Na tien jaar onderhandelen, is het Pakistan-akkoord eindelijk bereikt. Die moet veilige werkomstandigheden en eerlijke lonen garanderen voor kledingarbeiders.
Zo’n 187 modemerken ondertekenden dit bindende akkoord, wat dus het beleid van meer dan 500 Pakistaanse textielfabrieken moet verbeteren. Concreet betekent dat: betere lonen, meer transparantie naar het publiek toe, meer inspecties binnen de fabrieken om allerhande gevaarlijke situaties te voorkomen, en meer meldpunten, zodat arbeiders op een vertrouwelijke manier de problemen kunnen aankaarten.
Geen alleenstaand geval
Het Pakistan-akkoord bouwt voort op het Bangladesh-akkoord, en moet arbeiders in de textielindustrie in Pakistan beter gaan beschermen. Op dit moment werken zowat vier miljoen arbeiders in de kledingindustrie, van wie meer dan de helft vrouwelijke arbeiders zijn. Die arbeiders werken onder erbarmelijke toestanden. Zo krijgen ze onleefbare lonen en werken ze in ongezonde en zeer onveilige fabrieken.
Pakistan is zeker geen alleenstaand geval. Ook in andere textiel-landen komen de arbeiders in levensgevaarlijke situaties terecht. Zo ook in Bangladesh: voor het akkoord daar tot stand kwam, kwamen in 2013 zo’n 1134 mensen om het leven nadat het Rana Plaza complex instortte. Vorig jaar stierven in Marokko 28 werknemers door elektrocutie nadat hun fabriek overstroomde. In maart kwamen in Caïro 20 mensen om bij een brand in een textielfabriek. En nog vorige maand braken er in één week tijd twee grote branden uit in schoenfabrieken in Delhi, waarbij twee werknemers omkwamen en 18 gewond raakten. Het gebrek aan veiligheid op de werkplek blijft dus wereldwijd een bedreiging voor de werknemers.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier