Eenvoudige wijnen die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het over hebben in deze rubriek. Château Simple, wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week: Côtes de Bordeaux (1).

De vijf Côtes de Bordeaux, samen goed voor 864.000 hectoliter wijn in 1999, zijn van de belangrijkste AOC-groepen in Bordeaux én van de meest interessante. De gemeentelijke AOC’s zoals Saint-Julien, Margaux, Pauillac, Saint-Emilion en dergelijke hebben de Crus Classés in hun rangen en delen rechtstreeks in de grote reputatie ervan, terwijl de Côtes geen enkele Cru Classé hebben. Toch kunnen ze wijnen opleveren met een expliciete terroirexpressie, waar iets van de origine in te proeven valt.

Côtes de Bourg, Côtes de Blaye, Côtes de Castillon, Côtes de Bordeaux en Côtes de Francs zijn de appellations die de oostelijke heuvelrug langs de boorden van de Gironde bezetten. Het gaat om leem-kalkgronden zoals in Saint-Emilion en ze hebben dus ook de roeping om het met de zachtaardige merlot goed te doen. Als de wijnbouwer bovendien een goed idee koestert over wat kwaliteit moet zijn, komen er zeker wijnen van met persoonlijkheid. Terroirexpressie en persoonlijkheid zijn de factoren die meebrengen dat de wijn goed past aan tafel en niet vlug verveelt.

Het andere uiteinde van de kwaliteitsladder wordt ingenomen, niet door de Crus Classés, maar door de vins de garage: supergeconcenteerde, zwarte, donker geselectioneerde wijnen in extreem kleine hoeveelheden en voor extreem hoge dollarprijzen. Opgejaagd door de uiterst positieve commentaren in de Amerikaanse pers, komen er elk jaar meer en meer van. Deze wijnen zijn ver van slecht, maar door de inktzwarte concentratie hebben ze elke relatie met het perceel verloren en door de hoge alcohol gaan ze bovendien vlug vervelen.

Aan tafel hebben de Côtes dus al hun kansen. Al lijdt hun imago nog altijd wat onder hun traditionele rol van vin médecin: een remedie voor Saint-Emilionwijnen met bloedarmoede. Tot ver voorbij de jaren ’30, toen de strenge AOC-regels werden vastgelegd, werden ze gebruikt om Saint-Emilionwijnen wat kracht bij te brengen. Van een wijn die ‘genezing’ moet brengen, verwacht men vooral kleur en tannines – zo komt het dat je soms nog automatisch omgeroerde gistingskuipen kan aantreffen die de schillenkoek maximaal uitlogen. De wijn van deze halfopen kuipen is altijd ruw en beladen: eigenlijk niet om te drinken maar om te genezen. Hij is bijna helemaal verdwenen. De uitstraling van de Côtes is dan ook snel aan het verbeteren.

De gemiddelde wijngaard per déclarant de récolte is nu haast tien hectaren groot en dat is al een goede investeringsbasis (in 1970 was de gemiddelde eigendom slechts drie hectaren). In 1970 viel nog 30 procent van de totale wijnproductie in de Gironde onder de tafelwijncategorie, nu nog slechts één procent. Ook de gemiddelde hectarerendementen van de Côtes zijn zeer redelijk (60,2 hl/ha tegen 54 hl/ha in Saint-Emilion in 1999). Ten slotte stralen de exuberant hoge prijzen van de Crus Classés, vooral sinds het millésime 2000, ook af naar de ‘verdere’ appellations zoals de Côtes.

Vandaag een eerste selectie.

Château du Rocher, Côtes de Castillon 1998.

Flauwe kleur en een simpele neus van cabernet franc met dan nog een simpele dunne smaak. Niet interessant. (Delhaize: 184 fr.)

Château Lamothe Joubert, Côtes de Bourg 1999.

Zwakke kleurconcentratie en een flauwe merlotneus met een gelijkaardige dunne flauwe fruitsmaak. (Delhaize 174 fr.)

Château Baron de Lasalle, Premières Côtes de Blaye 2000.

Heel diep geconcentreerde kleur en een neus met diepe rijpheid. Smaak met iets streng tannine-accent maar goed evenwichtig. Zal enkele jaren heel mooi evolueren. Een zaak. (GB: 195 fr.)

Château La Croix de Guillet, Premières Côtes de Blaye 2000.

Heel goede kleur die door houtlagering wat getemd werd. Neus met diep fruit van de grote jaren en met tonus van de structuur. Goed gebouwde smaak met tanninestructuur en toch soepel en stevig. Heel goede wijn voor zijn prijs die makkelijk enkele jaren kan evolueren. Een zaak. (Colruyt: 189 fr.)

Château Moulin de Mendoce, Côtes de Bourg 1999.

Goede kleur en stevige, iets brutale neus. De smaak is anoniem streng. (GB: 185 fr.)

Château Haut Rozier, Côtes de Francs 1999.

Zwakke kleur, zelfs wat ijl; simpele rond-fruitige neus en een even simpele smaak zonder lengte. (Colruyt: 185 fr.)

De wijnen van het millésime 2000 springen er bovenuit: een fabelachtige prijs-kwaliteitverhouding.

* Interessante Nederlandstalige catalogi over elk van de vijf Côtes kunnen gratis aangevraagd worden bij Christophe Lavau, Association des 5 Côtes de Bordeaux, 1 Cours du XXX Juillet, 33000 Bordeaux.