten te maken.

Boerenoorlog

In 1899 brak de Boerenoorlog uit en er waren helemaal geen voorzorgsmaatregelen genomen om het wild te beschermen. Na de oorlog werd James Stevenson-Hamilton de eerste parkopzichter en hij zou de volgende 40 jaar nodig hebben om de in de oorlog toegebrachte schade te herstellen.

In 1903 werd officieel het Sabie Game Reserve gevestigd en in 1926 slaagde Hamilton erin het park uit te breiden tot de Limpopo rivier en sindsdien heet het gebied het Kruger National Park.

Evenwicht

In de jaren ’20 werd duidelijk dat het natuurgebied heel wat toeristen zou kunnen trekken. Aanvankelijk moesten bezoekers gewoon in de openlucht kamperen, maar James Stevenson-Hamilton en zijn medewerkers zorgden er snel voor dat er wegen aangelegd en hutten gebouwd werden zodat ongeveer 20.000 toeristen het park redelijk comfortabel zouden kunnen bezoeken.

In 1946 ging Stevenson-Hamilton met pensioen en dat luidde een nieuw tijdperk in voor het park. Er werd een grote omheining omheen geplaatst zodat de wilde dieren geen schade meer konden toebrengen aan de landbouw.

Maar Kruger ligt precies op de route van de grote migratie van de gnoes en zebra’s en dat zorgde natuurlijk voor problemen. De staf van het park moest en moet voortdurend een evenwicht zien te bewaren tussen het behoud van de natuur en de dieren aan de ene kant en het toerisme aan de andere kant.

Het park levert een belangrijke bijdrage aan de economie van de regio en het is dan ook cruciaal dat het zo goed mogelijk beheerd wordt. En het gaat de goede kant op. Veel landbouwgrond net buiten het park is omgevormd tot privé reservaten, en er is geen afscheiding tussen die reservaten en het park. Vroeger vormden de landbouwgronden een bedreiging voor het park, terwijl ze er nu in geïntegreerd worden.

Tegenwoordig trekt Kurger National Park ruim 900.000 bezoekers per jaar en toch heeft het nog altijd de grootste variatie wild in Afrika.