Jongensachtige elegantie bij Giorgio Armani

Giorgio ziet zijn meisjes komende winter het liefst een beetje jongensachtig; in een goedgesneden pantalon, op platte schoenen en met een jasje dat alle andere jasjes het nakijken geeft.

Wat als…? Giorgio Armani vol was van Jeunets Amélie Poulain ? Het resultaat kregen wij tijdens Milan Fashion Week te zien, waar Giorgio een wintercollectie presenteerde die hij zelf ‘Garçonne’ had gedoopt. Hoewel Armani het altijd al voor het betere lijnenwerk koos en vrouwen uitdoste in fraaie broek- en mantelpakjes verdiepte hij zich dit seizoen nog dieper in de menswear en voorzag hij zijn modellen van een ietwat meer jongensachtige look.

We zagen goed gesneden pantalons die breed en vloeiend tot op de enkels vielen ondanks het zware fluweel, we spotten scherp afgelijnde jasjes, gecombineerd met witte hemdjes met opstaande kragen, losse tops en zelfs bretellen of gilets. Broeken met smalle, rechte pijpen die eventueel nog versmald konden worden met ritsen aan de zijkant, blazers met prints en grote kauwgombalknopen, brogues en loafers met blokhak, smalle plissérokken tot net op de knie en warme wintermantels creëerden een levende lookbook waar Audrey Tautou van zou watertanden.

De modellen liepen met een kaarsrechte rug, een lange nek en een intense blik die van onder hun zwarte froefroe recht in de lens van de fotografen boorde. Voor wie het thema nog niet doorhad draaide Armani af en toe typische accordeonmuziek om zich ervan te vergewissen dat hij het deze winter echt wel met de Franse slag bedoelde.

De ontwerper voorzag zijn meisjes zoals gebruikelijk van een hoofddeksel, maar hield het dit jaar bij het nonchalante. Ieder model droeg een zwart-fluwelen hoed die Giorgio zelf beschrijft als baret, maar volgens ons perfect het midden houdt tussen een luxueuze rastafarimuts en datgene wat Leonardo Da Vinci aan zijn schedel gelijmd had.

Het kleurenschema -dat overigens bestond uit zwart, wit, grijs, lavendel en blauw- was inferieur aan het materiaal. Armani liet op ingenieuze wijze vijftig tinten zwart zien door satijn, fluweel en wol met elkaar te combineren en via de structuur van de stoffen kleurschakeringen tevoorschijn te toveren die geen verfborstel had kunnen evenaren.

Tijdens de presentatie van de eveningwear, op het einde van de show, sprongen verschillende mensen spontaan recht om “Bravo!” te roepen. De meeste jurken waren dan ook adembenemend; lange, zwarte japonnen in satijn of fluweel omhelsden het lichaam op de juiste plaatsen en vielen als een sluier langs de benen – wij hebben alvast ‘een Oscar winnen’ op onze todo-list gepend.

Zijn meest simpele jurken waren het mooist, maar we moeten bekennen dat we onze nek uitstaken om de avondjurk met open rug en vleugels over de borsten beter te kunnen zien.

Een grote publieksliefhebber was een elegante jumpsuit, volledig bezet met kristallen, al waren wij zelf niet vol van de meeste bling-bling stukken en hadden we gehoopt dat de met diamanté bezette pinstripes nog even in de zwarte doos van de nineties zouden blijven. De embellishments kwam best tot hun recht op een rechte, simpele top gecombineerd met een zwarte, fluwelen broek maar dreven de ontwerper een beetje weg van het thema wanneer er hele jurkjes mee bezet werden. Eens Italiaans…

Wij onthouden vooral de eerste silhouetten; de broeken tot net op de enkels, gecombineerd met korte, rechte jasjes, blazers met een ingenomen taille en het materialenwerk. Black velvet, if you please.

Katrin Swartenbroux vanuit Milaan