Paris Fashion Week door de ogen van fotograaf Raia Maria-Laura

Ik begin de ochtend steevast met een kop koffie. Dat heb ik echt nodig om de dag door te komen: zonder mijn drie koffies ben ik niets waard.

Rond een uur of tien vertrek ik naar de eerste show. Als streetstylefotograaf kom je best ruim op tijd, zodat je op het gemak de setting kan analyseren. Waar is de ingang? Waarlangs komen de modellen binnen? Met zo’n drie à vier shows ben ik al snel een hele dag zoet.

Na de Dior-show slaag ik er nog net in om Lena Perminova op beeld te vangen voor ze in de wagen stapt. Als het je lukt om je vlak naast de autodeur te installeren, heb je bijna een garantie op een goed close-upshot.

Mijn dag kan niet meer stuk wanneer ik even later op een hele meute paparazzi stoot en via Instagram ontdek waarom: Gigi Hadid loopt mee in de show van Lanvin en kan hier elk moment aankomen. Overal staan camera’s, maar heel toevallig kijkt Gigi recht in die van mij. Het licht valt perfect op haar gezicht en ze glimlacht zelfs. Dit soort foto’s is puur geluk.

Tijd voor een lunchbreak. Ik probeer gezond en vers te eten, bij voorkeur op een rustige plek. Fotograferen op de Fashion Weeks is intens en vereist veel concentratie: ik moet me af en toe even kunnen terugtrekken in mijn eigen bubbel om opnieuw op adem te komen.

Dit is Cindy Bruna na de Balmain-show. Modellen van dit kaliber worden duizenden keren gefotografeerd en getagd op sociale media. Toch is het al een paar keer gebeurd dat ze mijn foto onder ogen kregen én dat ze die deelden op hun eigen Instagram. Een groter compliment kan ik niet krijgen.

Dit is opnieuw een lucky shot van Kaia Gerber na de show van Chloé. Er stond een hele menigte rond haar, maar ik had me geïnstalleerd bij een wagen en had het geluk dat ze naar mij toe stapte. Zo’n foto is voor mij het resultaat van geluk én ervaring. Als beginnend fotograaf heb ik echt mijn weg moeten zoeken.

Anna Wintour is zo snel als de wind en daarom niet gemakkelijk op straat te fotograferen. Maar intussen ken ik haar wagen en weet ik dus ook hoe ik me moet positioneren.

Ik fotografeer heel bewust met daglicht en in het zwart-wit om een zo puur mogelijk beeld te krijgen. In tegenstelling tot veel streetstylefotografen ligt de nadruk bij mij niet op de kledij, maar op de emoties in de foto. Als ik erin slaag om die te ‘vangen’, dan ben ik tevreden.

’s Avonds focus ik me op het bewerken van mijn foto’s. Afterparty’s en andere hippe feestjes laat ik aan me voorbij gaan: ik wil ’s ochtends fris aan de dag beginnen.