Microchips klinken als een onverzadigende snack maar in feite zijn ze schering en inslag in zowat alle werkdomeinen, zo ook in de mode- en retailsector.
Heel wat giganten zoals Marks & Spencer of Walmart voorzien hun producten van zogenaamde radio frequency identification (RFID) chips die hen moeten helpen met de inventaris en het achterhalen waar een bepaald product zich op een bepaald moment bevindt – zo specifiek als aan welk kledingrek in welke winkel een bepaalde broek hangt.
Bij Gerry Weber passen ze de techniek al vijf jaar toe en zag men omzet verdubbelen omdat ze dankzij het tagging systeem veel beter wisten welke producten ze waar en wanneer moesten aanvullen en rechtstreeks konden inspelen op de noden van de klanten. Ook luxemerken zijn meer en meer geïnteresseerd in microchips, al hebben zij nog een extra reden: fraude en namaak tegengaan.
Zo voegen zowel Moncler als Salvatore Ferragamo kleine microchips toe aan hun producten. Die RFIDs hebben allemaal een unieke ID die door klanten ingescand kan worden met hun smartphone en zo de echtheid van de jas, tas of pump kunnen identificeren. Het is logisch dat meer en meer grote labels deze techniek gaan toepassen – de namaakmarkt kost hen zo’n 26.3 miljard euro per jaar (zo’n tien procent van hun omzet) en brengen de reputatie van het merk ernstige schade toe. Alleen is er natuurlijk nog het kleine dingetje dat privacy heet.
Gerry Weber deactiveert de chips vanaf het kledingstuk over de toonbank gaat, maar voor Mocler en Ferragamo gaat de toepassing zo aan zijn doel voorbij. Voorlopig is het voldoende dat de modehuizen ‘ergens’ melden dat hun producten voorzien zijn van een RFID chip. Op de website van Burberry staat in ieder geval te lezen dat ze deze techniek toepassen. Toch is een melding voor heel wat mensen niet voldoende. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
