In het kostuumatelier van televisiedrama The Collection: ‘We hopen dat de kostuums onze kijkers doen dromen’
Het Parijse duo Chattoune en Fab werd ingeschakeld om 1947 tot leven te wekken in het nieuwe kostuumdrama ‘The Collection’. Wij bezochten de set en mochten achter de schermen kijken hoe een collectie voor een televisiereeks tot stand komt.
Scenarist Oliver Goldstick, de man achter ‘Desperate Housewives’, reist met ‘The Collection’ terug naar het naoorlogse Parijs. Mode in tijden van de wederopbouw van Parijs als metafoor voor het vinden én heruitvinden van jezelf. p>
Na de donkere dagen van bezetting, belandt de lichtstad in een bloeiend tijdperk voor de mode. Het modehuis Sabine wordt gerund door twee totaal verschillende broers. De charmante, maar meedogenloze Paul Sabine (Richard Coyle) runt het bedrijf. Zijn jongere broer Claude(Tom Riley) verheft met zijn vernieuwende visie de haute couture naar een nieuw niveau, maar zijn hedonistische levensstijl botst regelrecht met de werkethiek van Paul. Achter de glitter en glamour van hun modebedrijf, schuilen de geheimen van de dysfunctionele familieleden. Terwijl hun creaties hoge toppen scheren, tasten ze in het duister op relationeel vlak. p>
De indrukwekkende modecreaties van de serie zijn van de hand van Chattoune (Françoise Bourrec) en Fab (Fabien Esnard-Lascombe). p>
Na een lange treinrit vanuit Londen naar Swansea (Wales) wordt ons geduld beloond met een unieke kijk in het kostuumatelier van de nieuwe BBC First-reeks ‘The Collection’. We worden rondgeleid door niemand minder dan Chattoune, van het duo Chattoune + Fab. ‘Het is niet evident om als kostuumontwerpers zo in detail te mogen gaan, maar Oliver (Goldstick, bedenker en scenarist van de show, nvdr.) heeft het mogelijk gemaakt’, legt ze enthousiast uit. De rijen en rijen kleren, schoenen, handtassen en andere accessoires die we met gretige ogen bewonderen zijn een verzameling eigen creaties en geleende stukken.
Oog voor detail
‘We werkten met een heel klein team en moesten snel werken met een relatief klein budget. Het is dan ook niet gebruikelijk dat er echt een modecollectie, of in dit geval zelfs twee modecollecties, worden gemaakt voor een televisiereeks, maar als de show ‘The Collection’ heet, kan je verstaan dat er veel aandacht gevestigd wordt op de kleren.’ Chattoune + Fab maakten niet alleen dé collectie waar het in de reeks om draait, maar ook de collectie van het vorige seizoen van modehuis Sabine en een groot deel van de kostuums van de cast.
‘De schetsen van mijn ontwerppartner Fab kwamen echt tot leven. Ik ben ons team erg dankbaar voor hun inzet en oog voor detail. De verhoudingen moesten precies kloppen, want ze kostuums moeten enerzijds lijken weggelopen uit 1947 en anderzijds draagbaar zijn voor een hedendaagse cast van acteurs.’
De New Look
Wanneer ik vraag of de kostuums historisch accuraat zijn, legt Chattoune uit dat binnen de mate van het mogelijk, de collectie een weergave is van de mode uit het naoorlogse Parijs. ‘We zijn zowel wel als niet historisch accuraat. We proberen zo goed mogelijk in de tijdsgeest te blijven, maar we leven natuurlijk niet meer in 1947 en hebben andere materialen, tools en lichamen ter beschikking. De tekeningen zijn gebaseerd op de tekeningen van toen.’
‘We zijn in archieven van Palais Galliera, de modebibliotheek in Parijs, gaan grasduinen. Dagenlang hebben we alle modetijdschriften uit de jaren veertig bestudeerd. Heerlijk was dat. De New Look van Christian Dior zag dat jaar het levenslicht en dat is mooi gedocumenteerd in deze archieven.’
We willen dat het publiek verwonderdkan zijn over de mooie haute couture.
‘Oliver wilde natuurlijk ook dat de kleren het hedendaagse publiek aanspreken. Dus niet alleen probeerden we historisch accuraat te zijn, we probeerden ook looks te maken die hedendaags aanvoelen. Het oude en het nieuwe combineren om een zekere herkenbaarheid mee te geven. We willen dat het publiek verwonderd kan zijn over de mooie haute couture. Gelukkig is de New Look nog steeds populair. Oliver is Amerikaan en dat zie je ook wel aan de esthetiek van de show. Alles is een beetje over the top. Omdat het een televisieshow is, en niet het echte leven, moet alles net iets grootser, heftiger en overdadiger.’
Het verschil tussen ‘dé mode’ en ‘kleding’
‘Eigenlijk zag je in de archieven echt goed de verschillen tussen de verschillende jaartallen, op gebied van mode. We denken nu aan ‘forties fashion’ of ‘fifties fashion’, maar in die decennia waren er veel verschillen te bespeuren. Het is waar dat de mode toen beter op te delen viel in blokken, maar over tien jaar zullen we voor deze periode vast ook een overheersende esthetiek kunnen ontwaren. We zorgden er dus voor dat de collecties uit 1946 en 1947 genoeg verschilden van elkaar.
De personages die in de mode werken, moesten zeer precies gekleed worden: zij waren helemaal mee met de mode van toen. Voor de nevenpersonages en figuranten konden we iets minder accurate mode voorzien. Net zoals nu, in het dagelijks leven, ook niet iedereen on trend gekleed gaat. Er is ‘dé mode’ en ‘kleding’. Er is altijd een discrepantie tussen wat ontwerpers maken voor de catwalk en mensen in het echt dragen. En mode beweegt, iedereen doet er iets anders mee. Een groot verschil met vandaag de dag is echter dat mensen toen geen streetwear droegen. Dat bestond toen gewoon niet.
‘Vernieuwen is onmogelijk’
Nog iets wat opviel tijdens het graven in de archieven was dat zelfs in de jaren veertig, ontwerpers zich lieten inspireren door het verleden. ‘Het was grappig om door de archieven te gaan en te zien dat ook in 1947 ontwerpers, hoewel de New Look fris en nieuw aanvoelde, ook teruggrepen naar trends en esthetische vormgeving uit de negentiende eeuw en de jaren twintig.’ Alles komt terug, maar op een meer hedendaagse manier.
‘Denk maar aan de jaren tachtig, toen kenden we een forties revival, maar uiteraard op een voor ons nu typisch 1980s manier. Toen ik nog aan de modeacademie studeerde, werd ons dat ook ingepeperd door de docenten: ‘Je zal nooit iets nieuws uitvinden, alles is al gedaan. Je kan het wel naar je hand zetten, maar nieuw zal het niet zijn.”
‘De acteurs mogen hun zegje doen’
In televisieshows hebben acteurs gebruikelijk niet veel inspraak in wat ze dragen. In Frankrijk wordt er vaker in dialoog gegaan maar in internationale producties meestal niet. ‘Maar tijdens de fittings krijgen de acteurs van ons wel inspraak in hun kostuums. Soms valt het voor dat ze vragen om dingen aan te passen en we staan altijd open voor discussie. We passen de kleren op de lichamen van de acteurs en zij zijn het die moeten acteren in de kleren. Bovendien hebben ze soms ook goede, frisse ideeën over de looks. Niet altijd natuurlijk (lacht), maar ze mogen hun zegje doen.’
Engelse en Amerikaanse acteurs hebben een ingebouwde beleefdheid. Ook al is het fake, het is super aangenaam.
Gelukkig zijn de acteurs van ‘The Collection’ voorbeeldig. ‘De acteurs hier zijn schatjes. Ze klagen niet, ze zijn zeer gedisciplineerd en beleefd. Engelse en Amerikaanse acteurs hebben ook die ingebouwde beleefdheid. Ook al is het fake, het is super aangenaam. We werken samen, dus laat ons het aangenaam maken. We moeten geen vrienden zijn, maar laat ons elkaar respecteren. Alles is voor hen ‘fantastisch en geweldig’. Voor een Française als ik is dat grappig, maar ik laat het me welgevallen.’
Kostuumontwerp versus mode-industrie
Een heel verschil met werken in de mode-industrie, waar je veel harder moet zijn en meer haar op je tanden moet hebben. ‘Ik ben begonnen als ontwerpster, ik volgde een modeopleiding en Fabien werkte ook in de mode. In het begin wilde ik graag een eigen merk en eigen collectie, maar uiteindelijk vond ik het te saai en de industrie te hard. Het was allemaal zo serieus en ik was te jong.
Aan het begin van mijn carrière wilde ik graag een eigen merk en eigen collectie, maar uiteindelijk vond ik het te saai en de industrie te hard.
Toen ontdekte ik de film- en televisiebusiness. Het entertainmentluik van ontwerpen in deze sector beviel me veel beter.’ Dat investeerders vaak multinationals zijn en je als modeontwerper meestal creatief directeur bent, vindt Chattoune jammer. ‘Als je niet meedraait in dat circuit en de grote, machtige investeerders niet volgt, krijg je geen kansen en koopt niemand je collectie aan. Het is echt hard knokken.’
‘Als je kijkt naar de ontwerpers die zich er tegenwoordig tegen afzetten en uit dat systeem willen stappen… Geef mij dan maar mijn job. Als kostuumontwerper krijg je telkens nieuwe thema’s en de kans om nieuwe creatieve ideeën uit te werken. Het is een droomjob en ‘The Collection’ een droomproject.’
The Collection van Oliver Goldstick is een kostuumdrama voor BBC First. Met Richard Coyle, Mamie Gummer, Frances de la Tour, Alix Poisson en Tom Riley.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier